© Anya Rose
Opus Kink bracht afgelopen drie jaar al twee eps uit, maar nu willen ze er nog een derde bovenop gooien zodat brave recensenten weer al hun inkt kunnen uitschrijven. Het drieluik wordt besloten met My Eyes, Brother!, dat volgens de Britse band zelfs fragmenten van hun eigen nachtmerries bevat. We konden eerder al genieten van het geniale “Dust“, waarop de band meerdere persoonlijke hoogterecords uitdaagde. Het wordt stilaan moeilijk om de hoge standaarden van eigen bedrijf nog te overtreffen en op “1:18” merken we dat. Het nummertje en tevens de afsluiter van de ep gaat blijkbaar over vrede vinden met de onverschilligheid van het universum, maar wij horen enkel de strijdhoorns.
“1:18” begint desolaat met een bijna meditatieve rustige speech van Angus Rogers, maar duikt met een acceleratie en crescendo al snel de chaos in. Vervolgens bevinden we ons in een postpunkbegeleiding die met vreemde gitaareffecten en een koebel lichtjes verkracht wordt. De intrede van de blazers laat ons weer hopen, maar Opus Kink kan ons dit keer niet overtuigen zoals voorheen. De tekst van het refrein is onhoorbaar en lijkt ons zelfs nonsensicaal. Gelukkig kan de productie en eeuwige energie van de band de boel enigzins bijeenhouden, maar het niveau is toch niet zoals dat van andere snoepjes die we van de jonge band al mochten snoepen.
Op 26 april brengt Opus Kink haar experimentele punkfurie naar Trix in Antwerpen.
Instagram / Twitter / Facebook / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
