© Laura Lewis
Geen echte gouden panda op het podium van Trix, maar wel een goudhaantje op het gebied van de Britse, elektronische muziek. Minder dansbaar, maar met meer diepgang dan zijn soortgenoten stelde Gold Panda zijn vierde album The Work, dat eind 2022 uitkwam, voor in de Club.
Niels Orens timmert aan de weg en is al een heel eind ver gekomen. Als laureaat van Soundtrack 2022 wist hij onder meer Tsar B te bekoren, maar ook de Londense technoproducer Max Cooper nodigde Orens uit om samen te werken. In Trix ging het sprookje verder waar hij vrijdagavond mocht openen voor Gold Panda. De Limburgse producer houdt van computers. In zijn muziek combineert hij het ruwe elektronische met klassieke muziek. Hoe dat er live uitzag? Beginnen op een cello om te eindigen achter allerhande technologie.
Zoveel verschillende apparaten, kabels en laptops, dat kan soms mislopen. Na een technisch mankement dat niet al te snel verholpen was, wist hij zich gelukkig te herpakken. De visuals die gemaakt waren aan de hand van artificiële intelligentie en algoritmes, droegen bij aan de sfeerschepping. Met een koptelefoon over zijn lang, sluik haar bracht Niels Orens een experimentele set; zelden dansbaar, maar wel met ritme. Deze jongen nam het publiek in Trix even mee naar zijn eigen wereld.
Met de gedachte het oog wil ook wat combineerde Gold Panda het visuele met het muzikale. Anders dan bij Niels waren de beelden van de Britse producer minder abstract. Bij ieder nummer verscheen een foto van een herkenbaar tafereel, zoals een bloem of een straatbeeld, dat op verschillende manieren vervormd werd. Zo begon de avond met het beeld van een inkomhal. Met zijn kenmerkende, sterk melodische sound die we best kunnen vergelijken met Four Tets werk, heette Gold Panda ons welkom in zijn huis als het ware. Naast al zijn apparatuur stond een kopje thee, hadden we al gezegd dat deze producer Brits is?
Met zijn muts en jas nog aan begon hij zijn set. Ook de zaal was nog wat kil. Niet uitverkocht en dus nog veel open ruimte in de Club. Gelukkig werd die ruimte naar het einde van de set toe nuttig gebruikt om uitgebreid te dansen. Elk nadeel heeft zijn voordeel! Dat dansen ging net iets gemakkelijker vanaf het tweede lied. “The Dream” heeft namelijk een voorspelbaarder ritme. De zomerse visuals hielpen natuurlijk ook om het gevoel iets warmer te maken. En na de koele intro deed Gold Panda zijn jas uit. In een oversized t-shirt, drinkend van zijn thee, draaide hij het ene na het andere knopje om.
Gold Panda lijkt misschien een hippe kerel, maar we zouden er niet van terugdeinzen moest hij vroeger op school voor nerd werden aanzien. Elektronische muziek van dit kaliber vraagt de nodige tijd en energie. Geen synthesizers die quasi automatisch een melodie voor je maken. Geen drumcomputer die er dan meteen een beat aanplakt. Alles komt neer op precisie en het zit hem in de details. En de zon kan niet altijd schijnen. De zomerse vibes werden naarmate de set vorderde steeds grijzer. De beelden lieten een industrieel straatbeeld zien. Die bewolking zorgde ook voor wat verwarring bij het publiek. Heen en weer gewandel naar de bar, dansende mensen die plots stilstonden en gepraat links en rechts. Bij “Marriage” leek het geheel ook wat in te zakken.
Gelukkig herpakte Gold Panda zich op het einde en kon hij in een handomdraai de energie terug op peil brengen. Een dikke, vette bas wekte de zaal terug tot leven. Een bas die de hele avond verscholen leek te zitten achter heel melodieuze muziek. Naarmate de melodieën het terug begonnen over te nemen van diezelfde bas, werd het laatste nummer een wirwar van jewelste die we niet begrepen. De apotheose bracht dan weer duidelijkheid en kon op bijval rekenen van het publiek. Na dat laatste nummer draaide Gold Panda heel abrupt de schuiven dicht. Na de verbazing, bedankte het publiek dan toch de Brit. Die bleef onwennig staan maar lanceerde na twee minuten dan toch een bisronde. “You” gaf de dansers van de avond nog een laatste kans om zichzelf te tonen. Op het einde probeerde hij er nog een breakbeat tussen te gooien, maar die had jammer genoeg niet het gewenste effect.
Laptop dicht, kopje thee uitgedronken, jas aan en Gold Panda verdween van het toneel. Even sereen als hij een dik uur eerder het podium opwandelde. De techniciteit van deze performance lag enorm hoog. De Brit had er veel werk in gestoken en soms net iets teveel. Toch wist hij de balans tussen diepgaande muziek en dansbare melodieën goed te bewaren.
