Charlotte Cardin @ Botanique: Twaalf punten aan Canada

Charlotte Cardin was vroeger model, maar heeft ondertussen ook al twee langspelers op haar naam staan. De tweede, Phoenix, is ondertussen ongeveer een jaar oud en de Canadese is blij dat ze het eindelijk aan de wereld kan voorstellen tijdens een drukke tournee doorheen Noord-Amerika en Europa. Het is ondertussen bijna tien jaar geleden dat Cardin deelnam aan The Voice en dat ze het zingen nog niet verleerd is toonde ze vanavond uitgebreid. Of ze nu achter haar piano stond, met een gitaar op haar schoot zat, of gewoon over het podium over en weer liep, Cardin liet de Orangerie uit haar hand eten.

MARO is niet zomaar een Portugese singer-songwriter, ze vertegenwoordigt haar thuisland op het Eurovisiesongfestival dit jaar. De charmante gitariste bracht een afwisseling van Engelse en Portugese nummers en vooral die tweede sprongen er uit. Bij de liedjes in het Engels viel op hoe simpel de teksten waren en het gitaarspel was niet indrukwekkend genoeg om een half uur lang het publiek te betoveren. Het waren vooral de praatjes tussendoor die ons bekoorden, die gebeurden grotendeels in het Frans, maar aangezien de Portugese dat niet vloeiend spreekt, werd er af en toe wat Engels tussen gesmeten. In feite hadden we na twee nummers wel door hoe de rest van MARO’s set er zou uitzien. De singer-songwriter is zeker en vast charmant en we hopen voor haar dat “Saudade saudade” het goed doet op het Eurovisiesongfestival. Al zullen wij haar vooral onthouden als het meisje dat een iets te eentonige set bracht en vooral op haar persoonlijkheid moest vertrouwen om het boeiend te houden.

Charlotte Cardin hoeft nog niet eens op het podium te staan om al een oorverdovend applaus te krijgen. Met “Passive Agressive” trapt de Canadese haar set af en het is er meteen boenk op. Er wordt meegezongen en lekker mee bewogen, waardoor we al gauw vergeten dat dit slechts het eerste nummer van de avond is. Het publiek heeft er duidelijk veel goesting in, want vanaf het eerste liedje gaat het overwegend Franstalige publiek uit het dak. Ook tijdens “Daddy” en “Sad Girl” zingt de zaal vervolgens goed mee en wanneer Charlotte Cardin tijdens die eerste er haar elektrische gitaar bijhaalt, wordt haar eerder stoere look nog meer in de verf gezet. De oversized t-shirt, baggy broek waarmee ze met naar achteren gebogen rug over het podium paradeert, lijken wat afgelekt, maar stiekem ziet het er ook gewoon cool uit.

Wat later komt “Romeo” aan bod en zo belanden we in het zwoele gedeelte van de show. Nou ja, het begint zwoel, maar dat slaat al gauw over in sensueel met “Je quitte”. De temperatuur neemt verder toe met “Dirty Dirty” en “Sex to Me”. De zangeres, ondertussen zonder t-shirt, windt het publiek om haar vinger met haar handgebaren. Charlotte Cardin visualiseert de toenemende sensualiteit in haar muziek met steeds meer sensuelere bewegingen, waardoor het publiek ook langzaamaan meer danst. Het wordt warmer en warmer en dus is het tijd om af te koelen met enkele rustige nummers.

“Sun Goes Down (Buddy)” is een van de nummers die Charlotte het nauwst aan het hart ligt en brengt ze solo op haar akoestische gitaar. Waar de Canadese in het begin misschien wat gemaakt overkomt, of het gewoon nogal ingeoefend leek, krijgen we nu iets meer haar persoonlijkheid te zien. De kleine Juliette, terug te vinden in het midden van de eerste rij, krijgt te horen dat Cardin haar voornaam bijna dezelfde was. Uiteindelijk kozen haar ouders toch voor Charlotte en nu zit de zangeres met een mooie allitererende naam. Een verhaaltje als dit doet de zangeres zoveel charmanter overkomen. Vervolgens komt de tourmanager haar gitaar ophalen en terwijl Cardin achter haar piano kruipt voor de emotionele meezinger “Anyone Who Loves Me” bedankt ze hem uitgebreid. De tourmanager, Marco, kan vervolgens op veel liefde van het publiek rekenen en wanneer hij later nog eens over het podium loopt om een gitaar aan te geven, wordt zijn naam even gescandeerd. ‘MARCO, MARCO, MARCO…’

Als je tourmanager bij Charlotte Cardin bent, dan moet je meer kunnen dan gitaren aangeven. Aan het begin van “Meaningless” worden zowel de populaire tourmanager als de twee bandleden even ingeschakeld om mee te dansen met Charlotte, wat er eigenlijk best komisch uitziet. Het is een aanzet voor het publiek om wat meer te dansen, of dan toch voor degene die dat nog niet deden tijdens “Fous n’import où”, een energieke cover van Daniel Bélanger. Van het sensuele tijdens de nummers over seks of het intieme van tijdens de piano en gitaarliedjes, is er niet veel meer te merken. Nu wordt er gewoon gedanst! Doorheen de avond laat Cardin uiteenlopende kanten van zichzelf zien en dat was het duidelijkst tijdens “Oceans”, waarbij ze tijdens de strofes nogal dramatisch overkomt en tijdens het refrein dan weer heel stoer. Cardin laat zich duidelijk niet beperken tot één soort popmuziek, maar zoekt binnen het genre de grenzen op en dat komt live nog beter tot zijn recht.

Van het eentonige tijdens het voorprogramma was er bij Charlotte Cardin niets te merken. De Canadese schoot meteen in gang en liet geen seconde aan zich passeren. De nummers volgden elkaar snel op, met Franse bindteksten tussendoor en op de juiste momenten liet de artieste net iets meer van zichzelf zien. De setlist zat bovendien goed in elkaar waardoor de temperatuur op de juiste momenten toenam of net terug naar beneden ging. Het goed opgebouwde concert was in geen tijd voorbij en bevatte enkele zeer toffe stukken, zonder eigenlijk ooit in te zakken. Cardin weet wat ze doet en dat doet ze goed.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram

Setlist Charlotte Cardin:

Passive Aggressive
Daddy
Sad Girl
Oceans
Romeo
Je quitte
Sex to Me
Good Girl
Sun Goes Down (Buddy)
Anyone Who Loves Me
Phoenix
Fous n’importe où (Daniel Bélanger cover)
Meaningless

Main Girl
Faufile