Veel muziek in de 21e eeuw leeft op het internet. Sommige genres omarmen dat, terwijl het bij anderen net minder bewust gebeurt. Het meest bewuste internetgenre is ongetwijfeld vaporwave. Naast Daniel Lopatin is George Clanton waarschijnlijk het belangrijkste figuur in deze beweging. Hij richtte het label 100% Electronica op waarmee hij de events van ElectronICON startte. Hiermee commercialiseerde hij vaporwave en wordt hij nog steeds gezien als een pionier in het genre. De Botanique nodigde hen uit voor waarschijnlijk het grootste Belgische vaporwave-event tot nog toe.
Redelijk kortdag werd Antwerpenaar Y O K O C H O 横丁 nog aan de line-up toegevoegd. Dit was vanuit de programmatie van Botanique een leuke keuze. Y O K O C H O 横丁 is geen deel van 100% Electronica, maar is wel een Belg die zichzelf verbindt met de internationale internetwereld van vaporwave. Dit laatste vormt zich vooral in zijn invloeden als Yellow Magic Orchestra, maar we vonden het ook vooral enorm Belgisch door de duidelijke DEEWEE-invloeden. Live speelde hij met samplepad-livedrums, wat enorm veel toevoegt aan de dynamische opbouw. Helaas was de Orangerie enorm leeg en stonden slechts enkelen te dansen. Toch waren de verschillende lagen in de productie fascinerend, waardoor de uitbarstingen telkens euforisch waren.
Na deze Belgische opener was het tijd voor het label en dan vooral voor de man om wie het allemaal draaide: George Clanton zelf. Hij stond er als oprichter van het label, als hoofdact, maar ook als ESPRIT 空想, een pionier in de vaporwave-beweging. Hij bracht een dj-set met remixen van zijn eigen nummers, waarbij alles – vaporwavegewijs – een klein beetje vertraagd werd en veel echo’s werden toegevoegd. Een remix van “Waterfalls” van TLC was een startpunt. Nadien volgden vele gedeconstrueerde George Clanton-nummers. Af en toe smeet hij er wat breakbeats in, wat de energie van de dansende mensen ook opvoerde. Zelf stond hij wat pintjes te drinken en dat maakte het vooral ook gezellig.
Neggy Gemmy, voorheen Negative Gemini, was vermoedelijk een van de slechtste wijzigingen van artiestennaam in recente muziekgeschiedenis. Ze bracht ons met haar springerige house regelrecht terug naar de nillies. Met een soort nostalgische terugblik hierop vergrootte ze de stereotiepen van de periode uit. Ze zong met veel reverb en nam af en toe een gitaar vast, maar sprong vooral rond over het podium en doorheen het publiek. Bovendien gebruikte ze voortdurend, te pas en te onpas, een Yolotanker-toeter. Op enkele bangers na, waaronder “California”, voelde dit vooral te veel als het opvolgen van de Y2K-trend, zonder daar echt haar eigenheid in gevonden te hebben. Toch danste iedereen voortdurend en hadden we absoluut een goede tijd.
Het hoogtepunt was uiteindelijk toch wel George Clanton. Als vaandeldrager van vaporwave en het daardoor beïnvloede hypnagogic pop pende George Clanton een reeks bangers bijeen. De dromerige, maar explosieve popnummers op albums 100% Electronica en Slide hebben een grote groep cultvolgers. Clanton stond voor een doek met allerlei lichtjes op. Tijdens opener “Livin’ Loose” werd de tekst daarop geprojecteerd en ook volop meegezongen. De Amerikaan bedankte zijn eerder schaarse publiek voor de toewijding en zei dat er mensen van over heel Europa naar Brussel waren afgezakt voor deze avond. Toen enkele fans een deken bij hadden, nam hij deze en wikkelde hij die rond zich heen. Nadien ging hij hen persoonlijk bedanken. Deze dingen straalden een intieme oprechtheid uit.
Door deze oprechtheid voelden meezingers als “Make It Forever” en het nieuwe “I Been Young” net wat bijzonderder. Ook Clanton, die enkele dagen eerder zijn been bezeerd had, leek, leek met een pintje in de hand te genieten van het brengen van zijn muziek. Soms nam hij zijn gitaar erbij, soms gooide hij wat geluidseffecten op de tracks of op zijn stem. Na zijn ‘laatste’ nummer kondigde hij aan dat anderen op dat punt af het podium zouden gaan, maar hij liet de backingtrack en het lichtgordijn ‘one more song’ roepen, waarop een geweldige versie van “Bleed”, waarschijnlijk zijn meest catharsische nummer, de avond afsloot. Na zijn show kwam hij nagenoeg het hele publiek een hand geven om nog eventjes te babbelen en iedereen te bedanken.
Het concept van deze labelavond als Bota by Night was grappig. Ergens was het een feest, zoals te merken bij de dj-set van ESPRIT 空想, maar tegelijkertijd ook een concert. Het was niet echt in de nacht, maar wel een net te laat concert. Daardoor waren mensen vroeger weg en danste niet iedereen voluit. Ook was er niet heel veel publiek, wat waarschijnlijk te maken heeft met hoe hard vaporwave uiteindelijk vooral een internetniche is. Toch werden de vaporwavefans beloond met het zien en ontmoeten van een grote internetheld, een mijlpaal binnen de vaporwave en vooral een heleboel bangers.
