Therapy? @ Trix: Tijdreis naar de jaren '90

Therapy? genoot vooral faam in de jaren ’90 met als hoogtepunt het album Troublegum. Gewapend met enkele tijdloze klassiekers is de Noord-Ierse band klant aan huis in België. Het is ondertussen 2023 en relevant blijven in een wereld van TikTok, X en AI is voor niemand meer evident. Ook niet voor Therapy?, die de zalen en publiek steeds maar ziet krimpen. Dit jaar bracht de band nog een nieuw album uit genaamd Hard Cold Fire, maar bracht daarmee geen nieuwe fans op de been. Geen schipbreuk, want de Trix was uitverkocht met rockers die hun jongere jaren willen herbeleven.

Bokassa opent de avond met hun mix van stonerrock en hardcore punk. De term ‘stonerpunk’ hebben ze zichzelf zo dan maar snel toegeschreven. Hun populariteit kreeg een serieuze piek toen Lars Ulrich hen als zijn ‘new favorite band’ omschreef. Met die titel komen er dus heel wat voorprogramma’s bij kijken, maar ook extra druk waardoor Trix toch al goed gevuld is met nieuwsgierigheid. Het Noorse trio laat er geen gras over groeien en vuurt riff na riff af op het publiek. Helaas met weinig respons, waarbij ook de eerste pogingen tot interactie van zanger Jørn Kaarstad wat verwateren. Dat zijn interactie met het publiek in het begin troef verloopt kunnen we deels vergeven doordat zijn gitaargeweld veel wist goed te maken. Op die manier probeert hij duidelijk de vlam in Trix aan te wakkeren. Dat leidt tot meer sfeer, ook al halen de al dan zwakke moppen van Kaarstad soms het tempo er wat uit. Dat de zaal achteraan iets meer gevuld is dan het voorste deel van de zaal laat Bokassa niet tot zijn hart komen. Met een strakke set is de toon gezet, maar niet meer.

Lichten uit, achtergrondmuziek af, het is tijd voor de hoofdact. Zonder veel opbouw of intro komt Therapy? op en begint de band te spelen. Wie de oordoppen nog niet inhad, was de pineut want ook al zijn ze meer dan 30 jaar bezig, Therapy? rockt nog steeds zijn formule van hardrock met een alternatieve kant. Met “They Shoot the Terrible Master” wordt direct een stevig nummer uit het laatste album geserveerd. Een opwarmer, want met “Opal Mantra” wordt de tijdreis naar de jaren ’90 gestart. Het energiepeil wordt al snel getest tijdens “Woe”, nog een nummer uit Hard Cold Fire. “Nausea” zorgt voor vele fans voor het eerste herkenningspunt van de avond. Het eerste nummer van het debuutalbum zorgt voor de toon van het optreden: een energieke show met stevig gitaarwerk van dienst. Zanger Andy Cairns ziet dat het goed is, terwijl zijn zang in de eerste nummers toch wat twijfelachtig overkomt.

Met ringbaarden, zweetbandjes aan de pols en een gezonde dosis fistpumps is de tijdreis goed op weg. Zeker wanneer het nummer “Turn” een eerste keer de zaal op stelten zet. Teksten worden luidkeels meegezongen en de eerste – best grote – moshpit breekt aan. Indrukwekkend voor een band die meer dan twintig jaar geleden aan de piek van zijn kunnen stond. Aandacht voor nieuwer werk is er nog steeds. Met “Joy” wordt de bekendste single uit Hard Cold Fire gespeeld en die wordt aardig ontvangen. Het nummer past ook perfect in de set die nummers van over het volledige oeuvre mengt. “Diane” krijgen we in een ander jasje, maar wordt evenzeer meegezongen zoals op een goeie karaokeavond. Met “Teethgrinder” wordt de moshpit nog eens opgetrokken tot tevredenheid van de drie bandleden.

Na een intermezzo waarbij de band tussen België en Therapy? nog eens extra in de verf wordt gezet, is het tijd voor het slot van de show. Zoals traditie dicteert, betekent dit de bekendste nummers op een rij. “Die Laughing”, “Screamager” en “Nowhere” (drie singles uit Troublegum) dienen samen met “Potato Junkie” als perfecte afsluiter van de set. Wie nog niet helemaal mee is, wordt nu volledig meegezogen naar tijden van vroeger. Handen, vuisten, duivelshorentjes, alles wat kan gaat de lucht in onder impuls van Cairns. Met een stevige knal en daaropvolgend applaus sluit Therapy? een heerlijke set af die de energie in Trix enkel deed stijgen en op geen moment een dipje zag nemen.

Wie dacht dat Therapy? – zoals vele van hun tijdsgenoten – vergane glorie is, zat er grandioos naast. De band speelde qua energiepeil een perfecte set en toonde daarmee de kracht van 30 jaar ervaring. Oude nummers werden als gemiste boezemvrienden onthaald, terwijl nieuwere singles hun plaats in de set vonden. De band had er duidelijk goesting in en dat resulteerde in een volmaakt publiek dat na de show ongetwijfeld terug moest wennen aan 2023.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

They Shoot the Terrible Master
Woe
Nausea
Joy
Unbeliever
Bewildered Herd
Safe
To Disappear
Turn
Totally Random Man
Mongrel
Poundland of Hope and Glory
Stories
Teethgrinder
Two Wounded Animals
Rust
Diane
Days Kollaps