De Canadese Charlotte Cardin ruilde haar modellencarrière in voor de muziekwereld en recent ook Montreal voor de Franse hoofdstad. De vele veranderingen in haar leven vertalen zich dan ook in haar muziek die stilaan steeds meer oren bereikt. Met haar in 2021 verschenen Phoenix speelde ze vorig jaar nog in een uitverkochte Orangerie, maar inmiddels ligt een nieuw album op tafel en kregen de zalen zowat overal een upgrade. Op 99 Nights toont Cardin zich als volwassen artieste die een verrassend staaltje aanstekelijke popmuziek brengt zonder daarbij het commerciële en ietwat platte pad te kiezen. Vorige maand stond ze in La Madeleine en voor die show mochten wij Charlotte Cardin spreken over 99 Nights, honden en het leven op tour.
Hoe is het om terug in Brussel te zijn?
Elke keer als ik in Brussel ben, realiseer ik me dat dit echt een heel fijne stad is. Ik hou van de vibe. Het leuke aan deze tour is dat we in dezelfde steden spelen als vorige tour, maar dat de concertzalen nu een stukje groter zijn. Het is heel cool om te zien dat mijn muziek steeds meer mensen bereikt en dat 99 Nights dus in de smaak valt.
Vooral in Europa ben je grote stappen aan het zetten. Je verhuisde zelfs naar Parijs, hoe is dat?
Fantastisch. Ik leefde al een tijdje tussen Parijs en Montreal waardoor ik veel heen en weer reisde. In januari ben ik officieel verhuisd en dat is een van de beste beslissingen van m’n leven geweest. Parijs is een heel inspirerende stad en ik hou van mijn appartement. Het voelt echt alsof dit de plek is waar ik momenteel moet zijn in m’n leven.
Wanneer ik de nummers live speel, merk ik dat het geheel echt tot leven komt
Je album 99 Nights is al een paar weken uit, hoe zijn de reacties?
Heel goed, ik ben echt blij! Ik heb heel erg op mijn creatieve instincten vertrouwd tijdens het maken van dit album en ben iets speelser omgegaan met bepaalde keuzes. Naar mijn gevoel heb ik meer risico genomen op muzikaal vlak en gebruikte ik zo een breder palet van klanken. Het voelt heel goed om te merken dat mensen zich herkennen in de verhalen die ik vertel. Zeker wanneer ik de nummers live speel, merk ik dat het geheel echt tot leven komt. Dit album is dan ook een stuk meer bandgericht dan het vorige, wat het echt heel leuk maakt om live te brengen.
Zijn er songs waarvan de reacties van fans je verrast hebben?
Toch wel. “Puppy” komt vrij vroeg in de set, waardoor de toon echt gezet wordt. Het is ook de opener van het album, dus het was voor mij vanzelfsprekend om dat in het begin van de show te spelen. Dat is echt een van mijn favoriete songs en meestal zijn die net iets minder populair. Ik hou van wat donkerdere liedjes en die spreken niet altijd een groot publiek aan, maar ditmaal is dat dus anders en merk ik dat “Puppy” echt tot een favoriet aan het uitgroeien is. Dat is echt heel cool!
Je maakte ook een heel toffe video voor “Puppy”, hoe was dat?
Pure chaos! De honden waren echt heel chaotisch. We hebben voor elke song een korte visualizer gemaakt en voor “Puppy” besloten we met een paar honden te werken. Dat was echt heel erg tof, maar tegelijkertijd waren ze ook wild en enthousiast, waardoor ze alle kanten op renden. Het resultaat is een heel leuke video waarbij ik om de twee seconden in lachen uitbarst omdat de honden zo onvoorspelbaar reageerden. Dalmatiërs blijken een beetje gek te zijn, maar dat zorgt ervoor dat het er zo goed uitziet op beeld.
Alle beelden die bij dit album horen, zijn kleine stukjes van mijn leven
In plaats van een of twee uitgewerkte videoclips, koos je voor korte visualizers bij elke song. Van waar die keuze?
Videoclips kosten zo veel tijd en geld en dan stop je uiteindelijk al dat budget in twee nummers. Ik vind het leuk dat dit hele album een beetje aanvoelt als een dagboek en elk nummer is even belangrijk voor me. In dat opzicht is het logisch om voor elke song iets visueels te hebben ter ondersteuning en om er op die manier wat meer detail of net mysterie aan toe te voegen. Ik ben zo blij met die beslissing, want alle beelden die bij dit album horen, zijn kleine stukjes van mijn leven. Veel foto’s zijn genomen door vrienden of mijn partner en ze zijn zo rauw dat het vreemd zou aanvoelen om een geproduceerde en geënsceneerde video te maken bij de songs. Dit voelt spontaner en meer verbonden met het visuele DNA van het album en zorgt dus voor meer samenhang.
