Rock Olmen 2023 (Festivaldag 2): Charmant chauvinisme en The Sheila Divine

Dreigende donderwolken hingen boven Olmen op de tweede en laatste dag van editie 2023 en leken roet in het eten te gooien voor de organisatie. Maar gelukkig kwamen die uiteindelijk nooit aan een echte wolkbreuk toe. Net als de dag ervoor stond er vooral Belgische spijs op het menu, anderzijds ook The Sheila Divine, dat de Atlantische Oceaan overstak om erbij te kunnen zijn. Dat laatste droeg ongetwijfeld toe bij het feit dat de zaterdagtickets reeds vroeg waren uitverkocht. Op vrijdag kwam het festival nooit tot een echte climax, aan de tweede dag van het festival om het tij te keren.

Crooked Steps @ Main Stage

Op de bluesy gitaarrifjes van “Qu’Est-ce Que Vous Voulez” betrad Crooked Steps het podium alsof het te paard door een ongerepte prairie galoppeerde. Uitgedost in Hawaïaanse hemdjes en met een gele affiche achter zich, nam de band het publiek mee naar Amerika. We verzeilden in Santa Cruz om te surfen over de golven van “Sambuca Dreams”. “Locomotora” reed dan weer op volle gas en zonder omkijken door Route 66. Een korte pitstop diende vervolgens wel gemaakt te worden, maar gelukkig was de materiaalman bij de pinken en herinnerde die zich dat duct tape het antwoord was op alle vragen. Koers kon dan gezet worden naar de tropische stranden van Malibu met een “Daiquiri” in de hand. Crooked Steps zorgde voor een aangename en zonnige uitstap tijdens een grijs begin van de dag in Olmen.

ILA @ Main Stage

Pompende drums en snedige gitaarriffs schudden de weide wakker. ILA had duidelijk de weg naar de Main Stage gevonden en miste haar start niet, want “Kill My Mind” was een binnenkopper van jewelste. Blauwe, rode en witte flikkerende lichten kleurden het podium en zogen je mee in een zo’n drie kwartier durende koortsdroom. De basdrum stond lekker luid en frontvrouw Ilayda zette haar keel meermaals open zoals alleen zij dat kan, waardoor ons hart net niet uit onze borstkast sprong. Voor Meerhoutenaar Cas Kinnaer was het een halve thuismatch en hij koos ervoor om die in Britney Spears T-shirt te spelen en daarnaast drumde hij ook gewoon wel onberispelijk sterk. Applaus weerklonk nummer na nummer luider en luider, hoofden gingen harder en harder op en neer en regelmatig gingen twee welgekozen vingers per hand de lucht in: Hell, fucking, yeah!

The Sheila Divine @ Main Stage

Ze zien er ondertussen uit als vaders in hun midlifecrisis die uitkijken naar hun wekelijkse padelsessies, maar voordat The Sheila Devine opkwam, stond al een hele hoop fans de band op te wachten vooraan aan het podium en die kwamen duidelijk niet enkel van dichtbij. Net als de muzikanten zelf trouwens, die speciaal voor dit concert van de States waren overgevlogen. Een band met een fanbase dus, een fanbase waarvan België (naast Buffalo en Boston) deel uitmaakt van de drie B’s. Vanaf opener “Sideways” werd de tekst meegezongen en met de woorden ‘What’s up Tomorrowland?’ trachtte frontman Aaron Perrino de kloof tussen podium en publiek te dichten. Perrino liet trouwens ook zien dat je niet per definitie handen nodig hebt om gitaar spelen. “Hum” opgeleukt met een vleugje Simple Minds’, “Automatic Buffalo” en een deeltje a capella “Like A Criminal” vanuit het publiek vormden de hoogtepunten van de set. Goddelijk was het allemaal zeker niet, plezant daarentegen wel.

Doodseskader @ Stoot Stage

Twee mannen die ongelofelijk veel lawaai kunnen maken; dat is Doodseskader. Aan een basgitaar, twee stemmen en drums had de band genoeg om Rock Olmen van het grofste geweld en misschien wel het minst toegankelijke muziek van het weekend te bedienen. Dat beseften ze zelf maar al te goed, want zanger-bassist Tim De Gieter bedankte eenieder om te blijven hangen voor ‘de minst evidente muziek van de avond’. Niet voor het eerst werd het publiek voor de Stoot Stage verdeeld in twee kampen, het zwarte team dat vooraan stond en helemaal opging in de muziek versus het gekleurde team dat vanop een afstandje toekeek en niet goed leek te begrijpen wat zich precies allemaal vooraan afspeelde. ‘Dikke vette grunchmetal’ zou een voor de hand liggend maar correct antwoord daarop kunnen zijn vanwege een lid van team zwart. Bij het vallen van de avond zorgde een immer goed spelend Doodseskader ervoor dat Olmen nog lang niet aan slapen toe was.

High Hi @ Main Stage

Een zilveren doek op de achtergrond en paars-roze lichtspots maakten van de Main Stage een soort replica van de albumhoes van Return To Dust, High Hi’s meest recente langspeler. Het decor zat dus bij aanvang goed in de ondertussen volledig donker geworden setting, zo ook de goesting bij de band om er een lap op te geven, want de drie stonden hier duidelijk met een broek vol goesting en speelden alsof hun leven ervan af hing. Enkel de dreigende donderwolken die al urenlang boven het festival hingen, trokken tijdens “All Cool All Fine” dan toch ten aanval op de hoofden van het publiek, maar geen haan die daar naar kraaide. “94A9” was er pal op, vooral de bridge, waar Dieter Beerten zich afreageerde op de drums en vocals, was er een om U tegen te zeggen. De zwierende bassrifjes van Koen Weverbergh zetten aan het bewegen en het aanstekelijk enthousiasme van frontvrouw Anne-Sophie meermaals aan het meezingen. “Daggers” werd de ideale afsluiter van de set en zorgde er mede voor dat High Hi een van de absolute hoogtepunten van Rock Olmen 2023 werd.

SONS @ Stoot Stage

De smalle weide voor de Stoot Stage was goed volgestroomd en had duidelijk zin om de stage in schoonheid af te sluiten. Dat de keet nog niet volledig werd afgebroken tot de komst van SONS toe, triggerde de mannen duidelijk om zich eens te meer te geven. Heerlijk rauwe gitaren en dikke bassen weerklonken over de grasweide en brachten een brok energie met zich mee. “Naughty” klonk zoals de titel deed vermoeden en zorgde voor circlepit na circlepit. De mensenmassa voor het podium deed wat van hen verwacht werd en kwam er naar aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet zonder kleerscheuren en bloeduitstortingen vanaf. “Ricochet” sloot de set en bijgevolg de Stoot Stage af met een sitdown van jewelste en een laatste brok adrenaline waarvan ieder hoopte en voelde dat ze eraan zat te komen. Op de valreep werd de befaamde Stoot Stage alsnog aan gruzelementen geslagen.

Black Box Revelation @ Main Stage

Black Box Revelation diende in eer en geweten de laatste gitaarsnaren aan te slaan op het hoofdpodium voor editie 2023. Paternoster hield wel van het sfeertje dat in Olmense lucht hing en zette dat in de verf met een plezierige set. “War Horse” zorgde voor een punt van herkenning en vanaf dan ging het enkel bergop richting piek. In “Blown Away” bezorgde een lang uitgesponnen slot ervoor dat de aarde wat meer werd aangestampt. Wanneer Jan de fretten dicht bij klankkast van zijn gitaar vond in “Never Alone, Always Together”, gingen de handen vanzelf op elkaar. Tijdens “Mr. Big Mouth” fungeerde de linker- en rechterhelft van het publiek als koor en dat lukte aardig. De laatste live-noten weerklonken in vorm van “I Think I Like You” en het recente “Wrecking Bed Posts”, en dan nóg eens dat eerste.

De Brusselaars maakten wel duidelijk dat ze het naar hun zin hadden, daar waren ze dan ook niet alleen in. Dit weekend werd gevormd door enkel blije gezichten, het weer was dan niet per definitie het ideale festivalweer, het weerhield niemand ervan zich kostelijk te amuseren. Wij onthouden van Rock Olmen 2023 dat het festival nog steeds dat aangename buurtfestival op steroïden is dat het de voorbije jaren bewees te zijn. En ja, de man in roze T-shirt en salopette die zich de échte frontman van elke band waande met zijn twee dansmoves die elk toeschouwer gezien zou moeten hebben; dat ook, of we nu willen of niet.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!