© Isaac Ponseele
Na een met regen doordrenkte avond op zaterdag was het voor de organisatie behelpen om het terrein terug gangbaar te maken en ons dag twee met droge voeten te kunnen laten starten. Een uurtje langer werk en 550 kubieke meter: zoveel tijd en olifantengras werd er genomen en over het Humbeekse dorp gekieperd om ons op dag twee zorgeloos te kunnen laten dansen. Gelukkig waren de weersvoorspellingen, net als de line-up, beter dan gisteren en konden we ons amuseren met kleppers als Benwal, Argy en ARTBAT.
Nasiri (live) @ The Oracle
Dat was voor later, want wat meer onderaan op de affiche zagen we Nasiri terug. In The Oracle, het kloppende hart van het festival, de stage die Voodoo Village echt symboliseert en die in het nieuws kwam door zijn no phone policy, doet hij de bezoekers warmlopen voor de tweede helft van het weekend. Mensen dansen er in tribale omstandigheden en zijn zelfs in alternatieve, maar heel mooie outfits gekleed om de sfeer en de wierookgeur hier op te snuiven. De slippers gaan uit, de dromenvangers in de lucht en de gsm’s op zak op de soundtrack van de Spaans-Iraanse multi-instrumentalist en producer die niet echt dansmuziek draait, maar waar wel genietend op gewiegd kan worden. Richting einde is dat een ander verhaal, want dan maakt onder de hangplanten en op de tapijten de luchtige house plaats voor wat softe en warme technobeats, terwijl hij zijn klarinet, dwarsfluit, Midden-Oosterse oed en stem gretig blijft gebruiken.
© Isaac Ponseele
Nico Morano @ The Yard
Aan The Yard heeft Nico Morano – niet te verwarren met hardtechno-dj Nico Moreno – ondertussen ook op de playknop geduwd. Onze landgenoot serveert al jarenlang op festivals als deze gezellige beats waar de zon de ideale metgezel voor is. Voorlopig houdt ze zich hier nog even schuil, met als gevolg dat Morano’s beats ook niet helemaal aanslaan. Ze zijn sterk genoeg gemixt, maar net niet verrassend of aanstekelijk genoeg om te overtuigen. Een meezingvocaaltje als “Mockingbird” van Eminem is dan altijd welkom en zo weet de dj toch nog een voldoende te behalen.
Benwal @ The Observatory
‘A 90’s feeling with a 20’s twist’ beloofde Benwal ons. De Groningse dj voegt daad bij woord, want met onder meer “Street Players” van Voodoo Chili en een onverwachte UK garagedrop na “Lady (Hear Me Tonight)” speelt hij heel wat nostalgische schijven, zij het in een 2024-jasje. Onder de vleugels van Marlon Hoffstadt en Malugi, die hier vanavond afsluiten, vormt hij het Nederlandse equivalent van de Duitse vaandeldragers van het genre. Stel je dus een setje van hen voor, maar net iets minder afgelikt en met iets minder catchiness. Niettemin wandelt hij vlotjes doorheen zijn anderhalf uurtje en weet hij de handen tig keren in de lucht te krijgen met zijn hardtrance en ravebeats. Richting het einde evolueert dat naar wat rollende, trancy techno en wanneer hij uit het niets “Ik Haat Hem Voor Jou” van S10 en Froukje draait, is het feestje compleet.
© Sirine
Miss Monique @ The Yard
Met haar herkenbare groene lokken staat Miss Monique zelfzeker achter de dj-booth in The Yard. De Oekraïense is twee jaar geleden moeten vluchten voor de oorlog, maar keerde later terug om mensen het drama even te doen vergeten met haar muziek. Vandaag doet ze hier – al is een oorlog tegenover een dagelijkse zorg hier natuurlijk geen vergelijking – net hetzelfde. Haar melodische techno komt erg goed door op de boxen en is nagenoeg perfect aaneengelijmd. De korte pauzes en de melodische doch impactrijke elementen in de set komen de kwaliteit enkel maar ten goede, en zo is Miss Monique voor ons een nieuwe ontdekking. Met “Breathe” van GENESI en Equinøx en een leuke remix van “Along Came Polly” van Rebūke overtuigt ze ons volledig. Het voorzichtige applausje op het einde staat dan ook niet in verhouding met datgene dat ze verdient voor deze uitstekende set bij zonsondergang.
