Mocht je denken ‘die Carly Rae Jepsen, heeft die nog niet zo lang geleden een album uitgebracht?’ Dan kunnen we bevestigen dat die gedachte juist is. In oktober kregen we een zwoele zesde langspeler die The Loneliest Time gedoopt werd en niet echt wist te overtuigen. De Canadese zangeres, die we natuurlijk het beste kennen van “Call Me Maybe”, had blijkbaar voldoende materiaal geschreven voor dat album, dat ze er nog een zevende wist uit te persen. Met The Loveliest Time krijgen we het gezelschapsalbum van de ‘eenzame’ plaat en wordt het regengordijn opengetrokken voor een zonnigere periode. Dat is toch als we de titel mogen geloven, maar als we eerlijk mogen zijn dan bleven we na het beluisteren van deze plaat toch even in de meest eenzame periode.
Met dertien nummers op de tracklist, had Jepsen zich duidelijk overdaan in de studio. Wil dat daarom zeggen dat het allemaal goeie nummers waren? Alles behalve. Het overgrote deel klinkt vrij lui alsof er zelfs geen finale productie te pas is gegaan vooraleer ze goedgekeurd werden, zoals we bijvoorbeeld direct mogen aanhoren bij albumstarter “Anything To Be With You”. Qua stijl blijven we dan ook volledig in hetzelfde schuitje als op The Loneliest Time en is pop de grootste voortrekker van het album. We kunnen zeker een popalbum pur sang smaken van tijd tot tijd, maar als het het slappe afkooksel is van wat vroeger wel zou werken, heb je ons toch niet mee. Zo zou “Stadium Love” perfect op haar tweede album Kiss kunnen staan hebben, maar zijn we elf jaar later helemaal niets meer mee.
Om toch wat verscheidenheid in het album te brengen, besloot Jepsen enkele ‘clubnummertjes’ toe te voegen. Zo krijgen we met “Psychedelic Switch” een eerste voorbeeld hiervan. Het begin belooft ergens wel wat goed door de instrumentale intro en we krijgen zelfs lichtjes het gevoel alsof ze de mosterd haalde bij Daft Punks “One More Time“. De beat zit dan ook niet mis, maar alles heeft een enorm repetitief geheel en we weten zelfs niet echt of we volledig loskomen op de dansvloer door de motonone zang van Jepsen. De zang komt ook enorm boven het instrumentale gedeelte en het allemaal wat verloren lijkt. “Put It To Rest” probeert dan weer wat andere inspiratiebronnen te combineren. Tegelijk klinkt het alsof we naar een zwakke versie van een Alan Walker-nummer luisteren gecombineerd met wat house elementen die we deser dagen steeds meer terug vinden in de dancemuziek. Met andere woorden een rommeltje dat maar blijft doorgraven in een put van inspiratieloze muziek.
We willen ook niet muggenziften om te muggenziften en geven dan ook toe dat er niet één, maar wel twee nummers zijn die we nog genietbaar kunnen benoemen. “Shy Boy”, dat tevens het enige nummer ter promotie van The Loveliest Time naar voor werd geschoven, is zo eentje van die uitzonderingen. Het had even goed een nummer uit het discorepertoire van Jessie Ware kunnen zijn, vermoedelijk door de sampling van “Midas Touch” van Midnight Star. Met de nodige disco-invloeden weet Jepsen nog net op tijd op de discotrein te springen, voor die het station verlaten heeft. “Kamikaze” is het andere nummer dat misschien nog als oorwurm kan beschreven worden. De synths weten ons hier nog mee te nemen en zetten ons zelf op het spoor om wat te dansen. Mocht het hele album zich volledig in deze sferen bevonden hebben, dan zouden we hier steevast meer van genoten hebben, maar helaas.
Dat productiekosten hoog zijn, willen we zeker geloven. Haar laatste twee albums werden opgenomen in heel wat verschillende studio’s en vermoedelijk is deze langspeler een cashgrab om zo een poging te doen om die hoge kosten te kunnen compenseren. Op de zevende dag bracht God het werk tot voltooiing en rustte hij van zijn voorgaande werk. We zeggen niet dat Carly Rae Jepsen per se moet stoppen met haar carrière, maar we raden zoals de al schapende man wel aan om even wat rust in te boeken. Want wie Jepsen precies plezier deed met het uitbrengen van The Loveliest Time weten we eerlijk gezegd niet.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Shy Boy”, ons favoriete nummer van The Loveliest Time, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.