Macklemore @ Vorst Nationaal: Geen slechte dag

Voor de hoogdagen van Macklemore moeten we ondertussen al een dikke tien jaar terug in de tijd. De Amerikaanse rapper scoorde toen samen met kompaan Ryan Lewis de ene hit na de andere en sleepte maar liefst vier Grammy’s in de wacht. Alles wat daarna volgde kon nooit meer tippen aan het succes van The Heist. Zijn soloalbum Gemini in 2017 kwam nog aardig in de buurt, maar kon uiteindelijk ook niet verhinderen dat de populariteit meer achteruit dan vooruit ging. Door COVID-19 kreeg hij iets meer tijd om aan een vervolg te werken en dat gaf hem de ruimte om iets dieper te graven. Het tij kan Ben momenteel niet keren, maar de doorwinterde Macklemore-fans kon hij er hoe dan ook gelukkig mee maken. Gisteren kwam hij deze met enige trots voorstellen in ons land in een nagenoeg uitverkocht Vorst Nationaal.

Het leek wel alsof The Kid Laroi helemaal van Coachella naar Brussel was afgezakt om het voorprogramma van Macklemore te voorzien, maar niets was minder waar. Het was namelijk ene Charlieonnafriday, die de laatste maanden enige bekendheid creëerde op TikTok. De teller staat daar intussen op ruim twee miljoen volgers en die tendens is verder stijgende. De catchy popmuziek was bij wijlen best om aan te horen en dat allemaal dankzij die heel erg kenmerkende stemkleur. Echt warm kreeg de zaal het er hoe dan ook niet van en zelfs bij zijn hitje “Enough” bleef de beroering redelijk beperkt. De zanger uit Seattle huppelde trouwens zonder schoenen van de ene naar de andere kant van het podium en probeerde op die manier Vorst Nationaal mee te krijgen. Bij het laatste liedje, “Cheers”, veranderde de zaal op vraag van zijn dj in een zee van lichtjes, maar een echt lichtpunt was het desondanks niet. Charlieonnafriday heeft veel eigenschappen om het definitief te kunnen maken en dat is iets waar hij op moet verder bouwen.

Op de verrassing van de avond was het een kleine tien minuten wachten. De Australische Tones and I scoorde met “Dance Monkey” een monsterhit die de wereld tot vervelens toe rond ging. Laten we stellen dat onze verwachtingen dan ook niet bijzonder hoog lagen en dat die vooringenomenheid ongegrond was liet ze al in het eerste nummer “Never Seen The Rain” optekenen. Straffe uithalen, coole band en veel inzet scoorden bij ons extra punten. De grootste troef was echter een achtkoppige gospelkoor, dat haar in heel wat nummers ondersteunde. Dat die niet vies waren van wat show (lees: dansmoves) zorgde alleen maar voor een betere sfeer. Met hun interpretatie “Stand By Me” kregen ze zelfs even hun a capella moment. De volgelopen zaal was ingepakt en dan taste Tones and I met een ferme “Diamonds” cover nog iets dieper in het trucbuideltje. Bingo! De zaal sprong vervolgens zelfs helemaal recht voor “Dance Monkey” en even leek het wel alsof iedereen enkel en alleen voor Tones and I was gekomen. Een aangename verrassing met andere woorden die iedereen perfect klaarstoomde voor Macklemore.

Met een billijke vijf minuten vertraging dimden de lichten en bestormde Macklemore met zijn bende goedgemutst het podium. Hij wilde groot uitpakken en dat deed hij ook met “CHANT”. De albumopener was het ideale nummer om de toon te zetten en iedereen uit zijn stoelen te laten herrijzen. Tones and I kwam daarvoor weer even uit de coulissen en nam het refrein op wederom sterke wijze voor haar rekening. Om vooruit te gaat moet je soms even teruggaan in de tijd, filosofeerde Macklemore in de eerste bindtekst erop los. Veel filosofischer werd het met “Thrift Shop” niet, al was dat ook helemaal niet het opzet van het nummer. Als echte partystarter kreeg het iedereen immers moeiteloos mee en bleek het ondanks zijn nostalgische aard niet gedateerd te zijn. Brussel was in het moment, naar de zin van de Amerikaan, en leek een goede dag te hebben. “No Bad Days” bevestigde dit, maar muzikaal was het niet het meest verfijnde. De waterkanonnen waren nog een grappige gimmick en toch verzopen we even in een mindere geluidsmix.

