© CPU – Joost Van Hoey (archief)
Botanique pakt de laatste tijd uit met verschillende unieke events. Zo was er begin mei All Access tijdens Les Nuits Botanique waarbij je heel wat te ontdekken acts op één dag kon zien. Op 24 mei 2024 was er nog zo’n soort event waarbij Warmduscher bands uitnodigde in hetzelfde experimentele genre. Zowel in de Orangerie als in de Witloof Bar en Rotonde kon je projecten aan het werk zien van half acht tot rond elf. Wij gingen onze neus opsteken bij mary in the junkyard, Special Interest, Mock Media en natuurlijk Warmduscher zelf, en keerden terug van een verrijkende reis.
mary in the junkyard @ Rotonde
mary in the junkyard mocht de vrijdagavond openen om half acht en voor een vrijdagavond is dat best vroeg. Op die manier was de Rotonde nog niet volledig gevuld, maar de afwezigen hadden, zoals vaak het geval is, ongelijk. Het drietal brengt namelijk magische indierock met een breekbare sound waarbij de opbouw en de details belangrijk zijn. Met een inbreng van zowel gitaren als viool creëerde de groep een uniek geluid dat altijd bleef hangen, waardoor je vol concentratie bleef luisteren.
Nummers als “ghost” en “Tuesday” zijn al iets gekender binnen de liefhebbers van alternatieve indierock en bleven daardoor ook gewoon hangen. Je zou de band al snel kunnen vergelijken met Big Thief en dat vooral door het vocale werk. Door er eveneens meer experimentele bokkensprongen in te brengen, hadden we muzikaal het idee iets van The Smile mee te krijgen. Net daarin kruipt de sterkte van mary in the junkyard: de groep weet te experimenteren en tegelijk ook een aanstekelijke vibe te creëren die blijft hangen. Zeker naar het einde toe werd dat duidelijk toen de zangeres opriep om de lichten op de discobal te laten schijnen en ze nog eens alle gitaren op volle kracht konden laten horen.
Special Interest @ Orangerie
Gewapend met pompende drumcomputerbeats en een haast angstaanjagende frontvrouw raasde Special Interest door haar set. Voor excentriekheid gaven we de band een dikke tien, maar onze aandacht raakte ze na een aantal nummers al kwijt. Toch zag je het publiek wel volledig opgaan in de show doordat de beleving echt centraal stond.
Naast wat repetitieve ritmes hadden de nummers live weinig om het lijf. Het voorkomen van de frontvrouw maakte veel goed, maar de chaotische gitaarlijnen konden ons niet bekoren. Special Interest is een band om naar te kijken met je oren toe, met een heuse show; oftewel een band om blind te beluisteren en je af te vragen waar je in godsnaam bent beland. Het is namelijk zo dat de manier waarop de groep zich presenteert belangrijker is dan de muziek, want die bleef na een tijd gewoon te weinig memorabel.
Mock Media @ Rotonde
Net als bij mary in the junkyard eerder, was het ook bij Mock Media niet al te druk toen de band eraan begon. Uiteindelijk begon de zaal wel aangenaam vol te lopen en dat was vooral te danken aan het viertal dat zich bleef smijten. De vier jongens zagen eruit alsof ze uit de nieuwste campagne van Abercrombie en Fitch kwamen, dus het was verrassend om te horen dat ze zo’n verfrissende muziek brachten. De sterkte van de groep kwam al vroeg naar boven toen ze met z’n drieën begonnen te zingen. De dynamiek in de sound werd al snel duidelijk en je voelde al gauw waar de heren naartoe wilden; volledige energie vol goed gevoel.
Vorig jaar verscheen het tweede album van de Canadezen, dus er was genoeg muziek om voor te stellen. In de dikke veertig minuten werd duidelijk dat ze nog niet supergoed weten waar ze heen willen. De ene song had iets jangly, de andere klonk dan weer exotisch, om uiteindelijk ook heel hard als Parquet Courts te klinken. Dit alles werd gelukkig gecompenseerd door de energie die ze tentoonstelden en ook het voorkomen speelde een rol. Zo stond de ene gitarist altijd in een alfahouding, terwijl de drummer een best unieke manier had om zijn instrument te bespelen. Op die manier wist de band wel te entertainen en kregen we op het eind ook een zaal die volledig stond te bewegen.
Warmduscher @ Orangerie
Het was eigenlijk verbazingwekkend dat Warmduscher al deze bands kon uitnodigen, want echt een groot publiek bereikt de groep zelf niet. Toch werd al snel duidelijk waarom het de hoofdact van deze avond was. De band bracht zonder veel gêne en scrupules een vette set die zich een uur lang volledig liet gaan. Hoe langer het duurde, hoe meer je merkte dat Warmduscher echt een act is die zich volledig smijt en ook weet waar ze mee bezig is, waardoor het niveau ook duidelijk veel hoger was dan bij de bands voordien.
Frontman Clams Baker wist zich al snel te profileren als een opvallend figuur. Niet alleen door de manier waarop hij op het podium verscheen, maar ook door de manier waarop hij zijn publiek bespeelde. Hij had een felle zonnebril op zijn neus en kon zich door zijn charisma echt bewijzen. Dat hij de nodige alcohol had genuttigd, zal daar ook wel bij geholpen hebben. Het was weliswaar niet enkel hij die de honneurs waarnam, want ook de strakke band deed zijn duit in het zakje.
Naarmate de set vorderde, viel ook op hoe goed de band gerodeerd raakte. Niet enkel Baker liet zich meer gaan doordat hij alsmaar meer sterke drank in zijn keelgat goot, maar ook de rest smeet zich als een bezetene. De mix van funky gitaren en snedige gitaarrock werkte als smeerolie op de ketting van een fiets. Net daardoor was het ook heerlijk om te horen dat de band bij momenten gierde. We kregen punktracks van onder de minuut en hoe meer alcohol er in de man zat, hoe meer we volledig overdonderd werden. Dat de zaal zich meer en meer begon te smijten, droeg hier ook aan bij.
Warmduscher is een bont allegaartje, maar wel eentje dat zich aan geen conventies houdt. Hierdoor was het ook heerlijk om te zien hoe Baker op het eind van de set iedereen een knuffel gaf. Het mocht dus duidelijk zijn dat Warmduscher net daardoor een memorabele set speelde, want iedereen voelde zich geliefd en dat moet je als band ook (kunnen) doen.
