© CPU – Senne Houben
Vorig jaar in juli verscheen Picture Parlour het eerst op onze radar. De Britse band bracht toen namelijk een fantastische debuutsingle uit. De lichte hype die er al ontstond rond de band na fantastische shows, ging weliswaar even snel terug liggen. De band bracht eind vorig jaar nog een tweede single uit, maar verder is nog niet al te veel muziek te horen van het viertal uit Londen. Dus moesten we zelf maar eens ervaren waarom er toch wel wat gesproken wordt over de liveperformance van de drie vrouwen en man. Dat ze geen al te beste indruk nalieten op Little Waves, maakte onze interesse nog groter. We zakten op zondagavond af naar Cactus Muziekcentrum waar een goed volgelopen zaal zag dat er wel potentieel zit in dat bandje uit Londen.
Het leuke aan de caféconcertjes in Cactus is dat de band altijd heel dicht bij het publiek staat en nu kwamen de drie dames zelfs door het publiek het podium op gewandeld. Daarvoor had Michael Nash al het podium subtiel opgeslopen om enkele vreemde soundscapes te laten horen en zo het mysterie rond de band te laten groeien. “The Face in the Picture” gaf meteen een bepaalde bluesy indruk waarbij de sfeer een bepaalde ‘swagger’ uitstraalde en frontvrouw Katherine Parlour haar stem meteen liet gelden.
© CPU – Senne Houben
Want het was vooral rond haar stem dat alle nummers leken gebouwd te zijn. Ze heeft dan ook een klok van een stem die heel ruw snijdt door de hele zaal. De meeste songs in de set waren voor iedereen onbekend terrein en dat maakte de verrassingen soms wel aangenaam. In het begin verkende Parlour nog vooral het podium door heen en weer te lopen en in interactie te gaan met gitariste Ella Risi en bassiste Sian Lynch, maar bij de break in “neptune 66” nam ze ook zelf de gitaar in handen. De sound klonk bijgevolg meteen wat voller, wat het geheel ten goeie kwam.
Voordien voelden we nogal leegte in het muzikale. Picture Parlour wil duidelijk een bepaalde sixtiesvibe combineren met een cool geluid waarbij een referentie naar hedendaagse Arctic Monkeys nooit ver gezocht is. Dat zit er ook wel duidelijk in, maar er is wel nog wat werk aan de winkel om het ook zo strak voor de dag te laten komen. Met leuke fuzzy intermezzo’s en wat psychedelische effecten wist Picture Parlour wel in te spelen op een iets snedigere sound, al ging het tempo er na een tijdje ook wat uit.
Zo waren “Moon Tonic” en “Gala Day” twee trage songs waarop Parlour haar stem kon laten kennen en voelden we niet echt iets waardoor de liedjes bleven hangen. Dan viel op dat single “Judgement Day” er toch uitspringt. Vanzelfsprekend was ook “Norwegian Wood” de knaller van de avond. Het nummer heeft een zeker anthemgehalte dat ook een jaar na release nog steeds blijft hangen. Bisnummer “Listen to the Birds” had ook wel iets interessant, want het toonde nog maar eens dat Picture Parlour goed kan rocken met lekkere gitaarsolo’s en veel kracht tot gevolg.
Op die manier was de set na iets meer dan een halfuur al voorbij. We hoorden tien nummers voorbijkomen die vooral uitblonken in een bepaalde coolheid. Ook de bandleden brachten dit zo over, want veel interactie met de zaal was er niet. Een sporadische ‘bedankt’ gaf wel aan dat ze dankbaar waren voor een goed publiek en je zag ook verschillende glimlachen bij het enthousiasme na de show. Het is wel duidelijk dat de liveperformance nog ietwat gestroomlijnder kan. Nu gaat Katherine Parlour met alle aandacht lopen en wordt daardoor soms vergeten om ook songs te brengen die aan het lichaam blijven plakken. Het potentieel zit er weliswaar wel en na een tour doorheen Europa kan er wat ons betreft richting die derde single gewerkt worden.
Setlist:
The Face in the Picture
Sawmill Sink Hole
Dial Up
neptune 66
Moon Tonic
Gala Day
Judgement Day
Ronnie
Norwegian Wood
Listen to the Birds
