My Morning Jacket @ De Roma: Mooie liedjes duren toch lang

Het was alweer van 2015 geleden dat My Morning Jacket een bezoek bracht aan België. De band uit Louisville bracht in de tussentijd wel twee albums uit, met de meest recente zelfgetitelde in 2021 en ook alle leden apart brachten wel wat solowerk uit in de tussentijd. Kortom, de muzikanten bleven altijd bezig, waardoor een nieuwe tour even op zich liet wachten. Gelukkig mocht de band in De Roma nog eens komen tonen wat ze waard zijn met een show van twee uur en natuurlijk een reeks gitaarsolo’s.

Devon Gilfillian mocht de avond op gang trappen. De man uit Nashville bracht nog niet zo lang geleden zijn nieuwste album uit en het sprak dan ook voor zich dat we daaruit heel wat te horen zouden krijgen. Met een soulvolle stem en een fijne groove in diens muziek overtuigde de man zonder twijfel de ganse zaal. Dat De Roma al mooi volstond voor de support en zich ook volledig liet meeslepen door de man, toonde dat aan. Met een reeks aan distorted gitaren, maar vooral een overheersend zomers gevoel in de muziek, trok Gilfillian de zon mee naar binnen. Op een momentje dat hij de sfeer wilde vastleggen en vroeg aan de zaal om hun lampjes van de gsm’s te laten schijnen voor de foto, liet hij het ook niet liggen om aan zelfpromo doen door ze hem online te laten opzoeken op hetzelfde toestel. Slimme gast en ook een heel fijn setje dat ons al meteen warm maakte voor de hoofdact.

Als je alle liedjes in de set van My Morning Jacket puur op albumversie naast elkaar legt, kom je aan anderhalf uur. In De Roma smeten ze daar een halfuur bij en dat maakt meteen dat My Morning Jacket echt een live-act is. Iedere song wordt uitgesponnen, krijgt een ferme gitaarsolo of een melancholisch extraatje waardoor ze nog boeiender wordt. De zaal was net niet uitverkocht, maar een divers en internationaal publiek keek wel uit naar wat de band zou spelen. Het vijftal speelt namelijk dagelijks een andere set waardoor je keer op keer verrast kunt worden, wat het grote aantal buitenlanders in de zaal ook meteen verklaarde.

Openen deed de band op een mysterieuze toon om meteen met het bekende “Gideon” uit Z in te zetten. Die plaat bleek op het eind van de set ook het meest vertegenwoordigd met vier nummers, al werd er rijkelijk geplukt uit de volledige discografie. Na het weidse “Gideon” volgde zo al snel een rustpuntje met “Touch Me I’m Going to Scream Pt. 1”, al is rust in het geval van My Morning Jacket altijd relatief. Jim James toonde op deze song namelijk voor het eerst wat voor een rasperformer hij is. Zonder zijn gitaar bespeelde hij het publiek zonder een woord te zeggen. Dat eerste woord werd trouwens pas na een uur in de set gezegd en toch had je nooit het gevoel dat de band afstandelijk was. Er werd gewoon gesproken met goeie muziek.

“Anytime” zorgde voor een eerste krachtmoment in de set. De band smeet met een volle sound en het viel ons ook al snel op hoe drummer Patrick Hallahan echt een sterke bijdrage levert. Soms kletterden zijn drums iets te veel als hij te hard sloeg, maar dat was slechts een detail. In alle perfectie sluipt al eens een imperfectie, maar we zagen dat My Morning Jacket plezier schiep uit wat ze deden. Zo werd in “War Begun” een minutenlange solo geserveerd door James die nadien op heel wat euforie kon rekenen.

Op die manier schoot My Morning Jacket door zijn set, met rustige intro’s die je lieten wegdromen, naar stevige outro’s waarbij de gitaren op hun limiet werden getest. De ene keer voelde het al wat luchtiger aan zoals bij “Spring (Among the Living)” de andere keer vol liefde zoals bij “Least Expected” waarbij James op het eind nog eens Bob Marley citeerde. Op die manier duurde iedere song wel een goeie zeven minuten, maar het voelde nooit te veel aan, zo was er zelfs een saxofoonsolo bij “Steam Engine”. Met “I Will Be There When You Die” werd de set een beetje omgedraaid richting rustiger werk, want hier kregen we enkel Jim James en Karl Broemel te zien. Op een intieme manier probeerden ze het, soms wel onrespectvol publiek hier, te betoveren.

Met “Circuital” ging My Morning Jacket het einde in met enkel maar bekende liedjes. Deze single uit het gelijknamige album liet wat stemmen meezingen en ook “Holdin On to Black Metal” mocht die stemmen verwelkomen. Ze konden het kinderkoortje vervangen dat wel op tape te horen was. Uiteindelijk werd het publiek volledig wild van “Mahgeetah” en ook de bisronde was voor iedereen hartverwarmend. Zeker afsluiter “One Big Holiday” liet de zaal nog een laatste keer wild in het rond springen. Wat een geweldige song blijft dat ook. Op die manier was de eerste show van My Morning Jacket in acht jaar in België er weer eentje om duimen en vingers van af te likken. Stukken muziek die live naar een volledig eigen hand werden gezet met gitaarsolo’s en sterke expansieve stukken maakten van alle nummers live nog iets extra. Naar eigen zeggen zou dit wel eens hun duizendste show ooit geweest kunnen zijn, laten we hopen dat er zeker nog zoveel van deze kwaliteit mogen volgen.

Setlist:

Gideon
Touch Me I’m Going to Scream Pt. 1
Love Love Love
Anytime
War Begun
Least Expected
Spring (Among the Living)
Lay Low
Steam Engine
I Will Be There When You Die
Feel You
Circuital
Lucky To Be Alive
Holdin On to Black Metal
Mahgeetah

Wordless Chorus
One Big Holiday