© CPU Academy – Irene Van Impe
Simon Casier pakte z’n basgitaar en Bob Dylans doopnaam en werd Zimmerman. Achter die zweem van associaties en hoge verwachtingen bevindt zich de vaste linksachter van Balthazar, die sinds een slordige tien jaar solowerk maakt. In hetzelfde straatje, maar toch een beetje anders: zachter, persoonlijker. Nu Balthazar sinds een half jaar officieel on a break is, vieren de zijprojecten van de bandleden hoogtij. Casier nam dat hoogtij bijzonder letterlijk en riep in februari met Love Songs zowel zijn tweede langspeler als zijn eerste huwelijk in het leven. Want ja, Love Songs is een ongegeneerde – en bij momenten zelfs prettig platte – liefdesverklaring aan long time lover en zangeres Noémie Wolfs. Gisteren in de AB was het, alle romantiek ten spijt, zelfs meer dan dat.
Net als de hoes van Love Songs wordt het podium vanavond gehuld in satijn, hartjes en stroperige fifties-romance. De met helium gevulde, hartvormige ballon is gelukkig het meest redundante cheesy podiumelement aanwezig. Senne Guns en Laurens Billiet, respectievelijk op toetsen en drums, bewijzen zich van meet af aan te goed, te speels en te wakker om als dusdanig gecategoriseerd te worden. Met “Hold Me Closer” en “Other Plans” geven Casier en company ons een eerste inkijk in de nieuwe plaat. Vooral dat eerste nummer evoceert Burt Bacharach en ongecompliceerde liefdesliedjes ‘zoals ze nu niet meer gemaakt worden’. Met deze dubbele opener wordt direct duidelijk dat het goed zit bij Zimmerman: aan Simon Casier is er bij Balthazar eigenlijk wel een goeie frontman verloren gegaan, want hij vervult die rol met verve én met bescheidenheid. De warmgekleurde lichten reflecteren prachtig op het satijnen gordijn en zetten deze lange ode aan de liefde alleen maar kracht bij.
© CPU Academy – Irene Van Impe
Met “I Don’t Want It That Bad” volgt een ouder nummer, zoals Zimmerman er nog enkele doorheen het nieuwe werk zal vlechten; stuk voor stuk slimme ingrepen die ervoor zorgen dat het geheel niet bol staat van de zeemzoetigheid die Love Songs tekent. Vroeg hoogtepunt “Doing Nothing” is dan weer zo’n zoet liefdeslied dat dat cliché toch overstijgt: dankzij het sterke pianoriedeltje is het volgens ons inzien het beste liedje van de nieuwe plaat. Ook live staat het nummer als een huis: een warm nieuwbouwhuis waarin wij een vlieg in de meest knusse kamer mogen zijn. Voor “Noémi”, het openingsnummer en kloppend hart van de plaat, laat de zanger zijn gitaar links liggen en geeft hij zich bloter dan bloot: ‘Noémi, Noémi, will you please marry me?’ klinkt het zo’n dozijn keer. Geadresseerde Noémi Wolfs bevond zich in een hoek van de zaal en zag een uitverkochte AB Club zich naar haar toedraaien om deze tekstlijn mee te scanderen.
Hoewel alle nummers steengoed in elkaar zitten, hebben we soms toch enige bedenkingen bij het zachte karakter van deze liveshow. “How Much I Love You” flirt een beetje te openlijk met de grenzen van het kinderlijk zoete van pop à la Bruno Mars, en de naakte uitvoering van “Noémi” kon misschien wel overtuigender. Wanneer we gevraagd worden om mee te zingen, zouden we niet over die vraag moeten mogen twijfelen. Muzikaal herkennen we gelukkig steeds de warme bas en schrandere ritmes van Balthazar doorheen elk van de nieuwe Love Songs. Erg vernieuwend zijn ze niet, maar in het licht van het doel van deze plaat – ‘ik wil gewoon de muziek maken die ik wil maken op het moment dat dat ook emotioneel klopt’ – is dat misschien ook niet zo erg. Zimmerman toonde zich bovendien een sterke setbouwer vanavond: de nieuwe complexloze liedjes van Love Songs werden afgewisseld met enkele parels van The Afterglow en ep Chances Changes Choices. Zo ontstak er tijdens “Choices”, dat op “Noémi” volgde, een nieuw en welgepast vuurtje in de zaal.
© CPU Academy – Irene Van Impe
Wat het ook zij van die nieuwe plaat, de apotheose zat in ieder geval in de staart van de show. Na drie kwartier muziek kondigen Casier en gezelschap het laatste liedje aan. “Wish You Were Here” duurt minstens zo lang en kwam deze zomer uit als albumvullend nummer over Simon Casiers broer Wannes, die in 2019 het leven liet. Nadat het magnum opus op pakken lovende recensies kon rekenen bevestigen ook wij wat voor mooie odyssee dit lied is.
Waar Love Songs bij de liefde blijft, is “Wish You Were Here” een even intense als weemoedige rit langs alle vormen die intense rouw kan aannemen, van hot naar her en alles ertussen. Het nummer meandert wild rond een simpele melodie, rond een open wonde. Het kruipt nu eens door het oog van de naald, gedragen door de zachte springerige noten van toetsenist Senne Guns – trouwens een plezier om bezig te zien – maar dan zijn het ook weer adjectieven als grotesk en majestueus die alleen maar kunnen tekortschieten. Het nummer is zo persoonlijk en wordt zo mooi uitgevouwen en weer ingepakt, dat het bijna tastbaar wordt. Het speelt met geven en nemen, met suspense en overweldiging. Een zinderende Zimmerman heeft de uitverkochte AB Club drie kwartier aan z’n lippen hangen, akelig dicht bij zijn eigen kwetsbaarheid.
© CPU Academy – Irene Van Impe
Zimmermans nieuwe plaat mocht live misschien niet zo opwindend en vernieuwend zijn als die andere Lovesongs die enige tijd geleden uitkwam, ze zorgde wel voor mooie dingen in een slim en sierlijk georkestreerde show en bestendige zo Casiers spel als meer dan waardig solowerk. “Wish You Were Here” is daarentegen zo lamleggend prachtig dat het elke vergelijking met een gelijknamig nummer wint – met bijna alle nummers dan toch.
Zimmerman komt met zijn kar vol moeiteloos zoets nog onder andere langs Het Wilde Westen in Kortrijk en Cactus Club in Brugge. Voor alle data verwijzen we graag naar de website.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Website / Facebook / Instagram
Setlist:
Hold Me Closer
Other Plans
I Don’t Want It That Bad
Perfect Guy
Doing Nothing
Hard To Pretend
Noémie
Choices
Someday Maybe
The Way To My Heart
How Much I Love You
Wish You Were Here
