De Liverpoolse band STONE werd afgelopen maanden wel al eens omschreven als ‘rockbelofte’, maar die naam mogen ze stilaan inwisselen voor ‘gevestigde waarde’. Naast enkele grote hits zoals “Money (Hope Ain’t Gone)” en “I Gotta Feeling” bewees het Liverpoolse viertal afgelopen zomer dat ze ook live heel wat in hun mars hebben. De band kwam bij velen uit de bus als hoogtepunt en dat kunnen wij na hun show op Rock Werchter alleen maar bevestigen. De Britten spendeerden de afgelopen weken aan het opnemen van hun debuutalbum. Daarvoor is nog geen releasedatum bekend, maar om de pijn van het wachten wat te stillen, brengen ze vandaag met Punkadonk 2, het vervolg van hun eerste ep Punkadonk, uit.
Als opener van de ep krijgen we onder de vorm “If You Wanna” meteen een heel andere kant van de band te horen. De rauwe klank wordt achterwege gelaten en vervangen door een toegankelijke britpop sound. Met “If You Wanna” probeerde STONE een lied te schrijven dat je zou willen meezingen met je vrienden en daar zijn ze zeker en vast in geslaagd. Het nummer bevat een aanstekelijk refrein die je niet makkelijk uit je hoofd krijgt. Met de radiovriendelijke klank zou het hun weer een hitje kunnen opleveren, al vragen wij ons wel af hoe het zal klinken in een liveset vol ruige gitaren.
“If You Wanna” had de groep al als single uitgebracht; het tweede nummer kregen we nog niet te horen. “Compulsive” start met een scherpe gitaarriff en al snel wordt duidelijk dat dit de STONE is waar we fan van zijn. Hoewel de bass en gitaar het behoorlijk simpel houden tijdens het refrein, zorgen de uptempo drums ervoor dat we onze aandacht erbij houden. Na het energieke refrein denken we het beste gehoord te hebben, maar tijdens de bridge wordt het tegendeel bewezen. Wat begint als rustige bassolo, barst uit tot de climax van het nummer waarbij het onmogelijk is om zomaar stil te blijven zitten op het meeslepende tempo. Nog een laatste maal gaan de drums van Alex Smith erop los en ook gitarist Elliot Gill grijpt met een solo de kans om ons te overtuigen van zijn talent. “Compulsive” zou wel eens het hoogtepunt tijdens concerten kunnen worden.
“Am I Even A Man” is zo’n nummer dat subtiel opbouwt en naar het einde toe alleen maar beter wordt. Een haastige strofe vloeit over in een rustig refrein waarbij alle aandacht op frontman Fin Powers zangstem terechtkomt. Hoewel het nummer in eerste instantie misschien niet zo interessant lijkt, bouwt de instrumentatie beetje bij beetje op en toont de band hiermee aan dat ze heel wat in zich hebben als muzikanten. Wat aan het begin een rustig nummer lijkt, vloeit geleidelijk aan over in een behoorlijk bombastisch einde, waarbij een gitaarsolo het geheel samenbrengt om daarna weer op dezelfde rustige manier als de intro af te sluiten.
Wie “I Gotta Feeling” intussen nog nooit heeft gehoord, leefde de afgelopen maanden wellicht onder een steen. Het nummer werd talloze keren gedraaid op verschillende radiozenders en veroverde ook een plaatsje in De Afrekening van Studio Brussel. Door gebruik te maken van britpopgitaren en het Liverpoolse accent van frontman Fin Power worden we terug gesleurd naar de jaren ’90. Het lied bevat een refrein dat je na eenmaal horen meteen kan meezingen en de oooh’s blijven nog uren nazinderen in ons hoofd, maar dat vinden we helemaal niet erg. “I Gotta Feeling” is inmiddels een welverdiende hit geworden. Ook “Left Right Forward” kregen we al eerder te horen. Het nummer zoekt ergens een middenweg tussen ruwe gitaren en toegankelijkheid en slaagt daar in. Het refrein klinkt in eerste instantie alsof het uit een kinderlied komt, al moeten we wel toegeven dat het na enkele luisterbeurten behoorlijk catchy wordt. STONE hield het hierbij nogal veilig en dat resulteerde in een degelijk nummer, maar ook niet meer dan dat.
Als laatste is er nog de nieuwe “I’m Still Waiting”. Een typische STONE-strofe wordt opgevolgd door een ietwat poppy refrein dat de band wel eens een nieuw radiohitje zou kunnen opleveren. Als we één STONE nummer zouden moeten noemen waarop gedanst kan worden, dan zal het ongetwijfeld wel deze zijn. Dat wil gelukkige niet zeggen dat er geen energieke gitaren rond ons hoofd vliegen. Zelfs in dit korte nummer wordt er plaats gemaakt voor een coole gitaarsolo. Met nog geen drie minuten op de teller is “I’m Still Waiting” een korte, maar krachtige afsluiter van de ep.
Punkadonk 2 voelt aan als de stap naar volwassenheid. De band toont ditmaal een andere kant van zichzelf en bewijst met een veel gedurfdere instrumentatie dat ze heel wat in petto hebben als muzikanten. De catchy en energieke sfeer van Punkadonk 2 doet ons alvast uitkijken naar het album. Daarvoor werd nog geen releasedatum bekendgemaakt.
Zondag staat STONE in een uitverkochte Botanique. Echter niet getreurd voor wie nog geen tickets heeft, want op 5 maart speelt de band daar opnieuw.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Compulsive”, ons favoriete nummer van Punkadonk 2, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
