InstagramLiveRecensies

Paaspop 2023 (Festivaldag 1): Goede vrijdag

© CPU – Nathan Dobbelaere

Terwijl menig kind en gezin dit weekend paaseitjes zal rapen, zoeken wij op Paaspop drie dagen lang naar de meest diverse groepen. De festivalorganisatie maakte het ons niet gemakkelijk. Het meest rock-‘n-rollfestival van Nederland programmeert over zeventien stages ongeveer 250 acts. Ondanks de grijze wolken en frisse lentewind werd ons peperkoeken hart gevuld met opkomend gitaartalent, blitse hiphop en nostalgische topacts. Eenmaal iedereen op het terrein was, viel er van de parkingproblemen en andere rompslomp van de avond ervoor niets meer te bespeuren. ‘The greatest show on earth’ must go on!

WARGASM @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

De taak om The Jack te openen was weggelegd voor WARGASM. De band uit het Verenigd Koninkrijk is op tour met Limp Bizkit en dus mocht ze ook op Paaspop haar ding doen. Waar we vorig jaar op Pukkelpop ons nog wat ergerlijk amuseerden bij de band wegens de vele screams, lijkt het vijftal nu iets meer gepolijst te werken. Hierdoor was er op Paaspop ook plaats voor de eerste moshpit en dat ging er heftig aan toe. WARGASM lijkt ook een van de enige bands te zijn die referenties maakt naar The Prodigy en Drake in dezelfde minuut, en op die manier kwam alles strak binnen. Het ziet ernaar uit dat de Britten alleen maar strakker en steviger worden en het publiek geniet daar met volle teugen van.

Brunzyn @ Roxy

Bruno van Dingen, alias Brunzyn, mocht als eerste act de Roxy openen. De Nederlander is 25 lentes jong, maar heeft al zeven albums op zijn naam staan. De rapper uit Vlaardingen tekende onmiddellijk bij Albino Sports: het platenlabel van Joost Klein. Met zijn nieuwste single “Gent Freestyle” voelden we ons meteen thuis in Schijndel. Brunzyn bracht enkele vrienden mee en wist er een bruisend feestje van te maken. Ondanks dat er nog niet zoveel volk op de been was, slaagde hij er in om een speelse moshpit te ontketenen. De teksten waren niet van een bijster hoog niveau, maar weerklonken wel door de kelen van een hoopje studenten en tieners die allen stuk voor stuk meezongen. Op die manier werd het vlug duidelijk dat Brunzyn heel goed wist hoe hij zijn jonge fanbase moest bespelen.

Ploegendienst @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

The Jack is op Paaspop de thuishaven voor langharige bolsters met een blanke pit. Net zoals Hang Youth doet Ploegendienst aan Nederlandstalige schenentrapperij. Op 28 april verschijnt het nieuwe album IK waarvan de groep alvast de titeltrack en “KZEGGWN!” losliet op de wereld. Ray Fuego en co namen een zeer voorzichtige start waardoor de aanwezigen ook een afwachtende houding aannamen. De drie akkoorden punkrock met een boodschap hakten immers niet onmiddellijk in op ons eer en geweten. Het verhoogde podium zorgde er evenwel voor dat de kloof tussen band en publiek ook moeilijk te dichten was. Het kan misschien een idee zijn om in de toekomst een gelijkvloers podium te ontwerpen. We zijn er zeker van dat groepen als Ploegendienst dan ongetwijfeld het kot weten af te breken.

Ploegendienst doet de rest van het voorjaar een uitgebreide Nederlandse club- en festivaltournee. Op 29 mei speelt de band in Trix Café een gratis aftershow na The Chats.

Triggerfinger @ Phoenix

© CPU – Nathan Dobbelaere

Zelfs toen de coronapandemie op z’n laatste benen liep, bleef het opvallend stil bij Triggerfinger. Frontman Ruben Block releasete een soloalbum en Mario Goossens maakte het mooie weer bij Bazart en Sloper. Monsieur Paul, Lange Polle of bassist Paul Van Bruystegem, werkte in de luwte verder aan een eigen hoofdstuk. Op Valentijnsdag maakte de Belgische rockband bekend dat Van Bruystegem stopt. Op Paaspop mocht Geoffruy Burton al komen aandraven. Ondanks dat de Brit grote schoenen te vullen had en zijn instrument beheersde, zat alles toch nog niet volledig snor. Dat Triggerfinger een uitstekende liveband is, valt niet te ontkennen. Desalniettemin zorgde de potige stonerhardrock niet voor het verhoopte vuur. Pas bij de laatste twintig minuten gingen Block en Goossens wild te keer op “Colossus” en “All This Dancin Around”. De wereldberoemde cover van “I Will Follow” werd nadien nog eens van stal gehaald.

De eerstvolgende festivalshow in de huidige bezetting is Blues Peer (27/05). Van Bruystegem neemt volwaardig afscheid in Paradiso (05/06), SPOT/ De Oosterpoort (07/06) en de Ancienne Belgique (10 & 11/06). Geoffrey Burton maakt zijn debuut op een uitverkocht TW Classic (18/06). Daarna gaat de tour verder richting ParkCity Live (02/07) en Zwarte Cross (22/07).

