© Ania Shrimpton
De naam alleen al doet vermoeden dat Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs geen normale band is die je zomaar in het dagdagelijkse leven tegenkomt. Het vijftal komt namelijk uit Newcastle upon Tyne en brengt vanuit die stad stevige stoner metal naar voor. Begin dit jaar was het tijd voor studioalbum nummer vier met Land of Sleeper en daarop bewees de groep dat ze ook eclectisch kunnen zijn. Met dat album moet je ook op tour gaan en zo konden we ze gisterenavond aan het werk zien in de Trix Bar.
Eerst was het tijd voor een band uit eigen land met Daggers. De groep uit Luik bracht vorige maand hun vijfde album, The Fable of the Bees, uit en dat wilden ze ook voornamelijk voorstellen aan het publiek. Op hun website omschrijven ze zichzelf als hardcorepunk, maar zo snel ging het er niet altijd aan toe. Op die manier werd een mix gebracht van sludge en hardcore, met altijd een frontman die voor het podium stond. Het publiek was namelijk nogal bedeesd en liet zich vooral verrassen door de Luikenaars. Met zijn grauwe stem palmde de frontman ons volledig in en als het tempo wat hoger ging naar het einde toe, werden ook de eerste hoofden heen en weer gewiegd.
Dat Pigsx7 slechts in de Trix Bar mocht spelen, zal grotendeels te wijten zijn aan het feit dat momenteel Dunk!Festival in Gent gaande is, want het vijftal leek met gemak de club te kunnen vullen. Niet dat ze het aan hun hart lieten komen, want de versterkers vulden met gemak de helft van het podium terwijl de bandleden zich op de deuntjes van “For Those About To Rock” daartussen wrongen. Met korte knaller “Mr Medicine” gaven ze meteen een vet visitekaartje af en als een Duracellkonijn stond frontman Matthew Baty zich tussen de draad van zijn microfoon te wurmen. Met zijn outfit leek het alsof hij hier een boksmatch zou beslechten, want zijn tanktop en short hadden veel weg van Freddy De Kerpel.
Slagen kregen we niet, maar wel enkele rake kopstoten toen de band met “Rubbernecker” een knoert van een song speelde. De riffs ramden niet alleen de geluidsdragers kapot, ook onze oren kregen heel wat te verwerken. Dat Baty zich tussendoor ook nog eens als een slangenbezweerder met zijn draad van de microfoon bezighield, kwam de energie in de set zeker ten goede. Zo voelde “Ultimate Hammer” alsof Thor even op deze aarde was neergedaald om met zijn hamer in de Bar van Trix te slaan, want het nummer ging als een echte golf van kracht door ieders lichaam.
Riffs, grootse fuzzgitaren en natuurlijk een snelheid die niet bij te houden was. Op die manier probeerde Pigsx7 ons te entertainen en dat lukte ook. Alleen was de klank niet constant even super. Bij de momenten dat er stevige breaks waren en de fuzz volledig werd opengedraaid, werden we niet altijd even hard betoverd als dat zou moeten. We moesten het voelen in al onze organen en nu werd dat beperkt tot enkele organen. Niet dat de intensiteit van hun show niet goed was, Baty en consorten smeten zich bij iedere song op de grond en de muzikanten lieten hun haren weelderig wapperen. Met uitzondering van gitarist Adam Ian Sykes gezien die zich ziekjes voelde, maar met behulp van een stoel speelde hij het toch klaar een strakke set neer te zetten.
Op die manier werd aan een verschroeiend tempo verder gedaan. Waar de ene song de ganse tijd vol kracht doorpletterde, hadden andere soms een break nodig om voor verrassing te zorgen. “Big Rig” was zo’n voorbeeld waarbij het einde plots alle kanten uitschoot, maar altijd kracht als leidraad behield. Met de inbreng van subtiele elektronische elementen, hield de band ook niet altijd vast aan zijn gitaren en stevige uithalen. Toch was afsluiter “A66” een akoestische liefdesballad, althans als we Sykes mogen geloven. Wij hoorden vooral weer een explosie van gitaren met op het eind nog wat felle strobo’s om het forse gehalte van deze epische song nog wat kracht bij te zetten. Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs eindigde dus zoals ze begonnen: verschroeiend.
Setlist:
Mr Medicine
Rubbernecker
Ultimate Hammer
Ball Lightning
World Crust
Big Rig
Terror’s Pillow
GNT
A66
