De laatste dag van Fifty Lab was meteen ook de drukbezochtste van ze allemaal. Rond tien uur in de avond kon de organisatie zelfs het bordje met uitverkocht boven halen. De volkstoeloop was in elk geval mooi nieuws voor de artiesten die geprogrammeerd stonden in een van de vijf zalen in de Brusselse binnenstad en zo stroomde het overal goed vol. Op het einde geraakten mensen zelfs niet meer binnen in de Beursschouwburg voor het nachtprogramma, een euvel dat vorig jaar ook reeds het geval was. Wij genoten terwijl van heel wat knappe sets, waar een Franse bende en de jongste naam van de hele line-up de meeste indruk konden maken.
Oriana Ikomo @ Cafe Delune
Binnen een kleine maand staat ze op het podium van de Ancienne Belgique om mee te dingen in de finale van Sound Track in Brussel. Opwarmen kon ze daarvoor gisteren al op het provisorische podium in Cafe Delune. Met z’n vijven moesten ze op een beperkte oppervlakte spelen, maar dat maakte het allemaal net iets intiemer. Naast nummers van haar eerste THE LOVE I HAD experimenteerde ze ook met nieuw materiaal, waarvan dat laatste zeker ook op bijval kon rekenen. Oriana Ikomo toonde tevens ook durf door helemaal in haar eentje a capella een nummer te brengen. Op het einde nodigde ze nog eens iedereen uit om mee te zingen met “Beautiful Sister”. Ikomo toonde ons dat je haar niet in een hokje moet duwen, maar gewoon een platform in de vorm van een podium moet geven.
Loverman @ Ancienne Belgique Box
© CPU – Marvin Anthony (archief)
Het ouderschapsverlof voor de eerste baby van Loverman, Lovesongs, is nog niet voorbij. Integendeel: als headliner van de laatste dag van Fifty Lab was het de uitgelegen kans om zijn aanstaande (en deels uitverkochte) tournee te komen voorbereiden in de AB Box. Vooraleer we de zachte en geruststellende stem van James De Graef mochten aanhoren, kregen we in ondertussen Loverman-traditie eerst een stukje theater. We waren nog maar net bekomen van het dansfeest van Jungle, maar De Graef kwam het podium opgedanst alsof hij uit een van de videoclips van Jungle ontsnapt was. Met vervolgens nog wat akoestisch gitaargetokkel werden we dan weer klaargemaakt voor de werkelijke set.
Beginnen kon niet anders dan met “Call Me Your Loverman”, want hoe anders wisten we wie er voor ons stond. Met niet meer dan zijn smartphone en gitaar op zak, slaagde hij er dan ook in om die titel als headliner op te eisen. Op enkele walkie talkies na kreeg Loverman de zaal volledig stil en hadden we precies driemaal ‘candyman’ gezegd, gezien iedereen in zijn ban was tijdens de hele set en al zeker wanneer “Candyman” ons werd toegezongen. Het perfecte liefdeskind van theater en intimiteit, zo kan je de set van Loverman het best omschrijven en dat is enkel genieten.
zonmai @ Cafe Delune
Het podium was net geruimd en meteen klaar voor nog meer Brussels talent: zonmai. Oorspronkelijk komt de zangeres uit het Franse gedeelte aan de Baskische kust, maar de muziek bracht haar uiteindelijk naar de Belgische hoofdstad. Op SoundCloud loste ze jaren aan een stuk het ene nummer na het andere en dat maakte dat haar fanbase steeds verder aandikte. Dit jaar kwam alles opeens in een stroomversnelling en mocht ze in de zomer onder meer op CORE Festival en Les Ardentes staan. In Cafe Delune kwam haar muziek iets minder goed tot uiting en daarmee willen we aan haar optreden zeker geen afbreuk doen. Alleen hadden we het gevoel dat de setting en de muziek gewoonweg geen match waren. We hadden het moeilijk om ons in een ondergrondse danstempel met flitsende lichten te wanen en dat het geluid het ongeveer halfweg liet afweten, hielp ook niet bijster bij de zaak. De schare fans die aanwezig was, bevleugelde haar desondanks nog eens tegen het einde en je voelde ook dat ze zich meer op haar gemak begon te voelen. zonmai vloog met andere woorden niet hoog, maar zette desondanks een propere landing neer.
