Toen we lang geleden achttien jaar werden speelden we in een bandje. We smoorden ons te pletter aan wiet van een zekere Polle Pot, de dorpshippie. We vonden onze muziek geniaal, briljant en compleet vernieuwend in het reusachtige rockgenre. Eens de roes uitgewerkt bleken de composities gewoon bleke brak te zijn die direct gewist werden van de viersporenband. Jake Bugg bracht op zijn achttiende verjaardag de klassieker Jake Bugg uit. Doe jezelf een groot plezier en kijk eens naar de liveversie in de link van zijn megahit “Lightning Bolt“. Bugg was ocharme hoop en al twintig jaar toen. Tientallen miljoenen keren zijn zijn nummers gestreamd en elke dag tikt het aantal klikjes op zijn songs gestaag aan.
Jake Edwin Kennedy Bugg is een geweldige Britse performer uit Nottingham, de stad waar Robin Hood de centjes afpakte van de rijke adel om nadien uit te delen aan de arme behoeftigen. In het jaar 2021 stond de naam van de zanger zelfs op de shirtjes van zijn favoriete voetbaltraditieclub Notts County. Dan heb je het gemaakt! We hebben de indruk dat de jonge kerel toen al een heel leven achter de rug had en zelfs dan was het nog een broekventje. Jake Bugg is Keith Richards en Ray Davies in één enkele persoon en daar is zijn muziek gewoon het allerbeste bewijs van.
Eerst even de gortdroge informatie. Het nieuwe album telt twaalf nummers en klokt af op net geen veertig minuten, ideaal dus om de plaat op een cassetje met een looptijd van vijfenveertig minuten te kopiëren. Vanaf de eerste seconde wordt er stevig gerockt door Bugg met “Zombieland” en “All Kinds Of People“. Rollende gitaarsound, retestrakke drums en baslijnen die als een oersterk beendergestel rond de rest van de instrumenten hangen. “Breakout” is echter een niemendalletje dat we stante pede verderspoelen. Dat kan al eens gebeuren, maar het doet niets af aan de vette rocksound die over de meeste songs op de plaat gedrapeerd is.
Wanneer de knaap rustigere nummers of zelfs ballades zoals “All That I Needed Was You” in elkaar steekt, zijn we ook eerder geneigd om even onze oren af te wenden omdat het allemaal nogal gewoontjes klinkt. De jongeman maakt met “I Wrote The Book” wel een fantastische klassieker in spe. Dit is waarom de goden de mensheid muziek op deze planeet hebben laten ontdekken. Perfecte tekst over een kerel die in diepe ellende zijn verdriet tracht weg te drinken en aan de toog een luisterend oor krijgt van een onbekende kroegtijger. De tekst is ontzettend eenvoudig met ‘a last one for the good times’ en ‘one for the road’ en het klinkt als een hoop clichés, maar Bugg componeert er een ronduit schitterende song mee.
De rode draad blijft de sound uit de jaren zestig die de hele tijd in de nummers van de singer-songwriter te horen is. We noemen er maar een paar op: The Yardbirds, The Kinks, Manfred Mann en The Rolling Stones. Al deze invloeden van die fenomenale bands zit in de ziel van Jake Bugg en die ziel lijkt zijn werkelijke leeftijd voorbij te sprinten aan lichtsnelheid. Zet je luidsprekers bij “Keep On Moving” maar eens op achterlijk oorverdovend en je danst je een lumbago en een hernia in een enkele danssessie. Op weg met de ambulance voor verzorging zijn we er van overtuigd dat al het personeel op spoed een dikke fuif zal houden. Wat een beestig zalig nummer!
De nieuwe plaat kent geen echt zware dieptepunten, hoewel we wel enkele nummers zullen skippen wanneer we de lp nog eens opzetten. Het blijft uiteindelijk dikwijls gewoon eigen smaak en echt suffe nummers staan er zeker niet op. We onthouden vooral dat op deze verse worp een paar klassiekers in wording op staan en daarnaast gewoon een hele bende heel goeie rockschijven. Bugg neemt ons mee naar het nare, grauwe, kletsnatte Engeland en we willen graag mee op tocht. We stoppen langs bruine kroegen waar schuim op het bier een doodzonde is en we eten fish and chips op versleten krantenpapier. We steken ons vol met scones en van die onnozele witte boterhammetjes met komkommer tijdens de high noon tea. Het kan ons allemaal eigenlijk weinig schelen, zolang we deze soundtrack maar kunnen opleggen.
Weinig mensen bereiken hun artistieke hoogtepunt al tijdens hun achttiende levensjaar. Nog minder mensen is het gegeven om nadien nog sterke platen uit te brengen en twaalf jaar na die muzikale culminatie alweer een set songs te schenken die echt veel meer dan dik in orde is. Jake Bugg stelt zijn instrumenten op 13 november op in de Melkweg in Amsterdam. Op 14 november in de Botanique in Brussel. Na deze twee concerten gaan we toch maar eens die teletijdmachine in elkaar knutselen en teruggaan naar de tijd dat we nog geniaal, briljant en compleet vernieuwend waren. En dan gaan we een bezoekje brengen aan kleine baby Jake en fluisteren dat hij een schitterende artiest zal worden.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “I Wrote The Book”, ons favoriete nummer van A Modern Day Distraction, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.