Wat is voor jou het grote verschil tussen Phoenix en 99 Nights?
Beide albums ontstonden uit een proces waarbij ik songwriting als therapie gebruikte. Voor Phoenix was dat een veel ongezonder proces waarbij ik teruggreep naar het verleden en oude wonden weer openhaalde. Dat was moeilijk. 99 Nights was bijna het tegenovergestelde in de zin dat ik veel meemaakte in mijn leven en niet altijd even gelukkig was, maar de tijd in de studio zag als momenten van escapisme waar ik kon spelen met klanken. Ik kon muziek creëren met vrienden en maakte zo het beste van een situatie die niet per se geweldig was. De tijd in de studio maakte mij heel gelukkig en dus kijk ik naar die plaat als een gezonde vorm van therapie, waardoor ik het album nog meer waardeer.
Wat was je favoriete song om te maken?
Bijna elke song had een geheel eigen maakproces, maar “Confetti” was heel tof. Dat nummer ging zo snel en ontstond heel spontaan, waardoor het schrijfproces bijna magisch was. Ik heb die song met Lubalin, een vriend van me, geschreven en het voelde echt alsof we allebei onbewust tekst hadden verzameld om “Confetti” te bouwen. Het was echt in de sterren geschreven en daardoor heel bijzonder. “Next To You” blijft ook een speciale voor mij, al was dat een veel moeizamer proces. Ik heb dat geschreven met Patrick Watson, iemand die mij enorm inspireert en waarmee ik heel goed kan samenwerken. We hebben maanden samen in de studio doorgebracht om van “Next To You” de song te maken die het nu is. Ik hou ervan dat nummer live te brengen en het verhaal betekent enorm veel voor mij.
Je hebt ook een Franse versie van “Confetti” uitgebracht, van waar die beslissing?
Niet elke song werkt even goed wanneer je deze vertaalt, maar bij “Confetti” klopte het plaatje. Dat was echt heel tof om te doen en gaf me ook de kans om te spelen met een bestaande song. Een groot deel van mijn fans is Franstalig, dus het voelde ook fijn om iets voor hen te doen. “Confetti” is echt een feestelijk, uptempo nummer als je het vergelijkt met de rest van mijn repertoire en al helemaal met mijn Franstalige repertoire.
Was dat ook het startpunt voor de Franstalige ep?
We zijn eigenlijk simultaan aan de rest van de Franse songs beginnen werken, want op mijn nieuw album staan alleen Engelstalige nummers en ik wilde meer met Frans doen. Tegen het eind van het schrijfproces voor de plaat, voelde ik me nog steeds super geïnspireerd en wilde ik over andere dingen schrijven. In België en Frankrijk wordt het trouwens een deluxe versie van 99 Nights, maar in de rest van de wereld verschijnen de Franse songs als een ep genaamd Une semaine à Paris. “Feel Good” begon als een Engelstalige song die we helemaal aan het begin van het schrijfproces voor het album maakten. Dat was dus opnieuw een vertaalproces, maar de andere songs van die ep zijn meteen in het Frans gemaakt. De processen zijn dus verschillend, maar dat maakt het ook interessant.
Vind je het lastig beide talen te integreren in je muzikaal project?
Ik schrijf graag in beide talen, dus het is altijd natuurlijk voor me geweest om dat te doen. Ik denk dat het een beetje moeilijker is om in het Frans te schrijven omdat ik dat nog niet zo vaak heb gedaan. Ik ben dat echt nog aan het ontdekken, maar met “Feel Good” en “Confetti” merk ik dat ik de tweetalige kant net heel tof vind. Dat staat heel dicht bij wie ik ben en hoe ik opgevoed ben. Als je me met mijn vrienden zou horen praten, zou je merken dat dat heel natuurlijk van Frans naar Engels gaat en weer terug. Voor veel mensen is dat denk ik heel erg vervelend, maar dat is wie ik ben en op die manier ook met muziek omgaan voelt heel authentiek en zorgt ervoor dat ik op een heel leuke manier andere manieren van songwriting kan verkennen. Frans is een prachtige taal en ik heb het gevoel dat ik delen van mijn persoonlijkheid beter kan uitdrukken in het Frans dan in het Engels. Zo kan ik dus taal gebruiken als uitlaatklep om bepaalde verhalen te vertellen, ik zou niet willen kiezen tussen beide.