39bermuda @ Ancienne Belgique Box
Franstalige hiphop uit Brussel heeft nood aan nieuwe gezichten en daarom verwondert het ook niet dat met 39bermuda een project de laatste tijd vaker in de schijnwerpers wordt geplaatst. Na het optreden op Fifty Lab voor een halfgevulde AB Box kunnen we daar enigszins begrip voor opbrengen. Op vlak van stijl en charisma hebben ze wel degelijk het een en het ander dat ze op tafel kunnen gooien. Dat het project wel wat gelijkenissen toont met het inmiddels ter ziele gegane Le 77 maakte het er niet minder om. De twee bespeelden met frisse flows en sluwe riemen met hartenlust het publiek en net toen ze echt vertrokken leken, viel opeens het geluid volledig uit. De radeloosheid was van hun gezichten af te lezen, maar ze gingen er wel nog redelijk goed mee om. Ze probeerden het publiek op te jutten en deelden tijdens de korte onderbreking ook wat van hun gin uit aan het publiek. Vrijgevig en royaal toonden ze zich uiteindelijk ook op muzikaal vlak door het pedaal nog wat meer in te duwen tegen het einde. Of het Brusselse duo het ooit op de echt grote podia zal kunnen waarmaken, lijkt ons eerder onrealistisch, maar als gangmaker krijgt het ongetwijfeld wel de meute mee.
Later. @ Ancienne Belgique Club
Even leek het alsof een coverband van Inhaler op het podium was gewandeld, maar eens Later. aan zijn veertig minuutjes begon, wisten we weer waar we waren. De diverse line-up van Fifty Lab behandelt elk genre in het muzikale landschap dus kon er op vrijdag ook geen disco-/indiepopmomentje ontbreken. De Fransmannen van Later. stonden met andere woorden paraat om dat plaatsje in te vullen en de schaarsgevulde AB Club was er ook klaar voor. Stilstaan was niet aan de orde en of je er nu zin in had of niet, je ging spontaan mee boppen en dansen met wat de band ons bracht.
Ze mogen misschien wel de looks hebben van Inhaler, qua stemgeluid leunen ze eerder aan bij dat van half•alive, weliswaar zonder de zotte hoogtes aan te halen die we bij die laatste wel kunnen vinden. Naarmate de set vorderde, vonden steeds meer mensen de weg naar de trap van de Club en werd het een gezellig dansfeestje waarbij iedereen een glimlach op zijn gezicht getoverd kreeg. “Highway 10” kon uiteraard niet missen in de set, gezien dit de laattijdige doorbraakhit is van de Parijzenaars. Dit hitje was duidelijk de reden voor velen om af te zakken naar de AB Club, wat duidelijk werd aan de woordjes die hier makkelijk werden meegezongen. “Walking On the Line” sloot de set af en flirtte op die manier met de settimings, maar na het veelvuldig laat beginnen van vele acts, was dit voor iedereen meer dan welkom. Later. bracht ons een genietbare set waar we even konden meezweven terwijl onze benen de linker- en rechterzijde van de AB Club opzochten.
https://www.youtube.com/watch?v=Ghzagzw56vE
Nino SLG @ Beursschouwburg Golden Space
De grootste verrassing van deze Fifty Lab editie was meteen ook de Benjamin van de hele line-up. Amper achttien is Nino SLG en als kersverse meerderjarige durfde hij het aan om in zijn een eentje een volgelopen Golden Space nog meer te laten blinken. Zijn vertrouwde gezel de piano kon er jammer genoeg niet bij zijn en zo stond hij daar moederziel alleen en in het begin wat onwennig zijn repertoire voor te stellen. De zenuwen waren in het begin zichtbaar, maar hij werd ze gelukkig snel de baas en performde met een souplesse de ene na de andere track aan elkaar. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij al een tamelijk uitgekiemde raptechniek die ons bij momenten wat deed denken aan Dave. Formidabel was eveneens zijn geweldige verhalende pen die een nummer als “House Invasion” heel pakkend en geloofwaardig maakte. Het beste nummer bewaarde hij voor het slot, wat voor ons verdacht veel klonk als een potentieel doorbraaknummer. Nu hopen dat dat nummer er snel zit aan te komen en wie weet treedt Nino SLG dan wel effectief in de voetsporen van Dave of zijn mentor Stormzy.
Phelimuncasi @ Cafe Delune
Het prachtige café van Cafe Delune werd gisterenavond even omgetoverd in een ware Zuid-Afrikaanse tent. Phelimuncasi tracht erin traditionele toyi toyi muziek, dat afstamt uit de onderdrukking van de Apartheid, te combineren met moderne beats en creëert op die manier een brug tussen het heden en verleden. Muzikaal kwam dit erop neer dat je je bijna schuldig zou voelen om niet mee te dansen met de opzwepende beats, zang en dans van de band. De simpele opstelling van het drietal bestaande uit een draaitafel waar één lid fungeerde als dj en MC en het mannelijk-vrouwelijke duo was meer dan voldoende om Cafe Delune proberen in te pakken. Meer en meer mensen leken geen zin te hebben in het genieten van concerten volgens het boekje, dus was het heupen en hoofden schudden geblazen met de beats en gezang van Phelimuncasi. Energie was hier misschien het beste sleutelwoord om de set te beschrijven, maar die boodschap werd echter niet goed begrepen door de aanwezigen, waardoor er een heus komen en gaan was van luisteraars. Jammer voor hen want het drietal ging zo aanstekelijk te werk dat je niet anders kon dan vrolijk worden. Liefhebbers die wel wisten waar ze aan begonnen, kleefden aan het podium of toverden de bankjes om in hun persoonlijke podia en beleefden op die manier hun eigen feestje waar zij de hoofdrol in speelden. Het was zo ware de perfecte intro om de duistere nacht in te gaan en de opzwepende muziek nog verder te gaan zoeken.
