© CPU – Nathan Dobbelaere
De Skillet-machine draait weer op volle toeren. Na de release van hun elfde album Dominion tourde John Cooper en de zijnen rond in Amerika. Nu bracht het recent een deluxe-editie van Dominion, Day of Destiny, uit en komt de christelijke rockband zijn talent tonen in Europa. Op die deluxe-editie vinden we “Psycho In My Head” en “Finish Line” terug die absoluut een eigen plekje verdienen in het oeuvre van de band uit Memphis. Derde stop op die Europese agenda is Paleis 12 CLUB+, een kleinere zone van de volledige zaal. De vorige, Belgische passage van Skillet dateert van Graspop 2022, waar de band bewees dat ze na meer dan 25 jaar nog steeds publiek kan laten meezingen en -springen. De vaste Skillet-fans verwachten naar eigen zeggen een strakke set, gevuld met oude en nieuwe nummers.
Met de nodige online reclame door John zelf is de zaal goed gevuld, maar zeker niet uitverkocht. Om 19.30 u. stipt wordt de eerste act op gang geblazen. Op de tonen van “Bohemian Rapsody” komt Eva Under Fire op. De Amerikaanse band vult de zaal direct met stevige gitaren doorbroken door de vrouwelijke stem van Eva Marie. Iets wat bekend in de oren klinkt bij de meeste Skillet-fans wanneer Jen Ledger de drumstokken inruilt voor een microfoon. Eva Under Fire speelt duidelijk in op het publiek en de frontvrouw zoekt steeds connectie met het publiek. Aan de start krijgt ze wat rustig applaus terwijl op het einde de volledige zaal toch duidelijk appreciatie toont. Samen met een excentrieke gitarist, een muziekstijl tussen Evanescence en Anouk, en een cover van “We Will Rock You” krijgt Eva Under Fire het publiek goed opgewarmd.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het publiek krijgt een kwartier pauze vooraleer Like a Storm de boxen nieuw leven inblaast. Letterlijk, want de Nieuw-Zeelandse groep combineert zware gitaren met een didgeridoo, een blaasinstrument ontstaan bij de Aboriginals. In de korte set krijgen we het blaasinstrument echter maar drie maal te horen, terwijl er vier op het podium te vinden zijn. Like a Storm vindt niet direct dezelfde respons als zijn voorganger, maar bouwt eerder op naar het einde toe. De band speelt ook een cover van een legendarisch nummer namelijk “TNT” van AC/DC. Hierbij kruipt de zanger ook in het publiek dat slechts een matige reactie toont. Het publiek is warm, maar had een act eerder iets warmer.
Op de hoofdact is het even wachten. Het publiek vindt er niets beter op dan op de tonen van Blurs “Song 2” wat te zwaaien met de zaklamp van hun mobiele telefoon aan. Een leuke sfeer hangt in de lucht, maar na een tijd komt er toch een licht gevoel van ongeduldigheid. Ruim tien minuten te laat gaan de lichten uit, alles wordt stil, behalve het publiek dat hun enthousiasme niet kan verbergen. Met de nodige licht- en geluidseffecten stapt Skillet het podium op. Eerst neemt publiekslieveling Jen haar plaats in achter de drums, waarna de rest van de band tevoorschijn komt. Na een korte verwelkomingsboodschap worden de geluidsinstallaties direct aan het werk gezet.
Skillet opent met “Feel Invincible”, waarmee duidelijk een eerste connectie met het publiek gezocht wordt. Het volk geraakt echter niet direct verder dan wat applaus en matig gespring. Een energieke John begeleidt de eerstvolgende nummers steeds in goede banen, waarna hij beloond wordt met een eerste crowdsurfer die teken geeft van een opbouwende sfeer. Voor “Awake and Alive” wordt het even stil en worden we verwend met een cellostuk. Dit legt de basis voor een duet van John en Jen dat het lied inleidt. Iedereen keert terug naar hun positie en het nummer start opnieuw met de gekende Skillet-formule: ruw, hard en bombastisch. Een uitgebreide solo van gitarist Seth Morrison werkt dit nummer mooi af.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Na een vocaliserende interactie met het publiek is het tijd voor een speech van de frontman. De christelijke band wil iedereen bedanken voor de steun, maar ook hun grote held Jezus die de inspiratie is van het volgende nummer “Hero”. Het publiek wordt meer en meer ingenomen door de energie die de band uitstraalt en de volgende reeks liedjes wordt professioneel aan elkaar gebreid. Na een drum- en gitaarsolo is het tijd voor “Psycho In My Head”, het nieuwe nummer dat zeker niet slecht onthaald werd. Het rustige “Anchor” zorgt voor wat ademruimte alvorens de groep de eindsprint inzet. Met solo’s van alle bandleden is het tijd voor Skillets bekendste werk, “Monster”. De riff slaat hard toe en wordt direct opgepikt door alle fans. Iedereen zingt de tekst luidkeels mee, ook al is dit het voorlaatste nummer in de set. Na een duidelijke ‘We want more’-kreet vanuit het publiek geeft Skillet een encore met “The Resistance”, een typische Skillet-track die de avond met een knal afsluit.
Skillet blijft na 25 jaar nog steeds presteren en kan het publiek met zijn energie nog steeds aansteken. Door een mix van oude en nieuwe nummers werden zowel de trouwe als nieuwe fans verwend. Skillet passeert voorlopig niet meer in België, maar wel in verschillende buurlanden. Alle informatie is te vinden op hun website.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website / Twitter
Setlist:
Feel Invincible
Rise
Surviving The Game
Legendary
Awake and Alive
Back From The Dead
Hero
Not Gonna Die
Whispers In The Dark
Psycho In My Head
Anchor
Comatose
Undefeated
Finish Line
Monster
Rebirth
The Resistance
