Tusky @ De Helling: Triomferende thuiswedstrijd

Als een band een thuiswedstrijd in eigen stad speelt, weet je op voorhand eigenlijk al dat het een knalfeest gaat worden. Zeker als hij op diezelfde avond zijn nieuwste album komt presenteren. Zo ook bij Tusky, dat op eigen bodem een feestje gaf om de geboorte van het pas uitgebrachte album te vieren. De gelijknamige plaat werd meer dan positief ontvangen, waardoor de tickets voor de show in de Utrechtse popzaal De Helling als warme broodjes over de toonbank gingen en het bijna in de sterren geschreven stond dat het een fuif van jewelste ging worden. Reden genoeg dus om nog eens de oversteek naar onze noorderburen te maken en richting de Domstad te trekken.

Ondanks dat we gisterenavond in De Helling de release van Tusky vierden, was het ook een halve releaseshow voor de heren van Boskat. Het Antwerpse duo bracht namelijk een aantal weken terug Welcome To Planet Urmit uit. Hoewel het tweetal de uitgave nog maar pas uitbundig had gevierd in ons eigen land, werd het tijd dat ook Nederland kennis ging maken met deze knalplaat. De introductie begon stevig met de albumopener “9 Angel Lives”, waar het duo meteen liet horen wat het in zijn mars had. Boskat was gisterenavond geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en zaaide flink wat gitaarterreur in het Utrechtse poppodium met het Animal As Leaders-esque “Terreur 5”. Daar hield het gitaargeweld niet op, want ook oudere broer “Terreur 7” kwam krachtig huishouden.

Boskat vormt natuurlijk al jarenlang een duo, maar gisterenavond mocht de geluidsman een dubbelrol vervullen door vanachter zijn mengpaneel het tweetal te assisteren op de elektrische bas. Deze extra motor bleek een welgekomen toevoeging, want door de extra gitaar kreeg een nummer als “Fake Walls (Of Playdough)” net dat beetje meer power en denderde de song doorheen de zaal met de snelheid van een losgeslagen luipaard. De groep daagde het alternatieve publiek even uit door een cover van Beyoncés “If I Were A Boy” te spelen, maar door de flinke Boskatsaus die erover heen ging veranderde het popnummer in een waar rockmonster en waren de toeschouwers al meer dan klaar voor de rest van de avond.

Hoewel op de posters doorheen de venue nog groot Cobra the Impaler pronkte, moest de groep enkele weken geleden helaas afzeggen en ontstond er een gat in de planning. Gelukkig is de Utrechtse scene een redelijk ons-kent-onswereldje, waardoor in no-time Bongloard werd gevonden om dat gat op te vullen. De band is zeker geen onbekende voor ons. In 2022 slaagden ze er zelfs in om met hun debuutschijf People Overreacting To My Behaviour in onze top tien Nederlandse albums te belanden. Hierdoor keken we reikhalzend uit naar een nieuwe ontmoeting met het Nederlandse trio. Met een lading nieuwe muziek schuwde Bongloard het gaspedaal niet en gaf het gisteravond flink gas. Met een gezonde dosis fuzz gaf de band ons een voorproefje van zijn nieuwe album. Toch zorgde vooral het oudere werk ervoor dat de zaal op zijn kop stond en het publiek helemaal losging. “The Gram” en “I’m Staying In Bed Today” klonken heerlijk doorheen de Utrechtse popzaal, waardoor we de toeschouwers geen ongelijk gaven in hun keuze voor het starten van een moshpit. Kortom: een uitstekende vervanging!

Na een halve releaseparty eerder op de avond, werd het langzaamaan tijd voor een volledige. Gelukkig werden we op onze wenken bediend toen Tusky zich op de tonen van “I Was Made For Lovin’ You” een weg baande richting het podium. Hoewel we eigenlijk een show vol nummers van de nieuwste plaat hadden verwacht, tapte de groep voornamelijk uit oudere vaten. Helemaal niet erg als je het ons vraagt, want de wisselwerking tussen de liederen van Tusky, What’s For Dinner? en de debuutplaat Rated Gnar werkte perfect. “When The Shit Hits The Fan” vloeide heerlijk over in “We’re Going Out Again” en “Going Out”, een van de eerste singles, werd goed opgevolgd door het recente “Circles”. Toch moest het krachtige Tusky net als Bongloard vooral puren uit zijn oudere nummers. Want waar de songs van Tusky redelijk aansloegen, was het pas bij het oudere “Beacheater” dat het dak er volledig af ging.

Tusky gaat sinds een aantal maanden live als een vijftal door het leven en met de toevoeging van een extra gitarist heeft frontman Vlad tegenwoordig zijn handen vrij. Het was overduidelijk dat de zanger hier behoorlijk naar verlangde, want eenmaal bevrijd van zijn gitaarkabel sprong hij vol enthousiasme over het podium als een koe die voor het eerst in de lente naar buiten mag. Het publiek kon niet anders dan meegaan in zijn energie en zorgde tijdens “White Dress” voor een stevige moshpit zoals we die nog niet eerder op de avond zagen. Het plezier droop er van af. Niet alleen bij de mannen op het podium, maar ook bij de toeschouwers was er geen moment sprake van somberheid. Het publiek bewoog er stevig op los en menig zool werd van de schoen gedanst. Zeker toen de groep met “Crow Without Caws” aan kwam zetten werden er meters aan schoenrubber gesleten. Het lied werkte op de plaat al geweldig – het was niet voor niets ons favoriete nummer van het album – maar met de emotionele lading rondom de song kwam het live binnen zoals het nog niet eerder deed.

Na een avond vol energie en muzikale hoogtepunten naderde Tusky langzaam het einde van zijn set. Als ware punkrockers deden ze niet aan een toegift, maar dat betekende niet dat de bandleden hun publiek niet nog één laatste keer wilden laten genieten. Met een paar krachtige nummers achter de hand, zoals “Jawbreaker” en “You Will Not Regret This”, besloten ze hun laatste moment op het podium met een knal af te sluiten. Nog een keer drukten ze het gaspedaal in en kon het publiek voor een laatste maal als een sloopkogel doorheen de pit gaan, waarna de lichten uitgingen en de leden het publiek opzochten om de releaseparty verder op de dansvloer te vieren.

Thuiswedstrijden zijn voor bands altijd fijn om te spelen en dat bleek ook gisterenavond weer. Tusky was volledig in zijn element en kan terug kijken op een prima eerste ontmoeting met de buitenwereld met de nieuwste muzikale telg. Hoewel die ontmoeting meer dan geslaagd was, hadden we liever net wat meer nieuw materiaal voor onze kiezen gekregen. Gelukkig krijgt de band binnenkort nog een kans, wanneer het samen met onder andere broederband John Coffey op Coffeyfest langskomt.

Facebook / Instagram / Website