Frans is een prachtige taal en ik heb het gevoel dat ik delen van mijn persoonlijkheid beter kan uitdrukken in het Frans dan in het Engels
Hoe ziet een perfecte dag in het leven van Charlotte Cardin eruit?
Dat zou ongetwijfeld een dag zijn waarop ik een show speel. Ik zou wakker worden in een leuke stad en dan gaan brunchen met vrienden of familie. In een ideale wereld zou mijn kleine neefje er ook zijn zodat ik wat tijd met hem kan doorbrengen én is er ook geen soundcheck. Op die manier heb ik tijd om de stad te verkennen en uit eten te gaan. Ik ben echt een ‘foodie’, ik hou ervan om lokale specialiteiten te proeven. Na het optreden zou ik iets gaan drinken met vrienden, want de volgende dag zou er geen show zijn. Als ik er zo over nadenk is het moeilijkste aan mijn huidige levensstijl vooral het feit dat ik mijn familie en vrienden niet zo vaak kan zien als ik zou willen, dus in een perfecte dag zouden zij deel uitmaken van mijn dagelijkse realiteit.
Wat is je favoriete en minst favoriete element aan het leven op tour?
De concerten zijn ongetwijfeld het leukste element. Ik kan mijn verhalen delen met mijn fans en nieuwe mensen ontmoeten, daar doe ik het echt voor. Het wachten daarentegen is een stuk minder glamoureus. Tussen de soundcheck en het concert zit je vaak urenlang in je kleedkamer, vaak zonder enig daglicht, en dat is heel vermoeiend. Er is niet genoeg tijd om ergens heen te gaan en je moet je energie sparen voor later op de avond.
Heb je tijd om de steden waar je speelt te verkennen terwijl je op tour bent?
Ik probeer dat wel te doen. Soms ben je slechts een dag in een stad en is het heel druk met soundcheck, maar ik had bijvoorbeeld wel een beetje tijd in Londen en Bristol. Ik was een dag eerder in Brussel dus heb wel wat van de stad kunnen genieten. In Amsterdam hebben we slechts een paar uur deze keer, maar vorige tour hadden we wat vrije tijd daar. Ik probeer echt te genieten van elke plek, want het is ontzettend bijzonder om zo veel te kunnen reizen voor mijn job.
Zijn er momenteel albums of artiesten waar je veel naar luistert?
Ik luister de laatste tijd heel veel naar Sea Change van Beck. Dat is een plaat uit 2002, maar die heb ik recent echt ontdekt. Het is zo ongelofelijk goed. “Guess I’m Doing Fine” is een prachtig nummer en ik krijg al tranen in mijn ogen van zodra ik erover praat. Ik denk dat ik dat album voor altijd met deze tour zal associëren, eigenlijk is dat heel mooi. Verder is het album van Post Malone, AUSTIN, ook eentje dat vaak op repeat staat.
Ik heb nog nooit zoveel plezier gehad als de afgelopen maanden
Als je een ervaring zou kunnen creëren voor fans om 99 Nights integraal te luisteren, wat zou dat dan zijn?
Dat is een heel goede vraag, maar ik denk dat ik een saai antwoord heb. Ik denk dat de beste manier om 99 Nights te ontdekken een concert is. Ik kan me geen enkele manier voorstellen die persoonlijker, leuker en echter is dan de songs live te beleven, vooral voor dit album gezien dat op een heel collectieve manier met mijn vrienden is geschreven. Matt, mijn bassist, schreef veel van de nummers mee. We hebben ook heel veel plezier tijdens het spelen, ik heb nog nooit zoveel plezier gehad als de afgelopen maanden. Het is een vrij simpel antwoord, maar ik denk wel het eerlijkste dat ik kan geven. Het is zo bijzonder om muziek live te ontdekken.
Last but not least, welke song vanop 99 Nights zou je aan je jongere zelf willen laten horen en waarom?
Ik denk dat ik dan zou moeten kiezen tussen “Puppy” en “Next To You”. Dat zijn echt heel verschillende songs, maar ik denk dat een jongere versie van mezelf het heel cool had gevonden om te beseffen dat ik dicht bij mezelf kan blijven en tegelijkertijd wel zo uiteenlopende dingen kan maken.
99 Nights deluxe verschijnt op 17 november. Op 29 januari 2024 staat Charlotte Cardin in OM te Seraing.