Gallus @ Luxor

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het is altijd afwachten wie voor een eerste keer Luxor kan imponeren. Op de eerste dag was dat Gallus en dat deed de band vol overtuiging. De Schotten schoten van begin tot eind retestrak uit de startblokken en dat vooral met agressieve vocals en snedige gitaren. Vooral zanger Barry Dolan overtuigde ons door een echte frontman te zijn die de schaamte niet schuwde. Als echte Celtic-fans spraken ze het publiek ook dusdanig aan en op die manier werd de tent alleen maar wilder. De songs van Gallus wisten nooit aan energie in te boeten en zo kon er zelf een bescheiden energie geprojecteerd worden op de zaal. Ondanks dat iedereen zich kalm hield, was er toch een klein deel dat zich volledig liet gaan en dat werkte wonderwel.

Bob Vylan @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

Met een kwartier vertraging leek het alsof de band uit Los Angeles even dacht dat het de ‘v’ uit zijn naam had omgewisseld met de ‘d’. Gelukkig hadden de mannen een goed excuus, want er waren problemen met hun vlucht. Met z’n tweeën gaven ze het beste van zichzelf, maar alleen was het jammer dat het grootste deel van de muziek via een bandje werd gespeeld. Toch was frontman Bobby Vylan zich volledig aan het smijten en dat werkte wel. Op die manier was het bandje plots een minder storende factor, maar toch miste het geheel een originele insteek om de authenticiteit in leven te houden. Dit viel ook op aan het publiek, dat niet echt volledig uit de bol ging, maar zich vooral op de achtergrond hield en enkel sporadisch een energie-uitspatting vertoonde.

The Blue Stones @ Luxor

De Luxor was netjes volgelopen voor The Blue Stones, een Canadees rockduo dat momenteel langs de Europese zalen trekt. Gisteren hielden de twee halt in Schijndel en dat vroeg toch om een kleine aanpassing in de setlist. Het werd allemaal iets strakker gebracht en dat zeer ten vreugde van een halfvolle Luxor. “Oceans” haalde aanvankelijk nog wat vaart uit de set, maar daarna ging het duo volstrekt in het offensief. De loeiharde drums en de gierende gitaren weerkaatsten door de tent en toonden dat The Blue Stone heel wat in zijn mars heeft. Eentje om in de gaten te houden.

Frank Carter & The Rattlesnakes @ Phoenix

© CPU – Nathan Dobbelaere

Frank Carter brak vorig jaar Pukkelpop en La Madeleine af, maar waagt zich ook in 2023 aan een kleinschalig rondje festivals. Paaspop is dit voorjaar zijn enige Benelux-show en dus moest er voor drie landen gemosht en gestagedived worden. Carter haalde alle trucen van de foor naar boven om een volledige Phoenix in te pakken. Na zijn Gallows-verleden koos hij voor een toegankelijkere doch ruwe sound die zijn vruchten afwerpt. De verhoopte circlepit rond de PA was jammer genoeg ijdele hoop, maar toch was zijn show één grote safe space, waarin iedereen zichzelf kon én mocht zijn. Tijdens “Lullaby” en “Devil Inside Me” ontbond Carter al zijn demonen. Bovendien vervulde The Rattlesnakes zijn job door een strakke begeleidingsband te zijn. Carter hoefde maar met zijn vingers te knippen of de muzikanten pompten de energie nog wat meer de lucht in.

DI-RECT @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

In Nederland draait DI-RECT al een tijdje helemaal bovenaan mee en daarom verwondert het ietwat dat de band door de organisatie van Paaspop naar voor werd geschoven als subheadliner van de Apollo. De grootste festivaltent van Europa stond tot de nok gevuld en bleek gewillig in te gaan op uur lang meezingen en kennismaken met nieuw materiaal. Dat nieuw materiaal kreeg een nogal prominente plek toebedeeld, maar toch bleef de vaart aardig hoog steken. Het iets oudere oeuvre weergalmde uiteindelijk toch net iets efficiënter en succesvoller door de tent, met als grootste succes hitsingle “Soldier On”. Het publiek van Paaspop was makkelijk te pleasen, zo bleek uit het uurtje DI-RECT. Ondanks een gebrek aan spanning, konden we ons toch nog een beetje vermaken.

John Coffey @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

John Coffey was in de zomer van 2015 dé gitaarband van de Lage Landen. De liveshot waarop frontman David Achter de Molen een biertje ving op Pinkpop, maakte van de hardcorepunkband een bescheiden internetfenomeen. Het concept ‘viraal gaan’ was toen nog niet zo sterk ingeburgerd als nu. De weergaloze comeback met “STEAM WALTZ” viel daarentegen niet in dovemansoren. Dat John Coffey terug zoals vanouds de boel kan slopen, zagen we eerder in Cul de Sac. Vijf minuten voor aanvang drong er plots één vraag in ons op: ‘Zouden ze het nog kunnen?’ Het antwoord op die vraag werd onmiddellijk bevestigd met een fucking ‘ja’. De Utrechtste band kreeg op Paaspop een vrijgeleide om The Jack volledig te slopen. De nieuwe tracks werden uitstekend aangevuld met onder andere “Broke neck” en “Romans”. Tijdens “Heart of a Traitor” deed John Coffey waar Frank Carter een beetje eerder niet in slaagde: een gigantische circlepit doen ontstaan rond de geluidsmonitor.

