Corey Taylor is een man achter vele projecten, maar vooral bekend en erkend voor zijn werk met zijn stelletje loslopend – gemaskerd – geweld Slipknot. Voor iemand die al twintig jaar aan de top van de metalwereld staat, is het eigenlijk bizar dat zijn solocarrière nog pril is. Van collabs en Q&A’s tot zelfs een gastles bij de universiteit te Oxford, bezige bij Taylor last amper een pauze in. Daardoor is zijn invloed dan ook groot, heel groot. Live optredens zijn quasi altijd uitverkocht en fans staan in lange rijen om ook maar een glimp van de zanger uit Iowa op te vangen. Tickets voor zijn nieuwe tour verkopen dan ook als zoete broodjes. Ook speciale arrangementen met een ‘meet and greet’ en unieke merch gaan vlot de toonbank over. ‘Corey Taylor’ blijft zo ook een merk dat steeds groter wordt en zijn publiek niet lijkt te verliezen.
In oktober 2020 kwam echter een zeldzame misser van dat succesvolle merk. Taylor bracht zijn eerste solo-album, CMFT – kort voor Corey Mother Fucking Taylor – uit. Een moeilijke periode om muziek uit te brengen, waarbij CMFT toch gemengde reviews met zich meebracht. Met een moeilijke mix van hiphop tot softrock slaagde het debuutalbum er niet in het uitgebreide publiek te bevangen. Elke single voelde meer aan als een experiment in een album zonder houvast. Nu brengt Taylor CMF2 uit om zijn soloreputatie wat op te poetsen. Met vorige singles “Talk Sick” en “Post Traumatic Blues” kregen we een indruk van verbetering, waarbij het experimentele wat achtergelaten werd. Een trend dat CMF2 bevestigt.
Bij CMF2 opteert Taylor voor dezelfde band ter ondersteuning, met toevoeging van basspeler Eliot Lorango. Christian Martucci, gitarist bij Stone Sour en een boezemvriend van Taylor, verzorgt opnieuw het gitaarwerk. Het lijkt alsof Martucci iets meer inbreng kreeg bij het schrijven van dit album. Wie fan is van Stone Sour, zal fan zijn van dit album. De stevige riffs volgen mekaar op met Taylors typische afwisseling tussen schreeuwende en melodische zanglijnen. CMF2 leunt met momenten akelig dicht aan bij Hydrograd, het tot nu laatste album van Stone Sour. Gegeven, het album hangt daardoor beter samen dan zijn voorganger. De try-outs zijn er uit en er is een duidelijk pad gekozen.
Dat zorgt er niet voor dat dit album consistent is in niveau, betere singles wisselen af met flauwe repetitieve nummers. “Beyond” is een perfect voorbeeld van hoe het niet moet, terwijl “Post Traumatic Blues” je bij de keel neemt bij de start van dit album. Taylor is meer dan de zanger van zijn bands, maar die hebben ook invloed op zijn solowerk. Hoogtepunt en opener “The Box” doet ons denken aan “Adderall” uit Slipknots meest recente album en dient als uitnodiging voor de show. Met een aardige portie aan gitaarsolo’s loopt het rockgehalte snel op. Rustigere nummers wisselen die stevigere stukken goed af, maar zijn absoluut geen voltreffers. Wij voorspellen live eerder een moshpit op de hardere nummers dan meezingmomenten tijdens de powerballads. CMF2 brengt een verzameling muziek waarover nagedacht is, maar het doel net iets te weinig schetst. De nummers vinden elk hun eigen plaats op dit album, maar kunnen helaas niet tippen aan wat Taylor uitbracht met andere groepen.
Na jaren omringd te zijn door ’s werelds grootste bands is het altijd een verademing om een artiest zijn eigen pad te zien kiezen. Met CMF2 zet Taylor dan ook een stap vooruit in zijn solocarrière, echter is die conclusie relatief tegenover CMFT. Het album schommelt, maar blijft trouw aan de gekozen formule. Ook al heeft Taylor alles al bewezen wat er te bewijzen viel, dit album is niet het noemenswaardige stuk van zijn oeuvre. Tijdens optredens wordt het ongetwijfeld wachten op ander werk en daarmee is CMF2 zo goed als samengevat.
Wie Corey Taylor dichtbij aan het werk wil zien, kan dat nog op 18 november voor een extra show in het 013 Poppodium te Tilburg. Het eerst aangekondigde optreden in Tilburg op 24 november was kansloos uitverkocht.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “The Box”, ons favoriete nummer van CMF2, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
