© CPU – Ine Van Baelen (archief)
In de wereld van de indierock is Kevin Morby intussen al een tijdje een vaste naam. Toch blijft de Amerikaan zijn kunstwerkjes ondergronds op de wereld loslaten: een echte doorbraakplaat kunnen we niet echt benoemen, terwijl op elk album fantastische songs staan. Zo ook op This Is A Photograph, een plaat die hij in 2022 uitbracht en die hij dit jaar met acht nieuwe nummers verlengde op het apart uitgebrachte More Photographs (A Continuum). Twee keer een ode aan het leven, fel bewust van alle tijd die passeert en het onvermijdelijke eindige aan alles. Met een warme stem en telkens weer die fantastische basgitaar die hij al zo goed bespeelde bij verschillende bands, weet hij zijn fans ondertussen aan een consequent tempo makkelijk in te pakken. Ook live brengt hij die levensboodschap op een schitterende wijze over, zo bleek in Gent gisterenavond.
De zaal werd eerst geïntroduceerd aan Macie Stewart, een multi-instrumentalist uit Chicago die het voorprogramma mocht verzorgen. Zij bracht een aantal nummers uit haar solowerk en overtuigde met haar fenomenale stem. Haar gitaarspel deed soms denken aan wat we al konden horen op de platen van Kevin Morby, maar verder zat er weinig variatie in het half uur dat Stewart kreeg. Ook een cover van Kate Bush bracht weinig verandering, maar dat ze talent had, was wel duidelijk.
Morby koos ervoor om met maar liefst zes andere muzikanten het podium op te kruipen. Drie naast hem in de voorlinie en drie in de achterlinie, waaronder ook Macie Stewart. Openen deed de Amerikaan met “This Is A Photograph”, waarin meteen alle muzikanten op volle kracht ingezet werden. De bloemen die waren gebonden aan ieder statief, leken wel meteen open te bloeien. Zinnen als ‘This is what I’ll miss about being alive’ en ‘This is what I’ll miss after I die’ sloegen in als een bom. Als er ondanks het zonnige weer van de afgelopen dagen mensen in het publiek stonden die niet in de beste stemming waren, nam hun levensvreugde al vanaf de eerste minuut een enorme sprong. Wat een schitterende opener.
Wie dacht naar een rustig concert te komen kijken, kwam gisteren bedrogen uit. Bij een groot deel van de nummers werd een extra drumpartij toegevoegd wat het geheel veel dansbaarder maakte, maar bij sommige nummers klonk dat toch wat vreemd. Op “Campfire”, waar de krachtige stem van Macie Stewart opnieuw op een fantastische manier naar bovenkwam, konden de extra drums bijvoorbeeld beter, gewoon zoals op de plaat, achterwege gelaten worden. Tijdens “Rock Bottom” maakte Morby dan weer wel de juiste keuze om voluit te gaan: de krullen van de Amerikaan zwierden heen en weer voor zijn ogen, zoals het een echte rocker betaamt.
Het alleen maar beter wordende concert, waarin maar liefst negentien nummers werden gepompt, zette zich verder met “Wander”. Op Sundower maakt deze nog geen twee minuten vol. Op het podium werd het echter veel langer uitgerokken met een machtige gitaarsolo van de gitarist die jammer genoeg vergat zich om te draaien richting het publiek. Aan de gelaatsuitdrukkingen van zijn medemuzikanten zag het er allemaal nochtans fantastisch uit. Tijdens “City Music” werd uit volle borst meegezongen, een nummer dat werd opgedragen aan de volgens Kevin Morby fantastische stad Gent. Een tot dan toe al uitermate enthousiast publiek sprong nog maar eens dubbel zo gretig in het rond als het nummer zijn gekende opzwepende stukje bereikte.
Morby beloofde vervolgens af te sluiten met “This Is A Photograph II”, een herwerking van het nummer waarmee hij opende en bovendien de eerste single van die nieuwste plaat. Gelukkig kwamen ze erna, zoals dat van hen verwacht werd, opnieuw het podium op, want het nummer klonk toch eerder als een zwakke cover van het originele. Van zijn nieuwe langspeler klonk “Triumph” dan weer wel erg goed. Het publiek had duidelijk zijn huiswerk gedaan, want ondanks het feit dat de song nog geen drie weken vers is, werd het al meteen enthousiast meegezongen.
Echt afsluiten deed het zevental met twee van Morby’s bekendste nummers: “Beautiful Strangers” en “Harlem River”. Tijdens die eerste vroeg de Amerikaan vriendelijk het licht aan te doen boven het publiek. Tijdens wat zonder twijfel een van zijn beste nummers is, werd de zaal volledig verlicht. Naastenliefde. “Beautiful Strangers” werd in 2016 geschreven als protest tegen het alsmaar toenemende wapengeweld. Na de woorden ‘Pray for Paris, they cannot scare us or stop the music’ gingen de Gentse handen op elkaar. Het was een nummer dat we met z’n allen samen moesten beleven vond Morby, en hij slaagde met verve in zijn opzet. “Harlem River” werd ingezet door de saxofonist die eerder op de avond al verschillende keren had uitgeblonken met zelfs onder andere een dwarsfluit. Een bijna transcendentale eerste saxofoonminuut ging naadloos over in de gekende baslijn die tijdens het volledige verdere verloop van het nummer te horen was. Op het einde kleurde het podium rood en werd de outro zelfs bijna aan de duivels harde kant gespeeld.
Kevin Morby wist te raken in Gent. Er werd gedanst, geknikt en breed geglimlacht. De Amerikaan liet zijn talent floreren en dat werd in de verf gezet door een concert dat met in het rond vliegende bloemen en heerlijke saxofoonsolo’s veel, en zo niet alles had. Er werd anderhalf uur lang een ode aan het leven gegeven. Morby herinnerde ons eraan dat we de tijd, ondanks dat die vergankelijk is, toch maar elks mooi cadeau hebben gekregen op deze planeet. Eén avond van die tijd werd door het publiek gisterenavond in ieder geval perfect gespendeerd.
Vandaag, op zaterdag 10 juni, staat Kevin Morby op Best Kept Secret.
Setlist:
This Is A Photograph
A Random Act Of Kindness
Bittersweet, TN
Five Easy Pieces
Rock Bottom
Stop Before I Cry
Triumph
Campfire
Wander
No Halo
Piss River
City Music
I Have Been To The Mountain
Dorothy
Parade
A Coat Of Butterflies
This Is A Photograph II
Beautiful Strangers
Harlem River