Nu we toch in Brussel zijn, kon een tripje “Downtown” niet ontbreken. De flamboyante gastzanger Eric Nally was gisteren ook van de partij en stal even de show van Macklemore. Het spel was op de wagen en toch schommelde het even later even terug. Niet dat het minder werd, in tegendeel. Een van zijn meest betekenisvolle nummers “Same Love” kreeg een prominente plaats in de set en vierde de liefde in eender welke vorm. Je kan zeggen wat je wilt over Macklemore, maar hij heeft wel het hart op de juiste plek. En dat hart was gul, want de hits volgden elkaar in sneltempo op. “These Days” en fanfavoriet “WING$” kregen de zaal in een handomdraai mee. Alleen jammer dat bij laatstgenoemde de trompet en trombone iets te stil klonken en gerust nog meer in de voorgrond hadden gemogen. Na een goede reeks ging het met het feelgoodnummer “1984” een iets andere richting uit. De Foute Party van QMusic is er niets tegen. De gêne werd overboord gegooid en wie dat toen nog niet deed, die deed dat ten laatste bij “And We Danced”. Macklemore was daarvoor speciaal in zijn garderobe gedoken om zijn meest marginale kleren en pruik boven te halen. En weet je wat: het stond hem ook nog goed.

Een grote productie had Macklemore niet mee op deze Ben World Tour. Wat hij daar uitspaarde investeerde hij in goed gezelschap, die exact dat deden wat ze voor het podium ook deden: een feestje bouwen. Dat sommigen ook hier en daar een instrument in hun hand vasthielden was een goed idee, maar wel iets minder uitgevoerd. De bijdrage was namelijk zo miniem dat het voor een groot stuk verwaarloosbaar was en niet veel meer was dan wat show. Wat zijn dansers daar lieten liggen, maakten ze met hun enthousiasme en goede choreografie wel goed. Het was overigens opvallend dat de bindteksten deze keer net iets minder uitgerekt waren dan we van Macklemore ondertussen gewoon waren. Over zijn passie voor golf moest hij het toch heel even hebben, al was dat vooral om even later twee shirts met een golfclub in het publiek te staan. Swingen deed ook de afsluiter van de reguliere set. “Glorious”, weer zo’n hit, zorgde voor de eerste hese stemmen van de avond.

De energie van de fans was op deze maansagavond nog lang niet opgebruikt, zo bleek in de obligatorische bisronde. “TAIL LIGHTS” zorgde niet meteen voor grote feeststemming en werd tegelijk wel geapprecieerd. Datzelfde gold ook voor “Good Old Days”, dat wel een beetje meer los kon makken. Voor het nummer kwam Tones and I voor de derde keer op de avond het podium op en derde keer betekende in dit geval goede keer. Er volgde nog een uitvoerige bedankingsronde bij iedereen op het podium en dan kwam het moment waar het dak definitief eraf ging. De eerste seconden van “Can’t Hold Us” waren eigenlijk al voldoende om de vreugdebarometer helemaal tilt te laten slaan. De duik in het publiek liet Macklemore zich niet ontgaan en dweepte op die manier de laatste minuten iedereen nog eens op. Het dak kon ons niet meer houden.

Je weet exact wat je te wachten staat als je naar een optreden van Macklemore gaat en net daarom werkt zijn formule ook zo goed. Iedereen komt met de intentie om een goede tijd te beleven en daar speelt de Amerikaan als de beste op in. Met een gigantische pool aan hits heeft hij materiaal genoeg om het feestje te blijven onderhouden van veel sfeer, maar hier en daar nam hij ook even de momentjes om zijn meer verfijnde rap- en schrijfkunst boven te halen. De nummers van zijn nieuw album Ben mogen dan nog niet de impact hebben als de oudgedienden en toch pasten ze heel goed in de set. Een plezant avondje, met andere woorden, in Vorst Nationaal en de perfecte remedie om even alle zorgen los te laten.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

CHANT
Thrift Shop
No Bad Days
Downtown
Same Love
These Days
Heroes / Wing$ / I NEED
Otherside
1984
And We Danced
Glorious

TAIL LIGHTS
Good Old Days
Can’t Hold Us