John Coffey maakt mondjesmaat nieuwe shows bekend. Op 20 mei speelt de band in Tivoli een homecomingshow. De groep is reeds bevestigd voor Dauwpop (02/06) en Jera On Air (24/06). Voor hun grootste Nederlandse clubshow trekken de jongens naar AFAS Live (16/12).

Rotjoch @ Roxy

Rotjoch op je beeldscherm! Als gerespecteerde spilfiguur in de Nederlandse hiphop kleurt hij al jaren de muziekwereld van onze Noorderburen als labelbaas en als presentator van het platform 101 Barz. Gisteren mocht hij in een aardig volgelopen Roxy zijn meest recente album voorstelen. Op onze honger bleven we hoe dan ook zitten. Enerzijds was er de nodeloze vertraging van tien minuten en anderzijds bleek het gebrul in de microfoon weinig spontaniteit te bevatten. Het script werd gevolgd, terwijl Rotjoch zijn fans in allerlei toonaarden probeerde mee te krijgen. Dat lukte ook nog, mede dankzij speciale gasten als ADF Samski, maar op iet of wat spanning was het tevergeefs wachten. Rotjoch was saai, soms zelfs onbeholpen, en daardoor niet het succes dat wij voor ogen hadden. 

Wodan Boys @ Luxor

© Lieke Anna

Er zit een bepaalde logica in, maar Nederlandse bands zijn vanzelfsprekend populairder op een festival als Paaspop. Dat viel duidelijk op bij Wodan Boys, want de Luxor was goed gevuld om het viertal aan het werk te zien. We gaven het publiek al snel geen ongelijk. Met snedige riffs, strakke gitaarlijnen en vooral catchy refreinen bleef alles van de groep uit Den Haag lekker hangen. Na een tijd werd ook de bassist ontdaan van zijn kledij, waardoor er zelfs een sexy touch aan de set werd toegevoegd. Op die manier knalde Wodan Boys alles heel aanstekelijk naar voor en kreeg het de zaal op 45 minuten euforisch uit elkaar. Ondanks dat de gevraagde moshpit niet gigantisch was, werd iedereen in het centrum wel van begin tot eind betrokken bij het geheel. Wodan Boys had ook zowaar een bepaalde strategie bedacht, waarbij sjaals zoals we kennen uit het voetbal het publiek in werden gegooid; iets dat werkte. Subtiele marketing noemen we dat, maar Wodan Boys weet daar alles over.

Limp Bizkit @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Na de ‘Gold Cobra’tour werd Limp Bizkit live een jukebox waarvan Fred Durst het kwartje is dat de show positief of negatief deed kantelen. In Trainwreck: Woodstock ’99 was hij de aartsvijand van conservatief Amerika. Tegenwoordig is hij een brave performer die op Still Sucks zichzelf kapot relativeerde. Dat was tijdens deze headlineshow niet anders. ‘We are gonna party like it’s 99′ was gedurende een dik uur het credo van een set die meerdere keren werd ondergraven door oldschool hiphoptracks, Nirvana-covers en de praatjes van Durst zelve. Wanneer meestergitarist Wes Borland en DJ Lethal de bekendste hits op ons afvuurden, was de Apollo niet meer te houden. De liters pinten en het zweet vlogen lustig in het rond, maar ergens bleven we toch een beetje op onze honger zitten. Limp Bizkit heeft namelijk de discografie om negentig minuten lang te knallen. Toch werd er besloten om 25 minuten vroeger te stoppen en vragen we ons af hoe lang de band op deze manier zijn iconische status zal weten te behouden.

Limp Bizkit speelt zondag (09/04) een indoorshow in 013. Deze zomer staat de band geprogrammeerd op Pukkelpop (19/08).

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Cédric Ista, Niels Bruwier en Simon Meyer-Horn.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air komt af met ruim dertig nieuwe namen

Jera on Air blijft met namen strooien. Vier dagen lang maakte het punk-, hardcore- en metalcorefestival in Limburg nieuwe acts bekend en…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Graspop maakt affiche compleet met onder andere John Coffey, Fleddy Melculy en Deez Nuts

Nu het festivalseizoen bijna voor de deur staat, maken steeds meer organisatoren hun line-up compleet. Ook Graspop lost vandaag zijn laatste namen…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pinkpop maakt affiche van 2024 af met o.a. YUNGBLUD, MEUTE, Sea Girls en 18 anderen

Nadat gisterenavond Rock Werchter de laatste namen aan de affiche toevoegde voor komende zomer, volgt vandaag ook Pinkpop. Eerder kondigde het Limburgse…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.