Sonic City 2024 (Festivaldag 1): Het heilige lawaai

De eerste dag van Sonic City is traditioneel een openingsdag en dus werd ook deze zestiende editie er eentje waarbij vier acts al eens mochten proefdraaien voor alle zalen ook opengaan in het weekend. Uniek aan deze openingsdag, was dat dit keer niet de grote zaal al open was, maar wel de kleinere Club het decor was voor de vier shows. Op de line-up: Real Farmer, Honeyglaze, Steve Gunn en Crows. Elk op hun manier wisten ze de definitie van noise te interpreteren

Real Farmer

Een festival openen is altijd een uitdaging, en zeker op de eerste dag moet het publiek nog een beetje zijn draai vinden. Real Farmer zorgde er dan ook maar meteen voor dat iedereen goed mee was met hun verhaal. Met een furieuze zanger Jeroen Klootsema die zich als een bezeten Duracell-konijntje over het podium begaf, had de groep wel al meteen iets waar je naar kon kijken. Daarnaast was het muzikale simpele postpunk met heel wat repetitieve lijntjes die zich mengden in een bepaalde donkere sfeer. Dat kon de ene keer heel traag en loom zijn, maar de andere keer ook snel en krachtig. Het waren de laatste nummers die het best binnenkwamen, al zorgde de manier waarop de band ook heel sympathiek op het podium stond en grapjes tussen de nummers door ook voor een lach op ieders gezicht. Na een kleine veertig minuten zat hun set er al op. Echt memorabele nummers hadden we toen niet gehoord, buiten single “Consequence” die wel bleef hangen. Toch kregen we een talentvolle band te horen die in zijn genre zeker weet waar hij mee bezig is.

Honeyglaze

Eind september bracht Honeyglaze uit Londen zijn tweede Real Deal uit. Het album kreeg over het algemeen heel wat goeie reacties en zou zomaar eens de springplank kunnen zijn die de groep nodig heeft om buiten de niche uit te stijgen. Het drietal werkt namelijk al sinds 2021 aan zijn carrière en komt nu ook voor het eerst naar België om het muzikaal genot te verspreiden. Op Sonic City kregen we een band te zien die live wel nog volop in ontwikkeling is. Het begon dan ook een klein beetje onzeker met een gitaar die loskwam tijdens het eerste nummer en ook de sound was net iets te rommelig. Dat werd later gelukkig gecompenseerd door meer energiek te spelen met daarbij vooral de eindstukken die zich in een noisy sfeertje lieten baden. Waar sommige songs heel braaf en dromerig binnenkwamen, overtuigde de groep vooral eens ze de gitaren wat meer uit de verf lieten komen. Zo was afsluiter “Don’t” een song waarop alle talenten van het drietal werden tentoongespreid met snedig gitaarwerk als apotheose. Verder bleven we soms wat op onze honger zitten als het allemaal wat te traag vooruitging en de zachte stem van Anouska Sokolow ons moest leiden. Desalniettemin kregen we in een groot halfuurtje wel wat leuke songs te horen van een band die het nog ver kan schoppen mits meer podiumervaring.

Op 4 december kan je Honeyglaze in Trix aan het werk zien, al is dat concert wel uitverkocht.

Steve Gunn

Steve Gunn is een man die al eens graag naar ons land afzakt. De kans is daardoor ook klein dat je hem als concertfan nog niet aan het werk zag, want hij speelde al meer dan twintig shows in België. Ook voor Sonic City beleefde hij zijn ontmaagding niet, want hij kwam namelijk voor een tweede keer langs op het Kortrijkse festival. Daar bracht hij stilte in subtiliteit door alleen met zijn akoestische gitaar vijftig minuten de monden te snoeren in de zaal. Dat deed hij door heel geconcentreerd gitaarspel te brengen dat zich vooral profileerde als zacht en intiem. Dat was gelukkig niet het enige wat hij aan de man bracht, want in zijn lange nummers (het eerste duurde net geen vijftien minuten) was er ook ruimte voor experiment. Hij liet de gitaren in interactie gaan met zijn effectenpedalen om zo een waanzinnige noisy sound te laten resoneren. Het maakte zijn songs meteen ook unieker en veel boeiender.

Je kon dus bij momenten een speld horen vallen in de zaal als hij enkel maar wat aan fingerpicking deed en zijn stem als een zacht dekentje over je schouders viel, maar evengoed kwam hij soms verrassend uit de hoek met heftige tussenstukken vol reverb, echo en noise. Zo kregen we bij zijn cover van The Velvet Underground’s “I’ll Be Your Mirror” zelfs heel wat enthousiaste krijsen in het publiek, al had niemand van bij het begin door dat hij dat eigenlijk speelde. Door zijn eigen interpretatie leek het dus gewoon zijn eigen song te zijn. Daardoor wist Steve Gunn ook vijftig minuten lang iedereen geconcentreerd te houden. Meer moest het ook niet worden, want was het waarschijnlijk te veel geweest. Op die manier bewees hij dat je ook in simpele intimiteit lawaai kan vinden.

Crows

Crows moest de eerste dag van Sonic City op een furieuze manier afsluiten. De groep uit Londen brengt namelijk punk waarbij de nonsens achterwege wordt gelaten en daardoor was het goed dat ze ook afsluiter van de dag was. Helaas besloot de band net iets te veel van de nieuwe plaat te spelen, eentje die voor ons wat te sloom klonk en ook live was er niet echt beterschap. Op die manier werd het krachtig beginstuk al snel een sleur en voelde je het publiek dat, dankzij de enthousiaste frontman die bij het tweede nummer de zaal indook, al wat wild in het rond sprong, slabakken.

Meer dan terecht overigens, want de nummers bleven net iets te traag waardoor je de intensiteit miste die ouder werk wel heeft. Een “Slowly Seperate” die ergens daartussen ook werd gebracht, viel zelfs ook wat slapjes uit doordat de klank nooit vol genoeg binnenkwam en het de agressie miste van een frontman die duidelijk wat vermoeid was. Met een eindsprint probeerde de band de laatste twintig minuten toch nog genoeg te knallen en dat lukte wel, al voelde het net iets te laat aan om ons te overtuigen van een goeie set. Crows kroonde zichzelf al de beste set van Sonic City, maar het mag eerst eens wat zelfreflectie doen over zijn eigen show. De krachtige intensiteit van de oude nummers ging helemaal verloren tussen het fletse nieuwe werk dat ook live helemaal niet zo smerig klinkt als we verwachten van een band als Crows. De dankbaarheid voor het festival maakte weliswaar veel goed, want het viertal liet nog fijntjes weten op het eind dat het heel grote fan is van Sonic City waar het ook al voor de tweede keer speelde.

Vandaag (9 november) en morgen (10 november) kan je nog onder andere curator Tramhaus, Tucker Zimmerman en The Necks zien op Sonic City. Tickets zijn nog steeds te koop.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!