© CPU – Lieze Michiels
Op Hemelvaart 2023 zorgde Trix voor het neusje van de zalm binnen de Australische garagerockscene. In twee verschillende concertzalen stonden twee bands uit Melbourne die elk op hun eigen manier een sound naar voor brengen. Voor beide concerten moest je een apart ticket hebben, maar wij deden de combinatie van beide om zo beide bands in de kijker te kunnen zetten. CIVIC brak de Trix Bar af, terwijl The Grogans voor een gezellig surfsfeertje zorgde in Trix Café.
Openen deden we weliswaar in eigen land met Roda Lits. De band uit Antwerpen mocht mee het voorprogramma verzorgen van de twee stops van CIVIC in België en deed dat op een verrassend strakke manier. De frontman had er wel goesting in en liet telkens zien waarom de band ongetwijfeld binnen de kortste keren zelf de Trix Bar kan vullen. Catchy rammelrockliedjes, een goeie energie en een leuke grauwe stem waren ons deel. Op die manier werden we een halfuur verwend, van heel snel naar gezapig en terug.
© CPU – Lieze Michiels
The Grogans is een simpele garagerockband uit Melbourne. Vorig jaar verscheen al hun vierde album, maar een grote doorbraak zit er vooralsnog niet in. Het Trix Café was wel aangenaam gevuld en iedereen die er stond, wist bijna iedere song mee te zingen. De band ramde er meer dan vijftien nummers door in een klein uurtje en liet daarin hun diversiteit in sound zien. Met zijn drieën maken ze soms heel catchy garagerock met een meezingbaar refrein, en soms lijken we op het strand in Australië wat te surfen.
De bandleden zien er elk met hun pet en wilde haren als rasechte surferboys uit, wat hun sound wel een sterke geloofwaardigheid geeft. Toch valt het op dat ze te veel van twee walletjes willen eten. “Nowhere to Be”, de meest recente single van het drietal, heeft op die manier heel wat power en fuzzvibes en zou zo uit de stal van Osees kunnen komen, maar “Money Will Chase You” brengt dan weer een heel andere vibe. Dat laatste werd trouwens zonder drums gespeeld, waardoor de volledige snelheid uit de set werd gehaald.
Je zou ook denken dat de band ons eerst wat surfy dromerige songs zou serveren, om daarna gigantisch te knallen, maar er werd veel tussen de twee afgewisseld, wat de dynamiek niet ten goede kwam. Toch is een leutig liedje als “No Thanks (I’m Going Surfin’)” hetgeen de band voor staat: gewoon simpel plezier. Het nummer heeft niet veel om lijf, maar net daarom komt het zo plezierig binnen. Ook de zaal liet zich na een tijd meer en meer kennen door energiek in het rond te bewegen en op die manier had The Grogans toch wat zieltjes gewonnen.
© CPU – Lieze Michiels
CIVIC mag dan wel uit dezelfde stad komen als The Grogans, de sound kan niet verder uit elkaar liggen. The Grogans maken hun muziek aan het strand, CIVIC doet dat in de donkerste kelders van de stad. Met een furieuze frontman, die wat wegheeft van Henry Rollins, stelde CIVIC nieuwe plaat Taken By Force van dit jaar voor in een nagenoeg uitverkochte Trix Bar. De gitaren ronkten van bij het begin door de zaal en op het eind kwam er net geen rook uit de instrumenten omdat er zo hard gespeeld werd. Jim McCullough is een frontman waar je gewoon naar kan blijven kijken omdat hij zich constant smijt.
“Born in the Heat” legde meteen de blauwdruk voor de rest van de show: gewoon rechtdoor knallen. De sterke gitaarintro maakte meteen duidelijk dat CIVIC geen band is voor doetjes. De agressieve vocals van McCullough, de strakke sound en het snelle gedrum zorgden meteen voor een tempo waar Max Verstappen nog wat van kan leren. Op dit elan ging CIVIC vijf nummers gewoon door. Bij “New Vietnam” hoorden we voor het eerst ook dat McCullough erg goed zijn songs kan beëindigen met een schreeuw en bij “End of the Line” werd ook voor het eerst zeer furieus gereageerd in het publiek.
© CPU – Lieze Michiels
Gelukkig werden er ook rustmomenten ingebouwd, al is dat natuurlijk relatief te noemen. Songs als “Call the Doctor” en “Trick of the Light” lieten het tempo wat zakken, maar de vuile sound van de band bleef altijd hangen. De punksound die CIVIC in zich heeft, lijkt zo uit de wilde jaren 70 gegrepen en dat gaat hen ook goed af door de manier waarop ze gekleed zijn. Ook het publiek liet zich volledig inpakken door de rechtdoor sound van het viertal. Na een tijd lag er ook zoveel bier op de grond in de zaal dat de moshpit een ijspiste was geworden. Dat bleek hen niet te deren, want bij “Selling, Sucking, Blackmail, Bribes” werd alle agressie nog eens bovengehaald. Het ging hard, kort en krachtig en nog voor we het goed en wel beseften, waren we al tien nummers ver in de set.
Aan energie en intensiteit geen gebrek dus. Vlak voor “Tell the Papers” waarschuwde de frontman ons dat ze het even rustiger aan gingen doen, om dan droog te vertellen dat ze de volgende dag in Utrecht spelen en dat maar twee uur rijden is vanuit Antwerpen, evenver als wanneer hij naar zijn moeder moet in zijn eigen land. Kortom, hij nodigde iedereen terug uit en nadien bleek die vertelling het rustpunt te zijn. Humor maakt duidelijk ook deel uit van de band en ook dat is natuurlijk punk. Op die manier bleef CIVIC gewoon rustig doorknallen om met “Blood Rushes” nog een liefdesnummer te brengen en uiteindelijk volledig in het rood te eindigen met “Shake Like Death”. CIVIC heerste met andere woorden over de Trix Bar, en ze mogen blij zijn dat alles recht bleef staan (buiten een deel van het publiek dan).
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist CIVIC:
Born in the Heat
End of the Line
New Vietnam
Just a Fix
Trick of the Light
Call the Doctor
Time Girl
Selling, Sucking, Blackmail, Bribes
Taken by Force
Radiant Eye
Tell The Papers
Fly Song
Blood Rushes
Shake Like Death
