Bij het grote publiek vooral bekend als muzikale wederhelft van Charlotte Adigéry, bij het kleine als lid van The Germans, maar Bolis Pupul zal altijd gewoon een ijzersterke muzikant en producer zijn. Eentje die nu, anderhalf jaar na de release van het fantastische Topical Dancer, na veel wikken en wegen zijn eigen project heeft afgewerkt. Letter To Yu verschijnt ook weinig verrassend onder de vleugels van de gebroeders Dewaele, maar het is allerminst de Gentse thuisbasis van de DEEWEE-studio die voor de inspiratie zorgde voor de plaat. Zo werd het album gebouwd rond Bolis’ trip naar Hong Kong, waar hij connectie zocht met de roots van zijn Chinese moeder. En op die manier zou je dus kunnen stellen dat dit debuut perfect in lijn ligt met de langspeler waarmee hij en Adigéry al enige tijd furore maken, maar dan helemaal anders.
Beginnen doet Bolis alvast aan het zeetje – toevallig ook de bakermat van vader Luc ‘Kamagurka’ Zeebroek? – om zo richting het oosten te trekken. Elektronisch bewerkte traditionele Chinese klanken worden ondersteund door de tekst ‘Without you looking for my roots / My connections / I feel so sorry we couldn’t do this together / Enjoying this moment of being together’. Ja, Letter To Yu werd zo’n plaat. Eentje waarop rouwen centraal staat, maar daarom de dansbaarheid niet in de weg staat. Integendeel zelfs: Pupul houdt het op vlak van woorden erg beperkt. En als ze er zijn, dan is dat in het Chinees en begrijpen we er geen snars van. Veel zeggen met weinig woorden heet dat dan. Oftewel de muziek laten spreken en laten doen waar ze goed in is: raken wanneer nodig, aanzetten tot dansen als het kan.
En dat laatste kan al redelijk snel in Letter To Yu, want met “Completely Half” maken de Belgische DEEWEE-beats een uitstapje richting een gezellig drukke straat in Hong Kong. Hoekig, maar dankzij Bolis’ stem en de samples toch nooit kil. Cool daarentegen altijd. ‘I’m on a train / A train to you’, horen we de man zingen, en die trein durft wel eens serieus te razen. Met “Frogs” krijgen we zo een robuuste en hardere brok elektronica op ons bord, in “Doctor Says” giet hij daar zelfs nog een industrial-achtig sausje overheen. Harder, chaotischer en pompender, maar nog altijd o zo herkenbaar. Het is een combinatie die van deze debuutplaat een ware vertrouwde belevenis maakt.
Dat die bottere hoeken dan ook nog eens worden afgewisseld met lichtere, hypnotiserende elektronica, zoals in pakweg “Spicy Crab” of het door Chinese kindertjes ingekleurde “Goodnight Mr Yi”, toont aan dat Bolis Pupul graag zijn eigen horizonten verlegt. Dat hij in dat verhaal ook ruimte heeft voor zus Sarah Yu ‘Salah PuPul’ Zeebroek, maakt des te meer duidelijk hoe persoonlijk die horizonten voor hem zijn. Niet verrassend is dat in het lied “Ma Tau Wai Road“, de geboortestraat van zijn moeder in het Kowloon-district (waar overigens ook een nummer aan werd besteed), die een groot deel van zijn reis vormgaf. En laat het net die tracks zijn die een vrolijkere sound met zich meebrengen. Een cirkel die werd rondgemaakt, de liefde die aan het einde van een rouwproces naar boven komt. Men zegt wel eens dat een plaat artiesten altijd erg nauw aan het hart ligt, maar als Bolis Pupul eraan meewerkt, krijgen we dat gevoel toch altijd net ietsje meer.
Tegen het einde van Letter To Yu komen beide aspecten van de plaat nog eens tot een hoogtepunt. Zo krijgen we niet alleen een nummer dat schreeuwt om live de boel op stelten te zetten in de vorm van het chaotisch binnen de lijntjes kleurende “Kowloon”, maar horen we ook Bolis’ overleden moeder in afsluiter “Cosmic Rendez-Vous”. Een lied dat overigens doet wat de titel zegt, maar bij deze ook bijna letterlijk de kroon op het werk zet. Na het zoemerige “Cantonese” en eerder genoemde “Kowloon” dat langs alle kanten onze gehoorkanalen binnenpompten, krijgt moeder Yu het laatste woord.
En zoals gezegd aan het begin van deze tekst, maken zo de twee grootste punten van Letter To Yu elk op hun eigen manier de cirkel rond. De plaat raakte wanneer nodig en zette aan tot bewegen als het kon. Objectief gezien ook effectief twee uitersten van elkaar, maar iemand als Bolis Pupul heeft het talent en de eigenheid om ze moeiteloos in elkaar te laten overvloeien. Dat de man van zijn debuutplaat dan ook nog eens ‘een brief’ aan zijn overleden moeder maakte, maakt het eigenlijk des te mooier dat die brief een soort verpersoonlijking van zichzelf is. Want ondanks dat Hong Kong en Gent voor elkaar letterlijk aan de andere kant van de wereld liggen, lijkt Boris Zeebroek de rechtstreekse levenslijn tussen beide. En daar kan een moeder alleen maar trots op zijn.
Bolis Pupul live aan het werk zien kan in het Gentse Wintercircus (21 maart), in Trix (22 maart), op Push The Button in Oostende (30 maart), op Listen Festival in Brussel (31 maart), op Little Waves in Genk (20 april) en op Gent Jazz (15 juli). Samen met Charlotte Adigéry staat hij komende zomer op Couleur Café (30 juni), Dour (19 juli) en Lokerse Feesten (3 augustus).
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Cantonese”, ons favoriete nummer van Letter To Yu, in onze Plaatje van de plaat-playlist op Spotify.
