Carly Rae Jepsen wordt door velen omschreven als het ideale voorbeeld van een onehitwonder, maar die oneervolle titel is in het geval van de Canadese zangeres toch redelijk onterecht. Haar wereldhit “Call Me Maybe” zorgde voor haar grote doorbraak, waarna ze voor velen terug van de radar verdween. Haar vierde album Emotion leidde echter zijn eigen leven en werd door velen uitgeroepen tot een van de sterkste popalbums van de afgelopen tien jaar, ondanks dat het niet meteen kon aanknopen aan haar eerder commercieel succes. Ook de opvolger Dedicated werd door critici eveneens lyrisch onthaald, maar bracht geen hit naar voor. Jammer genoeg zal haar zesde album The Loneliest Time daar ook niet meteen verandering in brengen, want ondanks een TikTok-hit hebben we het gevoel dat de gloriejaren van Carly Rae Jepsen stilaan achter ons liggen.
Het album begint echter met enkele ravissante nummers. “Surrender My Heart” is een leuk hitje waarin ze haar status als popheldin volledig waarmaakt. Een goede hook, een catchy refrein en vooral ook een goedgeschreven tekst zorgen voor de ideale opener van The Loneliest Time. Dankzij “Joshua Tree” hebben we zelfs het gevoel dat de wortels van het album stevig in de grond zitten en ze een goed evenwicht heeft gevonden tussen haar vorige albums en de toekomst. De single “Talking to Yourself” maakt ons even enthousiast, waardoor de eerste domper misschien net een tikkeltje harder is. “Far Away” is de eerste misser van het album en weet gewoonweg niet te boeien met een eerder aarzelend refrein die zelfs de saaiste liftmuziek opbeurend laat klinken.
Carly Rae Jepsens muziek was altijd al vooral schattig en braaf, wat ook op grotendeels van haar zesde langspeler het geval is. “Sideways” kunnen we in ieder geval in die categorie klasseren, want echt veel spannende dingen gebeuren er op dat nummer niet waardoor een wow-effect wegblijft. “Western Wind” is niet meteen een muzikale storm, maar zouden we dan weer omschrijven als een aangenaam lentebriesje dat ons niet meteen warm of koud krijgt. Datzelfde gevoel overheerst ook op “So Nice”, dat veel te onschuldig is en geen blijvende indruk achterlaat. Pop moet niet altijd imposant of ontzettend aanstekelijk zijn, maar wat meer pit en afwisseling had al wonderen verricht. In “Bends” schuilde alvast heel wat meer potentieel, want wanneer de melodie uit zijn repetitiviteit openbreekt, moeten we ons niet meer in bochten wringen om potentieel in het nummer te horen.
Genoeg negativiteit, want er zijn ook interessante dingen te vinden op The Loneliest Time. Op “Beach House” zet ze haar stem namelijk eens anders in, al vervaagt ze soms wat op de achtergrond door de aanwezige backings. “Shooting Star” is iets later een echte schot in de roos, want ook deze track breekt wat met de algemene sfeer van het album en is heel wat speelser. De disco-groove geeft het album eindelijk nog eens wat dynamiek, die we ervoor toch wat misten. “The Loneliest Time” met Rufus Wainwright is dankzij TikTok op weg om een nieuwe hit te worden, al is het eerste deel misschien niet pakkend genoeg in vergelijking met het laatste gedeelte. “Go Find Yourself or Whatever” weet dan weer te overtuigen door de juiste nuances te leggen, die de boodschap van zelfliefde door haar goede vocale prestatie volledig onderstreept.
Relevant blijven in de steeds veranderende popwereld is allesbehalve makkelijk, want de huidige trends hebben weinig vernieuwingszin en lijken vooral terug te grijpen op het verleden. The Loneliest Time maakt zich daar niet schuldig aan, maar het sprankeltje slaat niet helemaal over ondanks wat toffe popsingles. Heel wat nummers komen namelijk wat gedateerd en kleurloos over, alsof ze wil blijven vasthouden aan die sound die haar ooit zo succesvol maakte. Misschien had een grotere drang naar experiment haar geholpen om het allemaal wat spannender te maken, want met een lengte van bijna een uur en zestien nummers is The Loneliest Time gewoon te langdradig in zijn geheel. Enkele singles halen gegarandeerd onze afspeellijst, maar een minstens even grote groep aan liedjes zal helaas onverbiddelijk overgeslagen worden. Op The Loneliest Time blijft Carly Rae Jepsen binnen haar comfortzone, waardoor ze gewoon niet meer weet te verrassen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
