The Hives @ Ancienne Belgique (AB): Branden zonder blussen

The Hives en België is altijd een soort van ‘match made in heaven’ geweest. Dat de band al heel wat kilometers en zalen heeft verkend in ons land, zorgt ervoor dat er zeker (h)erkenning is bij het publiek dat naar de shows gaat kijken. Ook nu weer in de Ancienne Belgique, waar de groep meest recente plaat The Death of Randy Fitzsimmons voorstelde. Het was niet de eerste keer dat de Zweden daar speelden, al was het wel van 2012 geleden dat ze nog in Brussel stonden. De vorige zaalshow was weliswaar nog maar twee jaar geleden, toen in De Roma. Met nieuwe muziek en hernieuwde energie werd toch het bordje uitverkocht bovengehaald en ook nu bleek dat weer meer dan terecht te zijn.

Bratakus uit Schotland verzorgde het eerste deel van het voorspel voor The Hives. Met z’n tweeën werd er op die manier toch al een potige energie geserveerd, al was dat ook het enige wat we ons van het duo zullen herinneren. De punk van de groep was tamelijk voorspelbaar en er werd vooral veel lawaai gemaakt. Dat ze voor hun drums gewoon een opname meehadden, deed de spontaniteit van de muziek teniet, want op die manier kon er nooit echt iets verrassends komen. Ook vocaal was het allemaal wat ondermaats en gelukkig was het na twintig minuten voorbij.

Dat The Hives Brakatus al een hele tour met zich meeneemt, zorgde ervoor dat het er misschien zelf ook wat spijt van heeft. Zo werden de Limburgers van The Sha-La-Lee’s nog last minute opgetrommeld en dat bleek een veel betere match. Zanger en gitarist Cédric Maes kent iedereen van bij The Sore Losers, maar bij dit project pakt hij het iets ruwer en steviger aan. Dat werkte, want op een halfuur werd er een heuse portie echte rock-‘n-roll geserveerd, met een mondharmonica als extra sausje. De songs mogen dan wel niet erg catchy of vernieuwend zijn, dat maakte de groep goed met energie en inleving.

Gelukkig heeft The Hives beide en op die manier kan de groep die ondertussen al dertig jaar meegaat een heuse discografie neerleggen. Toch was het van 2012 geleden dat er nog eens nieuw werk uit het kamp van de Zweden kwam, maar gelukkig was The Death of Randy Fitzsimmons eerder dit jaar een schot in de roos. De set bestond dan ook voornamelijk uit nieuwe songs, afgewisseld met natuurlijk de klassiekers. Opener “Bogus Operandi” liet meteen verstaan dat we hier een kolkende Ancienne Belgique zouden krijgen. De eerste noten waren nog maar net gespeeld of nagenoeg de hele zaal stond in het rond te springen. Het was duidelijk dat de nieuwe muziek al even enthousiast zou onthaald worden als het ouder werk.

Frontman Howlin’ Pelle Almqvist liet alle energie in zich uit op het publiek en deed zoals steeds zijn best om de zaal tot een kookpunt te laten komen. Daarvoor moest hij uiteindelijk niet veel meer doen dan de, naar eigen zeggen, rockclichés. Meezingen, meeklappen en natuurlijk zelf bij momenten in het publiek verdwijnen. Dat de band daarbij nog eens een krachtig openingssalvo had met “Main Offender” en “Walk Idiot Walk”, liet de vloer al een beetje zweet proeven. Het mocht al meteen duidelijk zijn dat The Hives hier niet was gekomen om niemand aan het bewegen te krijgen.

Met een uitstekende band waar je altijd op kan vertrouwen, was het bij momenten des te opvallender dat Almqvist soms zijn stem niet kon halen. Door de energie die hij tentoonspreidde op het podium, had hij het natuurlijk lastig om telkens terug bij de microfoon te komen. Die microfoon had zeker niet zijn beste dag, want Almqvist zwierde hem te pas en te onpas in het rond, gelukkig zonder veel erg. “Stick Up” was een van de weinige nieuwe nummers die wat rustig werden onthaald, maar toen daarna “Hate to Say I Told You So” kwam, stond de Ancienne Belgique letterlijk in brand. De song werd zo vurig onthaald, dat het later het brandalarm in Brussel-Noord liet afgaan. Het nummer blijft een anthem en dat kon je zien; de hele zaal liet zich volledig gaan.

Het snedige “Trapdoor Solution” werd al snel daaraan vast gebreid en zo bleef de energie eigenlijk constant aanwezig. Ook toen er even gas werd terug genomen op “I’m Alive”, voelde je het constant sluimeren. Afsluiter “Countdown to Shutdown” was ook een heerlijke knaller met een lekkere baslijn die nog eens de power van een The Hives-song in de kijker zette. Dat de bisronde daarna nog eens de vlammenwerper op de zaal losliet met “Come On!” en een heuse explosie bij “Tick Tick Boom”, zorgde voor een euforie-uitbarsting van jewelste. Zelfs toen Almqvist het publiek probeerde stil te krijgen tijdens die laatste om iets te fluisteren, lukte dat niet omdat iedereen te opgefokt was.

The Hives maakte zijn reputatie als uitstekende liveband in de Ancienne Belgique opnieuw meer dan waar. Dat de praatjes van Almqvist bij momenten storend konden zijn, werd ruimschoots goedgemaakt met het grote arsenaal aan energie dat de band op het podium bracht. In iets meer dan een uurtje werd er een bom van power op het publiek gesmeten en dat veranderde in die tijd in een bende jachtluipaarden die op zoek ging naar zoveel mogelijk zweet om zich mee te verwarmen. Dat er heel wat nieuwe muziek werd gespeeld, stoorde niet, want die nummers werden omarmd al waren ze klassiekers.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Bogus Operandi
Main Offender
Walk Idiot Walk
Rigor Mortis Radio
Good Samaritan
Go Right Ahead
Stick Up
Hate to Say I Told You So
Trapdoor Solution
I’m Alive
Smoke & Mirrors
Two-Timing Touch and Broken Bones
Countdown to Shutdown

Come On!
Tick Tick Boom