Eefje de Visser @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Van statisch tot kleurrijk dynamisch

© CPU – Ymke Dirikx (archief)

De Nederlandse Eefje de Visser mag intussen een vaste waarde genoemd worden in het Belgische muzieklandschap. Deze week laat ze het Cirque Royal tweemaal vollopen, en jawel daar hoorden we ook Franstalige fans in de mensenmassa! De singer-songwriter bracht onlangs met Heimwee een nieuwe langspeler uit, die het geliefde Bitterzoet mocht opvolgen. De nieuwe plaat is iets rustiger dan zijn voorganger, wat live voor een extra uitdaging lijkt te zorgen, maar de zangeres toonde dat ze weet hoe daar mee om te gaan en tilt bovendien haar choreografieën (waar ze na haar vorige tournee mee bekend werd) naar een hoger niveau. Eefje de Visser kwam dus met een optreden dat zowel rustiger als actiever was dan hoe we haar de afgelopen jaren aan het werk zagen.

Ivy Falls bracht naar goeie gewoonte muziek die aanvoelde als een met bloemen gevulde weide waar de dauwdruppels beginnen te smelten onder de ochtendzon. De zachte en brave muziek zorgde voor een gemoedelijke sfeer waarbij de meerderheid van het publiek leek te genieten. “Blue” kwam delicaat over ondanks dat het iets gevulder was dan voorgaande songs en daarna ging frontvrouw Fien Deman solo aan de haal, met op het einde toch vocale begeleiding van haar vierkoppige band. Zelf nam ze er ook soms haar gitaar bij, maar op het einde wandelde de singer-songwriter net iets meer rond waardoor het allemaal minder statisch werd. “Not Cool” en “Time” voelden dan ook iets minder aan als op tippen dansen en vooral die laatste stond een beetje steviger in de schoenen. Ivy Falls bracht een collectie mooie liedjes en bouwde haar set goed op naar een hoogtepunt.

Het startschot werd gegeven met het rustige “Heimwee” waarvoor Eefje de Visser in een huiskamerachtige setting kroop. Op een krukje, met haar akoestische gitaar en twee achtergrondzangeressen, werd de show zo op een intieme manier ingezet. De band viel niet veel later in en tijdens “Gloeien” werd er verder opgebouwd met een zachte beat. De lampen op het podium maakten de setting extra statisch, al had het ook wat weg van een schilderij. Met “Wolk Breekt” werd de sereniteit doorbroken en begaf Eefje zich naar de voorgrond, maar toen ze vroeg om mee te zingen was die poging tevergeefs. Pas tijdens drie opeenvolgende Bitterzoet-nummers kwam het publiek echt los en werd er zowel meegezongen met “De Parade” als lekker bewogen tijdens “Zwarte Zon”. Die oudere nummers vielen, net als “Scheef” van Nachtlicht, duidelijk in de smaak en smaakten bovendien naar meer.

Wie echter nog wat hitjes wou, die mocht een hele tijd wachten. Met “Wakker” volgde er een ouder en onbekend nummer, waarna er een hele hoop nieuwe albumtracks van Heimwee volgden. “Hoor Je Het Hart Kloppen” opende een nieuw deel van het concert, waarbij Eefje opnieuw neerzat en het grote doek achter haar voor het eerst oplichtte in verschillende kleuren. Het was alsof we ons in een regenboogwolk begaven waarbij tijdens elk nummer andere kleuren en elementen werden uitgelicht. De kleuren op de achtergrond versterkten zo de kleuren in de muziek, die keer op keer zeer goed gebracht werd. Ondanks dat de singer-songwriter last had van een ‘tourhoest’ bleef ook de zang zuiver en sterk. Met een viertal minder gekende nummers na elkaar dreig je als artiest de focus van het publiek te verliezen, maar Eefje wist dit te voorkomen. Ze speelde samen met haar muzikanten tijdens “Ik Weet Wat Hij Wil” met spanning (die wat doorbroken werd door de piano) en het openbloeien van “Beeld Hangt Stil” zorgde voor de overgang naar het volgende deel van de show.

Bij “Uit Het Oog” werd het allemaal wat dynamischer door het geklapt en sloop er doorheen het nummer steeds meer choreografie in de show. Het publiek reageerde zeer enthousiast en ook tijdens daaropvolgende nummers als “Vlug” en “Vlammen” leken Eefje de Visser en haar twee achtergrondzangeressen enorm geïnspireerd door moderne dans. Het magistrale “Vlammen” werd zo een echt hoogtepunt en “Weekenden” ontpopte zich tot een sterke afsluiter waarbij het publiek, zoals de liedjestekst dat vroeg, hun handen in ijle lucht gooiden. De mensenmassa wachtte vol enthousiasme op de bisronde; met onder meer “Lange Vinnen”, nog wat verfrissende choreografieën en tot slot het rustigere “Hoe Doe Je Dat”. Van het rustige en intieme begin van het optreden bleef er nog weinig over toen het uitgelaten publiek Eefje de Visser en haar entourage bedankte met een luid applaus.

De nieuwe Heimwee-show is er dus eentje met veel evolutie, waarin er niet al te veel werd omgekeken maar vooral werd omhoog geklommen. Hadden we heimwee naar de Bitterzoet-shows? Misschien een klein beetje, ja. De show toen was van in het begin tot het einde een ervaring, terwijl we hier het gevoel hadden dat het publiek tijdens de eerste helft van de show stond te kijken naar Eefje de Visser en pas over de helft echt mee kroop in de wereld van Heimwee. De kleurrijke backdrop en choreografieën tillen de reeds hoogstaande muzikale kwaliteit dan naar nog een hoger niveau.

Op het eerste zicht ontstond er een tweedeling tussen de rustige, zittende nummers en de energiekere en dynamische nummers, maar Eefje weet die uitersten mooi met elkaar te verbinden en naadloos in elkaar te laten overgaan. Het toont des te meer het talent van de Nederlandse en hoe haar creativiteit niet begrensd wordt door verwachtingen of conventies. De afgelopen jaren bracht Eefje de Visser (binnen haar groeiende genre) verschillende soorten muziek uit en live weet ze die uiteenlopende kleurenpaletten en dynamieken niet alleen met elkaar te combineren, maar ook te versterken.

Eefje de Visser heeft nog heel wat shows op haar agenda staan in België (Antwerpen en Brussel), Nederland en Duitsland. Meer info vind je op haar website.

Setlist: