Death Grips @ Trix: Simpelweg een beleving

Voor een in zulke mate gevierde internetband als Death Grips is een passage in Trix onbeschrijflijk welgekomen. Ook al brachten ze sinds 2018 geen nieuwe muziek meer uit, bleef de online fangroep exponentieel groeien. Niet moeilijk natuurlijk, want Death Grips is nu eenmaal een van de allerspannendste hiphopprojecten uit de afgelopen vijftien jaar. 2018 was de laatste keer dat ze een zaalshow in ons land versierden, in een niet uitverkochte Ancienne Belgique, en een jaartje later stonden ze nog op Dour. Vijf jaar later dan de AB lukte het voor het drietal dan wel om Antwerpen, of althans de Trix, uit te verkopen.

Wat meteen opviel, was dat alle verschillende leeftijden door elkaar aanwezig waren. Death Grips heeft duidelijk een gemengd publiek, dat zowel chronisch online Gen Z-ers aantrekt, als avontuurlijke Best Kept Secret-veertigers. Niet moeilijk, want de industriële productie, de manier waarop de band met dat wereldwijde web speelt en de genialiteit op het podium spreken heel veel mensen aan. Toch is Death Grips tegelijkertijd een enorme niche, maar wel een van de populairste muzikale niches van ons tijdgewricht.

Vanaf het allereerste startschot brak de mensenmassa open. Misschien zag Trix wel nooit eerder zo’n intense zweterige draaikolk van blote bovenlijven bijeen. En dat kwam natuurlijk allemaal door het geweldige drietal dat enorm eigenwijs hun eigen ding deed. Ze doen steevast niet aan onnodige onzin als voorprogramma’s, merchverkoop, bindteksten of bisrondes. In plaats daarvan kiezen ze ervoor om zo’n anderhalf uur zonder enige ademruimte alles aan elkaar te breien en daarmee een ongekende energie te ontketenen.

MC Ride was wild, en dat is nog zacht uitgedrukt. Zonder iets te zeggen en door niet eens echt actief het volk te dirigeren, leidde hij toch de kolkende massa. Puur door zijn eigen energie, die zich vertaalde in een bezweet bloot bovenlijf, een voortdurende beweging en een misschien nog wel voortdurendere woordentsunami, was de moshpit onophoudelijk. Nummers als “I’ve Seen Footage”, “No Love” en monsterhit “Guillotine”, met hun meezingbare en verrassend catchy refreinen, werden luidkeels meegescandeerd.

Ook Zach Hill was ongelooflijk. De subtiele – ja het kan – productie van bepaalde nummers verdween wat in de mix, maar daar wisten de onverwachte drumfills van Hill vaak wel antwoord op. Zo was de overgang van “Takyon (Death Yon)” in “Get Got” echt fenomenaal en eindigde dat laatstgenoemde nummer in een soort complexe beat waarop niemand precies wist hoe te moshen. Ook waren sommige breakdowns, bijvoorbeeld in “Anne Bonny”, allesvernietigend. Andy Morin kreeg ook een belangrijke taak, namelijk het aan elkaar breien van alle avontuurlijke productie. Alle tracks gingen zo naadloos in elkaar over dat het publiek in een hallucinante waas terechtkwam en daar pas na het slot uit kon geraken.

Tegen het einde werd het soms misschien iets meer een onstopbare geluidsbrei, maar dit kwam vermoedelijk door het gebrek aan ademruimte. Aan de energie zal het zeker niet gelegen hebben, want net toen we dachten dat het niet intenser kon, werd alles nog eens opengetrokken bij “Giving Bad People Good Ideas”. Ook relatieve nieuweling “Black Paint” kende een hoogtepunt in aantal bij elkaar gesprokkelde fysieke furiositeit. Op het einde stapte MC Ride even opzij voor het instrumentale “Runway H” om vervolgens op “Hacker” de gehele zaal te laten meezingen, meedansen en simpelweg climaxen.

Voor vele Death Grips-fans was dit een eerste ontmoeting met hun grote idolen. Voor anderen was het dan weer de bevestiging dat dit een van de meest eigenwijze, energiekste, hardste en compleet geschifte livebands blijft. Death Grips won een uitverkochte zaal volledig voor zich en drukte een diepe stempel op het einde van het academiejaar en die van het Trix-seizoen. Het live meemaken van dit trio is simpelweg een beleving, waarbij we anderhalf uur lang in een waas verkeren om nadien compleet uitgeput, maar voldaan terug een stapje in de echte wereld te zetten. Voor de vele fans is het nu vooral afwachten op nieuw materiaal en hopelijk dan ook nog veel meer van deze belevenissen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

System Blower
I’ve Seen Footage
Spread Eagle Across the Block
I Break Mirrors With My Face in the United States
Takyon (Death Yon)
Get Got
You Might Think He Loves You for Your Money but I Know What He Really Loves You for It’s Your Brand New Leopard Skin Pillbox Hat
No Love
Hustle Bones
Blackjack
BB Poison
Inanimate Sensation
Guillotine
Death Grips is Online
Giving Bad People Good Ideas
Anne Bonny
The Fever (Aye Aye)
Have a Sad Cum BB
Up My Sleeves
Come Up and Get Me
Bubbles Buried in This Jungle
Lost Boys
Black Paint
Big House
Lock Your Doors
Death Grips 2.0
Runway H
Hacker