© CPU – Joost Van Hoey (archief)
Het voorbije decennium verwelkomden onze Belgische concertzalen bijna jaarlijks het warme briesje van de Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren. Steeds opnieuw wist hij onze podia met verstomming te slaan. Intussen zijn er enkele jaren zonder nieuw materiaal voorbij geslopen maar vond de Ancienne Belgique de hervonden populariteit, dankzij Charlotte Vandermeersch’ en Felix Van Groeningen’s De Acht Bergen, een goede aanleiding om de zanger opnieuw uit te nodigen, en gelijk had ze. In twee uur tijd wist Norgren ons te overtuigen van het feit dat hij hier in een mum van tijd één van ’s lands meest toonaangevende podia wist uit te verkopen zonder voet aan wal te zetten in de rest van ons continent.
Zonder voorprogramma en met de lichten aan sloop de band achter Daniel Norgren het podium op. Het zou voor het eerst zijn dat de zanger zich in ons land laat begeleiden door het viertal en dat deed het ensemble op bescheiden wijze. Tijdens de ingetogen entree kroop de man om wie het draait meteen achter zijn piano om “Why may I not go out and climb the trees” in te zetten. Bij gebrek aan groteske intro was de grote zaal van de AB veranderd in een kleine praatbarak, maar daar was al snel geen spoor meer van te bekennen. De subtiele opkomst droeg een opvallende stilte de zaal in.
©️ CPU – Joost Van Hoey (archief)
Die stilte zou ook meteen aanhouden tot de veertigjarige Zweed zijn pianokruk achter liet om zijn americanasound kracht bij te zetten met een wah wah-pedaal. Bescheiden hit “Moonshine Got Me” bracht naast een swingende ‘barroom blues’ misschien niet meteen een gigantische euforie met zich mee maar dat was wellicht tekenend voor de set. Norgren wist permanent te overtuigen en kwam enorm oprecht over maar deed dat op zo’n bescheiden manier dat we gezapig door de avond gewiegd werden. Laat dat echter geen minpunt zijn.
De man bracht een huiskamerconcert van het hoogste niveau en wist heel wat emoties los te weken in de uitverkochte AB. Tijdens “Everything You Know Melts Away” viel zijn achtergrondverlichting over zijn schouders, net zoals een hoopgevende goudgele straal door donkere wolken. Het is weinigen gegeven om melancholie zo tastbaar te maken. Dat de relatief onbekende band achter Norgren elke noot met gevoel wist neer te leggen, droeg eveneens bij aan de warmte die over ons viel. En dat bovenop de enorme hitte die de nazomeravond met zich binnendroeg.
Daniel Norgren vond al vaker de weg tot bij ons maar nam voor het eerst een volledige band mee en dat rendeerde. Twee uur lang konden we een speld horen vallen in de uitverkochte AB. Een set zonder laagtes, kon alleen maar hoogtes hebben. Nu enkel nog hopen op nieuwe muziek van België’s favoriete Zweed.
Setlist:
Why May I Not Go Out and Climb The Trees
Like There Was A Door
If You Look At The Picture Too Long
Moonshine Got Me
Everything You Know Melts Away
I Waited For You
New Home
Putting My Tomorrow’s Behind
Let Love Run The Game
Music Tape
People Are Good
The Power
