Girls in Hawaii @ Ancienne Belgique (AB): Tijdloos door de tijd reizen

Girls in Hawaii, een van de meest gelauwerde indiebands uit Wallonië, heeft alle reden om te vieren. Hun debuutalbum From Here To There blaast dit jaar twintig kaarsen uit en dat laten ze vanzelfsprekend niet geruisloos passeren. De band rond Antoine Wielemans sloeg de handen in elkaar met de Ancienne Belgique voor wat een eenmalige Rewind-show ging worden, maar de vraag was zo groot dat ze er uiteindelijk nog eens drie shows in de Brusselse concertzaal werden aangekondigd. Ook voor de extra shows vlogen de kaarten razendsnel de deur uit, wat niet hoeft te verrassen als je naar de rijke geschiedenis van de band kijkt. Gisteren gaven ze in ieder geval de aftrap van hun vier dagen durende residentie aan de Anspachlaan met een soeverein en immers boeiend optredens.

De Brusselse Uwase houdt van het creëren van kunst en dat is in de breedste zin van het woord. Een van haar artistieke uitlaatkleppen vormt het maken van zachtaardige slaapkamerpop met een ongepolijst randje. De afgelopen twaalf maanden kreeg Uwase heel wat fijne speelkansen om haar in 2022 uitgebrachte ep, Pink Skies Ahead, te presenteren met als absolute hoogtepunt twee shows in het voorprogramma van Girls in Hawaii. Het vroege aanvangsuur zorgde ervoor dat haar vuurdoop in de Brusselse zaal nog niet al te gul gevuld was, maar daar liet ze zich allesbehalve door beïnvloeden. Begeleid door haar nicht op de basgitaar speelde ze haar fluwelen popnummers met een charmante naturel. Het klein houden in een grote zaal is niet makkelijk, zeker als de meesten nog nooit van gehoord hebben, maar de praters verstomden tijdens de nummers meer en meer. Haar laatste nummer “Surprise” mag dan geen grote verrassing geweest zijn, als uitdovend eindpunt van haar set paste het hoe dan ook zeer goed.

Klokslag kwart voor negen begon Girls in Hawaii met hun odyssee terug in de tijd met albumopener “9.00 AM”. Als eerste serenade van de avond bewees het zich live als een ideaal startschot, wat mede aan het gemoedelijke openbloeien te wijten is. Zonder direct zelf in de schijnwerpers te willen staan liet het vijftal vooral hun instrumenten spreken en was de toon voor de rest van de avond zo al binnen de eerste vijf minuten gezet. De ijsbreker bewaarde Girls in Hawaii niet lang in de ijskast en zo vloeide “Short Song for a Short Mind” als een van de eerste favorieten van de avond al vroeg door de zaal. De schermpjes op het podium sprongen tevens ook aan en toonden heel wat archiefbeelden uit de begindagen van de band. De vreugdeschreeuwtjes werden zowaar nog luider toen de band niet veel later “Time to Forgive the Winter” bovenhaalde. Laatstgenoemde nummer kan en mag je gerust beschouwen als een van de nummers die twintig jaar geleden de band een doorbraak bezorgde en klonk zoveel jaren later nog steeds fris en dynamisch.

Bij shows waar een album integraal gespeeld worden weet je wat er je te wachten staat en dat maakt ook zeer moeilijk om verrassend uit de hoek te komen. Het verschil maken moet je dus tijdens de nummers zelf en dat leek Girls in Hawaii ook begrepen te hebben. Een rustig voor zich uit kabbelend “Casper” lieten ze fraai openbreken, terwijl “The Ship on the Sea” met heel wat meer cachet ten einde ging. Bovendien schuwden Antoine Wielemans en Lionel Vancauwenberghe er niet van terug om tussen de nummers door een paar ludieke anekdotes te vertellen over bijvoorbeeld hun allereerste optreden in de AB. Het maakte dat een voorspelbare set snel toch iets unieks en vooral spontaans kreeg. Daarbovenop contrasteerden een aantal nummers mooi met elkaar zoals “The Ship on the Sea” en “The Fog” waardoor je als luisteraar ook steeds scherp en aandachtig bleef.

De fans van Girls in Hawaii zijn ook wat ouder geworden en dat maakte de sfeer tijdens de nummers net iets minder uitbundig dan pakweg vijftien jaar geleden. De bijval tussen de nummers door was desondanks steeds opnieuw oorverdovend, wat een duidelijk teken was dat iedereen intens aan het meegenieten was. Over intens en genieten gesproken; dat was de live-uitvoering van hun doorbraaknummer “Flavor” op z’n allerminst. De vijf speelden met een energie en gedrevenheid waar je helemaal door opgeslorpt werd. De duistere lichtshow met flitsende stroboscopen versterkte dat gevoel alleen maar meer. Daarna klaarde de tijdelijke donderwolk wel weer op doormiddel van “Organeum” en “Bees & Butterflies”. De vijf op het podium voelden zich hoorbaar comfortabel op dat mythische podium en dat gaf hun meer en meer vleugels. Jammer dat ze “Catwalk” niet in de vijftien minuten durende versie speelden, maar als goedmakertje haalden ze “Joking About My Life” na zeer lange tijd nog eens boven. Het nummer dat alleen op de cd te vinden was, sloot het From Here To There gedeelte op gepaste wijze af.

De reguliere set zat erop, maar de band had nog een paar verrassingen in petto. Voor de eerste twee nummers van de encore vatte het vijftal post aan de achterkant van de zaal voor een uitgeklede versie van twee gedoodverfde publiekslievelingen. In een gestript jasje voelde “Words Are in the Woods” warm en knus aan, terwijl “Misses” een melancholische toon sloeg die in alle eenvoud nog vertrouwder binnenkwam. Een staande ovatie en luid gejoel was het minste wat het publiek daar tegenover kon zetten. Daarna baande Girls in Hawaii zich via het publiek een weg naar het podium voor nog meer easter eggs te strooien. Na wat retrospectie vond de band het immers hoogtijd om de fans met een tweetal onuitgebrachte liedjes een glimpje te geven van hun nieuwe album waar ze al een tijdje aan sleutelen. Veelbelovend is het minste wat we daaruit kunnen concluderen, waarvan zeker “I.H.R.N.” ons omverblies.

Er was geen plaats meer voor “Not Dead”, maar dat bewees des te meer hoe rijk en veelzijdig de discografie van de Waalse band intussen wel niet is. “Rorschach” kreeg uiteindelijk de eer om het optreden in alle schoonheid af te ronden en dat deed het met de typerende energie en spelplezier. De laatste troefkaart lag op tafel, naast de vele andere kaarten die de band doorheen de avond maar bleef leggen. Gezwind, geregeld op het scherp van de snede en bovenal met een formidabel en tijdloos debuutalbum in de schijnwerper deed Girls in Hawaii gisteren alles juist en nog zo veel meer. Het is en blijft ons dan ook een raadsel waarom de band in Vlaanderen de laatste jaren zo onderbelicht bleef, want muzikaal zijn en waren er weinige bands in België die zo gevarieerd en tegelijk zo consistent muziek hebben uitgebracht. De Ancienne Belgique leefde op en verkeerde in een opperbeste chauvinistische bui en zal dat nog zeker tot en met zondag zijn.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:
9.00 AM
Short Song for a Short Mind
Time to Forgive the Winter
Casper
Found in the Ground
The Ship on the Sea
The Fog
Fontanelle
Flavor
Organeum
Bees & Butterflies
Catwalk
Joking About My Life

Words Are in the Woods
Misses
Goddess
I.H.R.N.
Indifference
This Farm Will End Up In Fire
Rorschach