© CPU – Emiel Viellefont
Zoals dat altijd gaat bij festivals, hoefden we maar met onze ogen knipperen en de laatste concerten waren alweer in zicht. Ook op dag twee van Samhain stelde het programma niet teleur. Mede dankzij de schakeling van zomer- naar winteruur waren we goed uitgerust om ons opnieuw te onderwerpen aan de meest luidruchtige gitaren. Halloween viel dit jaar enkele dagen vroeger, want voornamelijk Regarde les hommes tomber, Ufomammut en Mysticum joegen ons de stuipen op het lijf. Bovendien was de opkomst iets minder dan de dag voordien, waardoor we nergens lang moesten aanschuiven of ons bij de shows beklemd voelden. Naast het programmeren van kwalitatieve acts blonk Samhain dus ook in de Muziekgieterij uit in sfeer en gezelligheid.
Regarde les hommes tomber @ Main
Het Franse Regarde les hommes tomber opende letterlijk de poorten van de hel. De venijnige blackmetalshow werd namelijk opgesmukt met brandende vuurschalen. Het podium was nogal schaars verlicht en een zware rook vulde de atmosfeer, waardoor een waas van mysterie en spanning ontstond. Gelukkig ging er nergens een brandalarm af, want de Fransen hielden een muzikale vaart aan die we letterlijk in één keer moesten uitzweten. Voordien waren de bandleden actief in de death- en hardcorescene. Al die spelervaring kwam hen enkel maar ten goede. Terwijl de rest van de band er stijf stond te spelen, leefde frontman zich helemaal uit met zijn statief en het opzwepen van de eerste rijen. Daardoor had de show ook een stevig rock-n-rollgehalte.
Celeste @ Main
We zagen Celeste vier jaar geleden als support van STAKE in de Ancienne Belgique. Zoveel jaren later mag het grapje over de gelijknamige soulzangeres opgeborgen worden. In de wereld van de zware gitaren is de Franse metalband namelijk geen onbekend gezicht meer. Zodra de band begon te spelen, werd het publiek overspoeld door een geluidsmuur van jewelste. De gitaarriffs waren loodzwaar en hypnotiserend, al vroegen we ons waarom ze hun mijnlichten niet aan hadden. Muziek primeert, maar doorheen de donkerte zijn de zwevende lampen een aangenaam zicht om niet te verdwalen. Na een poosje deden de leden dan toch hun bloedrode lampen aan en kreeg de show een stuk meer schwung. Niettemin snappen we dat Celeste niet herleid wil worden tot een gimmick.
Ggu:ll @ Club
Na twee acts die elk op hun eigenzinnige manier een ’theatrale’ show neerzetten, werd het terug tijd voor minimalisme. Gg:ull maakte gebruik van een breed scala aan instrumenten en elektronica, en elk lid van de band leek een meester te zijn in zijn eigen vakgebied. De gelaagde composities waren complex en intrigerend, en de vier muzikanten speelden met een indrukwekkende nauwkeurigheid en emotie. Deze Samhain-show was er ook eentje op eigen bodem, wat misschien verklaarde waarom de Club goed gevuld was. De aanwezigen reageerden dan ook vol bewondering en de lange doommetalcomposities deden de rust neerdalen.
Ufomammut @ Main
Volgens natuurwetenschappers stierf de laatste mammoet vierduizend jaar geleden uit. De onderzoekers hadden duidelijk hun huiswerk niet gemaakt, want op Samhain konden we er nog eentje in levende lijve aanschouwen. De Italiaanse stoner-/doommetalband draaide continu rond haar eigen assen van psychedelische riffs en beukende drums. Door zanger Urlo’s broebelende stemeffecten gingen we ook steeds kopje onder en dan weer terug naar boven. Headbangend en meedeinend op de trage ritmes, werden de aanwezigen meegesleept in een roes die slechts weinig bands kunnen veroorzaken. Het was daarbij sjiek dat wanneer de boel telkens opnieuw ontplofte, mensen elkaar kort ervoor diep in de ogen staarden om zich gezamenlijk volledig te smijten.
