© CPU – Jan Van Hecke (archief)
In de foyer van Het Depot speelde gisteren Isaac Roux zijn laatste clubshow alvorens op tour te vertrekken met Dotan en Portland. De band van Louis De Roo won vorig jaar De Nieuwe Lichting en mocht onder andere al supports verzorgen voor Bear’s Den, Mooneye en Isbells. De groep bracht ondertussen al vijf singles uit, en als we de Spotifystatistieken mogen geloven, worden die ook enorm gesmaakt bij onze noorderburen. Spijtig genoeg werd er nog geen album aangekondigd, maar met recentste single “The Right Place” onder de arm keken we in ieder geval uit naar een gezellige avond in Leuven.
De opwarmer van dienst was The Christian Club: voor dit optreden was alleen de frontman aanwezig. Normaal gezien wordt hij bijgestaan door drie extra muzikanten. Gewapend met zijn gitaar en reverbpedaal schonk hij het publiek een set van vijf nummers in een foyer die best al aardig was volgelopen. Vanaf seconde één werden we overspoeld met in reverb gedrenkte gitaarstukken en de zware, donkere vocals van Luca Missiaen. We situeerden de muziekstijl van zijn repertoire ergens binnen shoegaze en dreampop, maar het zweverige aspect nam toch steeds de bovenhand. Omdat de set net iets meer dan een half uurtje duurde, zorgde dat ervoor dat elk nummer ongeveer zes minuten lang was; daardoor kreeg elk liedje enorm veel ademruimte. Op sommige momenten voelden we toch dat die ademruimte ten koste ging van onze concentratie, zoals op bijvoorbeeld “Spin the Wheel”. Met een volledige band voelen we toch dat de muziek van The Christian Club beter overkomt, maar al bij al speelde Missiaen een heel degelijke supportset.
© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Om half tien betrad Louis De Roo het podium van de foyer en zo vervolledigde hij zijn bandleden, die enkele minuten op voorhand al achter hun instrumenten hadden plaatsgenomen. Het eerste nummer van de avond was het meeslepende “Lonely Wolf”, dat ons meteen deed denken aan Roux’ helden van Bear’s Den en The National. Die vergelijking konden we enkele keren maken, zoals bijvoorbeeld op het rustige “Brotherhood”, of op het iets opzwependere “Lost in Some Dream”. Het feit dat de cover van “Bloodbuzz Ohio” dan ook zo goed in de set paste, is nog een extra teken aan de wand waar Isaac Roux vaak de mosterd haalt. Toch doet hij dit niet vervelens toe en weet hij telkens een eigen touch te geven aan zijn muziek. Hij heeft een eigen verhaal te vertellen en doet dit volledig op zijn eigen manier.
Het feit dat Isaac Roux zo’n grote verhalenverteller is, komt trouwens ook niet alleen naar boven in zijn muziek. Op een gegeven moment vertelde hij ons hoe hij ooit in het restaurant naast Het Depot een parkiet ving met zijn blote handen, en toen zijn bandleden na “Autumn Love” de weg naar het podium zoek waren, ging hij in gesprek met het publiek over zijn wielerfavorieten. Van een echte flandrien gesproken. Het zorgde voor een familiale, respectvolle sfeer: het publiek luisterde aandachtig naar wat De Roo – al dan niet muzikaal – te zeggen had en werd daar ook meermaals voor bedankt. We merkten bovendien dat de groep enorm genoot van de respons die ze kreeg: bandleden riepen elkaar meermaals ‘let’s go’ toe om elkaar extra uit te dagen en voedden zich met de energie van het publiek. Vooral “Colours” kreeg zo wat meer power en de outro voelde wat meer opzwepend dan op plaat.
Toch blinkt Isaac Roux vooral uit bij de ingetogen nummers. Halverwege de set ruilde Louis zijn akoestische gitaar in voor elektronische keyboards en speelde hij twee rustigere ballads, waaronder het zielsmooie “Reflections of Us”. In dat nummer bewees De Roo dat hij over een krachtige, warme stem beschikt. De groep bracht ons een dynamische set en werkte toe naar een klein hoogtepunt op “Golden”, waar ook de rest van de muzikanten zichzelf even in de spotlights mochten zetten. Het echte hoogtepunt kwam pas bij de encore, toen met de eerste noten van “White Rose“, het bekendste nummer, ingezet werden. Hoewel Isaac Roux zeker wist te overtuigen, bleef de groep best bescheiden en voelden we dat ze zeker harder mocht uithalen.
Isaac Roux wist in Het Depot te overtuigen van zijn kunnen met een gevarieerde en ingetogen set. De artiest stelde zich meermaals dankbaar op tegenover zijn toeschouwers en bleef heel bescheiden. Hoewel de muziek van Roux wat meer uitnodigt tot een intieme kamersetting, zien we zeker hoe het repertoire kan schitteren in een grote zaal. Wie benieuwd is hoe dat eruit zou kunnen zien, zal dat kunnen ontdekken op de laatste dag van Rock Werchter: Isaac Roux speelt dan namelijk in The Barn. Naast Rock Werchter kondigde de groep ook al aan geboekt te zijn voor Pukkelpop en Ik Zie U Graag in Breda. Allen daarheen!
Setlist:
Lonely Wolf
Wonder
Colours
The Right Place
Brotherhood
Reflections of Us
Bloodbuzz Ohio (The National cover)
Lost in Some Dream
Autumn Love
Golden
White Rose
When It Storms
