De Nederlandse zangeres Sharon Kovacs maakte bijna tien jaar geleden een opvallende entree in het Nederlandse muziekcircuit. Onder haar eigen achternaam creëerde ze met haar buzzcut en wolvenmuts een onconventionele persona, wat haar de bijnaam ‘Wolflady’ opleverde. Haar debuutalbum Shades of Black versterkte dit imago, met orkestrale muziek die sterk deed denken aan Amy Winehouse. De albums Cheap Smell en Child of Sin volgden elkaar – met de coronaperiode ertussen – relatief snel op. De titeltrack “Child of Sin” kreeg extra aandacht door haar samenwerking met Till Lindemann, die destijds onder vuur lag vanwege beschuldigingen van machtsmisbruik en aanranding. Inmiddels zijn we meer dan een jaar verder, en voelt Kovacs dat de tijd rijp is voor een opvolger.
Volgens ‘dokter Google’ is een mycose een infectie veroorzaakt door parasitaire schimmels. Deze beknopte definitie sluit goed aan bij de sfeer die Kovacs muzikaal oproept. De dansbare accordeonstukken wekken beelden op van een negentiende-eeuws bordeel, waar het plafond bruingeel is verkleurd door jarenlang binnenshuis roken. Hoewel de zangeres hiermee een stijloefening aflevert die niet bepaald vernieuwend is, kronkelt haar baritonstem op aangename wijze door de vaudeville-achtige klanken. Er heerst een voelbare nostalgie naar het verleden, waarbij je je afvraagt of die tijdreis geluk of ongeluk zou brengen. Met “Mycose” laat Kovacs ons uiteindelijk achter met een grimas en een zweem van zwaar geparfumeerde melancholie.
Kovacs tourt dit najaar door de Nederlandse theaters en schouwburgen. Alle aangekondigde data zijn te vinden op haar website.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
Hopelijk is dit een mooie aanloop naar een volgende volledige nieuw album.