© Isaac Ponseele
Argy @ The Yard
Hij neemt een aarzelende start, maar al snel zit iedereen mee op de trein die Argy heet. Onder een verkorte versie van zijn voornaam Argyris komt de Griek zijn hypnotiserende vocals en ritmes over het dorp verspreiden en daarbij laat hij zijn bekende nummers al snel aan bod komen. “Higher Power” met Anyma en “Sierra” plaatst hij vooraan zijn anderhalf uurtje en zo wordt de dansvloer meteen aan het werk gezet. Met drukke build-ups en secondelange stiltes weet hij het adrenalinelevel bij de drops flink omhoog te torenen. “Rage against the dying of the light” is zo een momentje dat we niet snel zullen vergeten en ook zijn onuitgebrachte “Lioness”-remix van Swedish House Mafia is een puntje van herkenbaarheid. Daarnaast is ook de lichtpersoon uit de startblokken geschoten, want we hebben het gevoel dat nu pas – gisteren inclusief – de lichten voor het eerst optimaal gebruikt worden. Enkel met het LED-scherm kon naar ons gevoel nog wat meer aangevangen worden, maar het kan natuurlijk ook een stijlkeuze zijn om er de hele dag relatief onopvallende, noorderlichtachtige lichtwalmen op te projecteren.
Zoals bij een popshow zien we bij hit “Aria” plots alle telefoons het luchtruim in gelanceerd worden. Het is iets wat we dit weekend niet eerder zagen, en buiten bij &ME en Adam Port, die nu bezig zijn, en Marlon Hoffstadt waarschijnlijk ook niet zal voorkomen. Het is misschien zijn enige tophit tot hiertoe, maar toekomstig zeker niet zijn enige, want ook de remix van “Allein Allein” bijvoorbeeld mag er zijn. Tot slot biedt Argy ons nog de psytrancekijk van Omiki op “Ray Of Solar” van SHM, waarbij de beat er even lekker inrolt als fake drop en daarna verder galoppeert, waarop de stroboscopen even bijna tilt slaan. Niet alleen daardoor moeten we even met onze ogen knipperen, want wat een topset was dit!
© Isaac Ponseele
ARTBAT @ The Yard
We hadden een beetje schrik dat de energie van Argy niet behouden ging worden bij – toch zeker het begin – van ARTBAT, maar die zorg maakt het duo al snel overbodig. Met stevige melodische techno gaan de mannen uit Kiev voort op de Griek zijn elan, maar dan met een iets artificiëlere klank. Desondanks vindt er toch een kleine leegloop plaats, maar dat kunnen de mannen zichzelf zeker niet verwijten: ze draaien uitstekend, maar hebben te maken met straffe concurrentie vanuit het Club Heart Broken-kamp van Marlon Hoffstadt en Malugi en de psytechno van Indira Paganotto.
Counteren doet het tweetal dat met een trackkeuze waar niets op aan te merken valt: “Generate” van Eric Prydz krijgt om te beginnen een ander klankpallet, “Love Is Gonna Save Us” van Benny Benassi wordt vanonder het stof gehaald en hun eigen remixen van “All That Matters” en “Return To Oz” kunnen op enorm veel bijval rekenen. Daarnaast worden er nog enkele klassiekers, waaronder “Losing My Religion” en “Sweet Disposition”, bij het feest betrokken en is het plaatje compleet. Het enige dat we op de set aan te merken hebben, is dat de heren het laatste kwartiertje wat gas terugnemen. Mocht dit één nummer zijn, dan was het mooi om de set neer te leggen, maar nu voelde het al een beetje als een soort cooldown. Dat terzijde voelde de twee uur durende set aan als eentje van een halfuurtje en daarmee is op zich alles gezegd. Op een gegeven moment verkondigde een stem ‘Let me take you on a trip’. Wel, in die missie is ARTBAT absoluut geslaagd.
© Isaac Ponseele
En zo zit Voodoo Village 2024 erop. Het dorp schonk ons een zondag zonder zorgen met een uitstekende line-up om het (bijna)einde van de festivalzomoer te vieren. Wij kunnen enkel zeggen dat de voodoomagie ook dit jaar zijn werk heeft gedaan en dat wij opnieuw betoverd zijn door de kracht van underground house en techno. De dorpenaren pakken hun spullen en trekken gepakt en gezakt met mooie ervaringen terug de werkelijkheid in, uitkijkend naar de volgende bestemming.
