Het is misschien even diep graven in je herinneringen, maar ooit was Bastille een band die zonder enige vorm van moeite de weide van Pukkelpop liet vollopen, de zaal van het Sportpaleis uitverkocht en onze grootste landelijke radiozenders overspoelden met hits als “Pompeii”, “Happier” of “Good Grief”. Die tijden liggen echter ver in het verleden, want de laatste jaren is de groep slechts een schim geworden van wat het ooit was. Oorzaak: Give Me The Future. De plaat was een eenheidsworst der pop, wist nooit echt volledig te overtuigen en de groep verloor zijn eigen kenmerk. Het was geen album van Bastille meer, maar een langspeler waar zowat iedere artiestennaam opgeplakt kon worden. Tijd voor verandering moest Dan Smith denken, want met “&” (Ampersand) gooit de groep het over een totaal andere boeg.
“&” (Ampersand) is namelijk geen plaat met bombastische popnummers of opzwepende hits. Nee, op het nieuwste album gooit de groep alle reuzenklanken het raam uit en houdt het de muziek over het algemeen opvallend klein. Nou moeten we toegeven, Bastille was niet bepaald de heftigste band die ooit op deze zwevende bol rondliep, maar toch hebben we de band zelden zo klein gehoord. Daar zit eigenlijk ook meteen de zere plek, want hierdoor weten de Britten nooit echt volledig indruk te maken op “&” (Ampersand). Het is allemaal weer net iets te veel van hetzelfde en het geluid waar de groep in een ver verleden zo veel lof mee oogstte, is nog nauwelijks terug te horen. Pas tijdens het vierde(!) nummer, “Blue Sky & The Painter”, komt er een beetje schwung in de sound en horen we voor heel eventjes op een minimalistische manier het oude geluid terug. Veel meer dan wat drums en elektrische gitaren krijgen we helaas niet, maar toch is dit het hoogtepunt van het album. En dat zegt meer iets over “&” (Ampersand) dan over het nummer zelf.
In het verleden stond Bastille ook wel bekend onder de naam The Dan Smith Band en op “&” (Ampersand) kan die bandnaam prima onder het stof vandaan komen en zijn comeback maken. Over het volledig album gezien is Dan Smith namelijk de enige die echt indruk maakt. Het pingelwerk op de gitaar is leuk, enkel verre van vernieuwend of interessant, en de rest van de band weet ook niet memorabel te blijven. Nee, deze plaat moet het hebben van de zang van Dan Smith, die eigenlijk over de volle vijftig minuten gezien kan worden als de enige stabiele factor. Tekstueel had het misschien toch wel iets spannender gemogen, maar zangtechnisch staat alles wel gewoon op punt.
Hoe verder we in het album komen, des de beter de kwaliteit wordt. Althans, kwaliteit… het kan er mee door. Het is nog altijd niet al te goed en de nummers zijn nog altijd best eentonig en zonder spanning, maar vanaf drie vierde kwart, ongeveer vanaf “The Soprano & Midnight Wonderings”, kan je wel merken dat de groep er eindelijk zin in begint te krijgen om iets unieks te maken. De samenwerking met BIM zit goed in elkaar en de zangeres lijkt gemaakt te zijn voor dit soort muziek. Bastille daarentegen allesbehalve, want de band komt slechts minimaal in het lied voorbij. Het daaropvolgend “Essie & Paul” is ook een interessante, want hoewel we wel vaker een orkest tegen komen op “&” (Ampersand), komt het strijkersensemble op dit nummer het beste tot zijn recht.
De hoogtepunten waren echter van korte duur, want het slot van de plaat is ongeveer even interessant als het begin ervan. En dat is precies wat er mis is met de plaat: het bevat amper interessante momenten. Het album is een remedie tegen slapeloosheid en een luisterhulp voor tijdens het studeren, maar dat is nou precies wat Bastille niet nodig heeft. De band knalt niet meer zoals het deed in de gloriedagen van Bad Blood en Wild World. Natuurlijk, iedere artiest is vrij om te gaan en te staan waar hij wilt in het muzikale landschap, zolang het naar behoren wordt uitgevoerd. En dat is nou precies wat Bastille niet lukte op “&” (Ampersand). Tijdens Give Me The Future zette de groep al een flinke stap terug in hun ontwikkeling en ook nu wordt de stap eerder naar achteren gezet dan naar voor. Terug naar start is het nog niet, maar na deze stap komt die plek wel akelig in de buurt.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Blue Sky & The Painter”, ons favoriete nummer van “&” (Ampersand), in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
