Er was een tijd waarin we Angus Stone standaard naast zijn zusje Julia op het podium zagen staan, maar dat is ondertussen ook alweer even geleden. In 2021 was er weliswaar nog conceptalbum Life Is Strange, maar voor de laatste volwaardige plaat van Angus & Julia Stone moeten we al terug naar 2017, richting het Snow-tijdperk. En toch is het allesbehalve stil geweest rond het duo, daar Julia met Sixty Summers voor het eerst haar eigen horizonten verkende en Angus zijn soloproject DOPE LEMON terug vanonder het stof haalde. De inspiratie borrelde klaarblijkelijk volop, want slechts een jaar na Rose Pink Cadillac – eentje dat overigens propvol zat met een tournee – is er nu alweer een opvolger in de vorm van Kimosabè.
De trip naar het land waar niets moet en alles mag blijft dus nog even duren. Een plek die klaarblijkelijk echt bestaat, want voor het maken van dit album trok Stone richting een landhuis in de middle of nowhere, met eigen vliegtuig. Een plek waar luxe en laidback elkaar vonden, maar waar ook de hitte van de Australische outback en het gouden randje elkaar perfect wisten aan te vullen. Alleen moeten we een kat een kat durven noemen; op Kimosabè is het soms een beetje te veel van hetzelfde, maar is er langs de andere kant ook niet al te vaak sprake van samenhang tussen de nummers. Een echt albumgevoel blijft dus soms uit, maar dat neemt niet weg dat er opnieuw een aantal coole tracks uit Angus’ mouw kwamen.
Titeltrack “Kimosabè” vat alles eigenlijk nog het best samen. Het woord op zich betekent vrij vertaald ’trouwe vriend’; iets wat meteen hand in hand gaat met de vibe van het nummer. Een groovy baslijn die loom wat voortkabbelt, nu en dan eens een zomers gitaartje dat passeert en Stone die met zijn stem de chillheid zelve is. DOPE LEMON pur sang, maar toch cool genoeg om te blijven boeien. Een recept dat weliswaar niet altijd werkt doorheen Kimosabè, daar een aantal nummers die finale sparkle missen om echt te overtuigen. “Slinging Dimes” heeft zo bijvoorbeeld niets dat ervoor zorgt dat we het onthouden, terwijl “Golden God” – hoewel we de titel zeker snappen – het gevoel geeft dat het nog niet helemaal afgewerkt is.
De grens tussen ‘het hoeft allemaal niet per se’ en ‘het hoeft allemaal niet per se, maar we maken er iets cools van’ is met andere woorden dun doorheen het vierde album van DOPE LEMON. Gelukkig zijn er een aantal momenten waarop de immer coole Australiër voorzichtig buiten die herkenbare lijntjes durft te kleuren. Met “Derby Raceway” toont hij bijvoorbeeld een kant die we nog niet al te vaak van zijn soloproject te horen kregen; aan de hand van wat dromerige gitaren een ietwat hoger tempo en een euforisch randje, zouden we haast denken dat hij een demo van Angus & Julia Stone afwerkte en er zijn eigen naam op plakte. Ook met single “Miami Baby” toonde hij al aan dat hij het strand richting onze gehoorkanalen kan halen door een psychedelisch sausje over het geheel te gieten.
Dat sausje krijgt in “Give Me That Fire” nog een elektronische, futuristische twist, terwijl Stone in “Lemon Tree” richting het Oosten trekt. Het gouden randje loert met andere woorden altijd om de hoek, maar DOPE LEMON moet wel oppassen dat de euforie niet dof begint te klinken. Het is goed dat de Australiër zich met zijn project een zekere eigen sound heeft weten toe te eigenen, maar het mag ook niet te voorspelbaar worden. Zo nu en dan redt hij weliswaar de meubelen nog, zoals met een gitaarsolo in het voor de rest onnoemenswaardige “Blue Moon Fox”, maar je snapt wat we bedoelen.
Met Kimosabè heeft DOPE LEMON met andere woorden een verzameling coole nummers gemaakt, maar of de man daar nu per se een volledig album rond moest bouwen, is een moeilijkere kwestie. Hoe dan ook voelen we aan alles dat het antwoord op die vraag Stone ook niet echt uitmaakt – kijk bijvoorbeeld maar naar de albumcover, die een persfoto van vijf jaar geleden is. Het verhaal dat dit album, meer dan alle anderen, dichter bij zichzelf lag en hij daarom ook voor een portret koos, lijkt er achteraf mooi rond verzonnen. Het draagt in elk geval allemaal bij aan de laidbacksfeer die al jaren rond DOPE LEMON hangt, met nu dus opnieuw een voortkabbelend album met enkele opflakkeringen als gevolg.
Ontdek “Derby Raceway”, ons favoriete nummer van Kimosabè, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
