© CPU – Nathan Dobbelaere
Het eerste echte optreden van OYESONO is aangebroken en een relatief kleine groep fans mocht zich daarvoor verzamelen in de kleine zaal van de AB. De fans hadden niet veel voorbereidingswerk, want met “Feel It Coming” en “Bad News First” heeft dit duo voorlopig nog niet veel uitgebracht. De twee muzikanten hebben echter wel al wat ervaring. Jasper Maekelberg sleutelde al mee aan de muziek van onder meer Balthazar, Warhaus en Sylvie Kreusch en was jarenlang het gezicht van Faces on TV. Zijn vriendin, Billie Leyers, is ook al enkele jaren actief in de muziekwereld, al was dat voorlopig vooral naast de spotlights. In de AB Club wist het duo (samen met een extra muzikant op percussie) te bewijzen dat hun muzikale baby heel wat te bieden heeft.
Is er een instrument dat Jasper Maekelberg niet speelt? De muzikant opende het concert op een dwarsfluit, een instrument dat later nog een aantal keer zou terugkeren. De mysterieuze intro van opener “Go Back” bouwde spanning op, die deels werd ingelost eenmaal Billie Leyers met haar keytar en zebrabroek op het podium kwam en begon te zingen. Het was echter pas eens Jaspers stem ook inviel dat het echte startschot werd gegeven. De volle AB Club werd in een kleurrijke jungle meegezogen en dat gevoel werd alleen maar versterkt met “All In The Name”. Met wat rockelementen en een stoere, doch sexy toevoeging toonde OYESONO meteen dat het klaar is voor de grotere podia.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het drietal bracht logischerwijs vooral onuitgebracht materiaal, maar dat liet het publiek niet aan het hart komen. Vanaf het begin werd er hier en daar al wat bewogen in de zaal en ook op het podium stonden ze niet stil. Vooral Leyers bewoog goed over het podium (zeker bij de nummers waarbij haar keytar aan de kant lag), maar wie Maekelberg al aan het werk zag, weet dat ook hij niet niet vies is van wat beweging. Het duurde dan ook niet lang vooraleer hij het publiek in dook.
Het was doordat de groep nog maar twee nummers uitheeft een beetje in spanning afwachten hoe de rest zou klinken. De singles waren een goed voorsmaakje op wat Maekelberg en Leyers nog in petto hebben. Aan aanstekelijke percussie was er geen gebrek en die werd aangevuld met synths door Billie, die soms een zwoel element in de muziek legde. Maekelberg zorgde dan weer voor een iets meer funky, dansbare toevoeging met onder andere een gitaar, dwarsfluit en zelfs mondharp. Toch wist hij soms ook aan de hand van zijn gitaarwerk iets meer gevoel in de muziek te leggen. Het werd al snel duidelijk dat OYESONO zijn sound heeft gevonden. Voor het merendeel van de avond bleven de twee dan ook trouw aan wat we reeds te horen kregen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het duo had nog een kleine verrassing mee en dat in de vorm van danspasjes. Vanachter hun statief gingen Maekelberg en Leyers artiesten als Eefje de Visser en David Byrne achterna, al gaven ze er vooral hun eigen spin aan. Het zorgde zo nu en dan voor wat extra dynamiek in de show en ook de discobal die tijdens “Gravity” tientallen lichtstraaltjes de lucht instuurde had datzelfde effect. Met dat nummer toonde de groep trouwens een iets kalmere zijde van zichzelf, zonder saai te worden; vervelen deden ons we geen seconde. De show voelde zeer afgewerkt, maar liet toch wat vrijheid voor bijvoorbeeld een losgaande Billie Leyers tijdens “When I Got U Alone”. De song werd (zoals de rest) positief ontvangen en het applaus veranderde hierna al snel in een ritmisch geklap dat overging in het zeer aanstekelijke “Jenna”. Dat de nummers elkaar snel opvolgden, zorgde ervoor dat de tijd vloog.
Voor de rest had de band naast de gebruikelijke ‘dankjewel’ niet veel te vertellen en met “Bad News First” werd er een einde aan gebreid. Doorheen de set was het duidelijk dat gitarist Maekelberg graag wild rondlopen en bewegen, maar hij zat vaak vast aan zijn microstatief. Bij het laatste nummer liet hij zijn gitaar echter links liggen en konden hij en zijn partner in crime alles geven. Iets dat nog meer vreugde op het podium en in het publiek tot gevolg had.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Toegegeven, tot aan de bisronde was de muziek niet al te divers. Eentonig werd het nooit, maar dat de bisronde werd geopend met een pianoballade waarop Leyers zo goed als alleen te horen was, voelde welgekomen. Afsluiten deden de twee in schoonheid met “Feel It Coming”, dat zich ontpopte tot een mooi afscheidsfeestje. Nog een laatste kleurrijke dansschijf werd het publiek in gesmeten en zo werd de ‘geboorte van OYESONO’ (zoals de twee het omschreven) op een vreugdevolle, dansbare en kleurrijke manier afgesloten. Het was duidelijk dat deze geboorte slechts het begin is van een mooie toekomst, want de ouders van de OYESONO-baby zetten in de AB Club een zeer afwerkte en sterkte show neer. Zet dit op een festival en het publiek is meteen verkocht door de sound die vertrouwd en toch fris aanvoelt, en aangevuld wordt met een dynamische liveshow.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Go Back
All in the Name
How We Talk
Gravity
Oblivious
The One
When I Got U Alone
Jenna
Bad News First
Let It Die
Feel It Coming