Predatory Void @ Club
Belgen zijn van nature niet chauvisnistisch, maar als het op metal aankomt hoeven we niet onder te doen voor onze buurlanden. Predatory Void kreeg terecht een mooie spot voor het avondeten. Zodra de groep begon te spelen, werden de aanwezigen onmiddellijk gevangen in een maalstroom van zware, donkere klanken. Lennart Bossu (Amenra) en Thace D.C. (Cobra the Impaler) leverden verpletterende riffs en dissonante akkoorden, terwijl drummer Vincent Verstrepen (Carnation) een beestachtige kracht uitoefende op zijn drumkit. Lina’s zang, die varieerde van brute grunts tot ijzingwekkende schreeuwen, voegde een extra laag van wanhoop en rauwheid toe aan de muziek. Seven Keys to the Discomfort of Being blijft dit jaar een van de betere metalreleases en dat zullen ze op Samhain geweten hebben.
Birds in Row @ Club
De Franse hardcoreband Birds in Row viel op papier lichtjes uit de toon. In realiteit was deze boeking een puike prestatie. Het deed namelijk deugd om alle energie vrijelijk te laten stromen. Ook de casual extreme metalfans kwamen daarentegen aan hun trekken. Birds in Row speelde geen hapklare hardcore en en hun nummers bevatten vaak diepgaande en introspectieve teksten. Tijdens de show stond frontman Bart “B.” Hirigoyen stil bij het Israëlisch-Palestijns conflict, hypocriet politiegeweld en het licht aan het einde van elke emotionele tunnel. Na elk statement volgde een fysiek ontlading die nog lang gaat nazinderen. Birs in Row gaf ons de moed om er nog een paar keer hard tegenaan te gaan.
Tiamat @ Main
Op vraag van de organisatie kwam Tiamat langs met een oldschool-set. De Zweedse gothicmetalpioniers beloofden enkel nummers te spelen uit Clouds en Wildhoney. Daardoor was de show een uur lang een betoverende reis door de hoeken van donkere romantiek en vervlogen melancholie. Zanger Johan Edlund was met zijn eeuwige hoed in zijn nopjes en bedankte ook iedereen vriendelijk om aandachtig te luisteren. De zaal reageerde namelijk vol bewondering en devotie op de muzikale prestatie die het kwartet neerzette. Tiamats meest geliefde en invloedrijke werken werden letterlijk opnieuw tot leven gebracht. Het was een slimme zet om de twee albums tot één geheel te smeden. Anders was de kans groot dat de show iets te eentonig zou worden. Nu was het steeds vol spanning afwachten welke nummers al dan niet de setlist haalden.
Mysticum @ Main
Sommige ‘muziek’ moet je live zien om volledig te kunnen begrijpen. Het Zweedse Mysticum was de ultieme act van het weekend. Van alle 38 acts die present tekenden, stak ze er qua volume met kop en schouders bovenuit. Het trio speelt een combinatie van woeste industrial met blackmetal en nam daarbij monsterlijke proporties aan. We weten nog altijd niet goed hoe we dat een volledig uur konden volhouden. Mysticum bracht een mix van keiharde bangers uit hun discografie, waaronder “Black Magic Mushrooms,” “LSD” en “Kingdom Comes”. Veiligheidshave was het misschien geen slecht idee om de mensen met epilepsie te waarschuwen voor mogelijke aanvallen. De stroboscoop stond namelijk afgesteld op de hypersnelle riffs en sonische drumbeats. Daardoor was de headlineshow niet alleen oogverblindend, maar bleven we ook gebiologeerd kijken naar al dat geweld waarvan we het bestaan voordien niet eens afwisten. Samhain 2023 sloot letterlijk af met een oerknal die haar gelijk nog niet snel zal ontmoeten.
Onze recensie van dag 1 lees je hier.