Bawo @ Beursschouwburg Silver Space
Voor nog meer spraakmakende UK Rap-nieuwkomers moesten we een paar verdiepingen naar boven in de Beursschouwburg. Voor de Londense Bawo gaat het de laatste tijd meer en meer de goede kant op en dat merk je ook aan zijn cijfers op Spotfiy. Maandelijks luisteren er om en bij het half miljoen mensen naar zijn nummers en songs als “SKATE” en “Starts With a Text” zijn simpelweg niet meer weg te denken uit de UK-Rap afspeellijsten. Zijn eerste passage in ons land op Fifty Lab toonde dat hij het ook op de planken kan waarmaken. Geen vervelende backingtrack of overgemotiveerde dj die de aandacht wilde opeisen, maar wel een Bawo in bloedvorm die aan een aannemelijk tempo voortdurend in de micro blies. Het publiek kon het energieniveau niet matchen en bleef er redelijk statisch onder, maar joelde wel na elk nummer enthousiast voor de Britse rapper. Een al bij al goede beurt maakte Bawo en met nog meer vuur op komst mag hij binnenkort nog eens terugkomen.
Jenys @ Bonnefooi
Wanneer we de Frans-Russische Jenys haar muziek voor de eerste keer beluisterden, kregen we her vermoeden een speciale show gepresenteerd te krijgen met veel toeters en bellen. De werkelijkheid was allesbehalve glitters, want in een zwart gehulde outfit was het niet meer dan Jenys zelf die ons te woord kwam staan. Op industriële en onheilspellende tonen betrad ze haar klein podiumpje in de Bonnefooi en bracht de Russische opener ons in een soort van trance. Ze stond er misschien in haar eentje, maar de stagepresence die ze in zich draagt is van even grote waarde als dat ze honderd man bij zich heeft. De tweeëntwintigjarige brengt een mengeling van Engels en haar moedertaal Russisch wat voor zijn eigen karakter zorgde, maar dat is iets wat niet door iedereen geapprecieerd werd. De zaal was namelijk stevig gevuld, wat op zich niet moeilijk was voor de beschikbare ruimte, maar dit zorgde ervoor dat het gebabbel nog meer duidelijk en hoorbaar was en iedereen had blijkbaar veel te vertellen. We moeten echter wel eerlijk zijn. Hoewel het allemaal wel etherisch en fijn klonk, was het ook niet zwaar indrukwekkend of baanbrekend. Een andere setting zou er misschien voor kunnen zorgen dat zowel haar muziek als zichzelf beter kunnen uitkomen, maar de Bonnefooi was duidelijk nog niet klaar voor haar.
Sam Quealy @ Beursschouwburg Silver Space
Iedereen in het bezit van een Barbiepop heeft zich gegarandeerd al eens afgevraagd wat die precies doen als wij slapen. Het antwoord is simpel: optreden zoals Sam Quealy. De elektronische hyperpop van de Australische zangeres is er eentje die duidelijk de mosterd haalt bij iconische artiesten als Britney Spears, Madonna, Kylie Minogue en zo goed als alle popprinsessen die je maar kan vinden. Cunty, dat was niet alleen haar outfit, maar ook de hele show zou je zo kunnen omschrijven en het enthousiasme van het publiek werd met de keer enthousiaster en enthousiaster. De lange rij die zich buiten had opgesteld en paraat bleef in de hoop binnen te mogen, bewees ook maar eens wat voor groeiend icoon ze wel niet is in de queergemeenschap en bijgevolg mogen we misschien wel geloven dat ze the next big (queer) thing kan worden. Heuse choreografieën met haar twee dansers, die even goed uit de kleerkast van Chibi Ichigo waren gewandeld, en dansbare elektro-techno-popbeats. Het was de formule die de middernachtgekte echt van start liet gaan. Show konden we wel overal wat vinden tijdens de laatste avond van Fifty Lab, maar iedereen weet dat er niemand kon tippen aan het spektakel dat Sam Quealy ons gisterenavond bracht.
Deze recensies werden geschreven door Simon Meyer-Horn en Frauke Van Coile.
