Als we een duik in de geschiedenis nemen, zien we dat het al vaker dan eens is voorgekomen dat bands, na het wegvallen van hun frontman, het noorden kwijt zijn. Groepen als Sepultura en Judas Priest veranderden van stijl en bereikten nooit meer het succes wat ze hadden voor het vertrek van de zanger, terwijl Audioslave en Blink-182, dan wel tijdelijk, de handdoek in de ring gooide. Dit laatste leek ook voor Ego Kill Talent te gelden. Het Braziliaanse gezelschap verloor zijn frontman Jonathan Correa aan zijn jeugdliefde Reação em Cadeia, waarna het stil werd bij de groep uit São Paulo. Gelukkig kwam daar eind 2022 verandering in en presenteerde het Emmily Barreto als nieuwe zangeres. En nu, bijna een jaar later, is de band terug met hun nieuwe ep Call Us by Her Name, waar we voor het eerst een glimp van de nieuwe sound kunnen opvangen.
Het aanstellen van Barreto was duidelijk een verrassing. Want waarbij de meeste bands het niet aandurven om van een zanger naar een zangeres te switchen, kiest Ego Kill Talent wel voor deze route. Een schot in de roos als je het ons vraagt, want op de opener “Finding Freedom” laat de nieuwe frontvrouw meteen horen dat de groep de juiste keuze heeft gemaakt. De stem van Barreto steekt zo goed als altijd ver boven het maaiveld uit en ze houdt zich met alle gemak staande. Ook tijdens “Call Us by Her Name” is dit het geval. Het nummer ligt behoorlijk dicht bij de stijl van haar andere band Far From Alaska, waardoor Barreto’s stem tijdens “Call Us by Her Name” bijna naadloos aansluit op de gitaren van Ego Kill Talent. Met momenten is het nummer zo catchy als het maar zijn kan. Het refrein zingen we na één keer al van voor tot achter mee en ook het kitscherige handjeklap willen we met alle plezier meedoen. Puike start van het nieuwe tijdperk.
De tweede helft van de plaat, met de twee nog niet eerder uitgebrachte nummers, is wat minder rooskleurig. Het dieptepunt bevindt zich bij “When It Comes”. Het is te traag, te poppy en weet ons niet vast te houden. Wanneer Baretto ‘becoming louder, louder, louder’ zingt, lijkt het de goede kant op te gaan, maar al snel blijkt dat we van een koude kermis terugkomen. De overdreven ‘la-la-laa’s’ mag de band de volgende keer achterwege laten en het mag allemaal wel iets krachtiger. De band herstelt zich redelijk met “Need No One To Dance”, maar ook dat nummer kan niet tippen aan de kwaliteit van “Finding Freedom” en “Call Us by Her Name”. Wel laat “Need No One To Dance” ons meedeinen, maar tot echt losgaan komt het nooit.
Call Us by Her Name begon sterker dan het eindigde. De ep moet het vooral hebben van het gelijknamige “Call Us by Her Name”, dat zich katapulteert tot een van de betere nummers uit de muziekbibliotheek. Voor een plaat met de kwaliteiten van het naamloze debuutalbum moeten we nog even wachten, maar met de komst van Emmily Barreto is het duidelijk op weg naar opnieuw een meesterwerk. Ego Kill Talent komt vers van een tour met Evanescence doorheen alle grote Braziliaanse steden, maar verklapte op social media wel dat het volgend jaar terug de oversteek maakt naar Europa. Of ze tijdens die Europese tour ook hun geliefde Benelux aan doen, is op dit moment nog verre van zeker.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Call Us by Her Name”, ons favoriete nummer van Call Us by Her Name, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
