Coely @ Ancienne Belgique (AB): Releaseparty tot de tweede macht

‘Ah, die van “Don’t Care”?’, hoorden we laatst toen we het over Coely hadden. Inderdaad, maar sinds vorige week heeft ze ook een nieuw album uit: Alive, de opvolger van het zes jaar oude debuutalbum Different Waters. De Antwerpse zangeres-rapster vond haar ware identiteit na een lange zoektocht vertelde ze ons en dat die identiteit gevarieerder is dan ooit, is goed te horen op de sterke langspeler die ze afleverde. Doorheen Coely’s muzikale pauze legde niet alleen een virus heel de livesector plat, maar werd de zangeres ook moeder, trouwde ze en had ze een depressie. Al die invloeden maken van Alive een album over haar persoonlijke hoogte- en dieptepunten, waar de positieve boventoon blijft overheersen. Hiphop, r&b, soul en pop werden in de blender gegooid en het resultaat is een herboren artieste met een ontwikkelde sound. Onder het motto ‘na het album de concerten’, stelt ze vanavond voor de eerste keer haar nieuwe werk voor in de Ancienne Belgique.

Zanger en rapper Madd9 kreeg van Coely de taak om op te warmen. De Limburger serveerde zijn debuut-ep in 2020, maar op een paar singles na is het releasegewijs al even stil. Vandaag staat dan ook in het teken van nieuwe muziek. Hij krijgt een nog niet zo volle AB voor zijn neus, maar aangezien daar een sterk verduisterende zonnebril op staat, zal de jongeman daar niet al te veel van merken. Duister zijn de beats die vaste producer Preyas verzorgt trouwens allerminst: de funky, onbezorgde beats zijn zelfs wat dansbaar en op dat vlak geeft Madd9 zelf al het goede voorbeeld. Enkele Michael Jackson-achtige imitaties en robotdansjes springen uit het lijf van de zanger en doen zijn enthousiasme overwaaien naar de zaal. Op één ‘a little darker’-nummer na is dit voorprogramma een en al good vibes: buiten wisselden regen en zonneschijn elkaar vandaag gretig af, maar hierbinnen zou Frank Deboosere Madd9’s set omschreven hebben als ‘een periode van brede opklaringen’. Met “In The Zone”, “Promises” en “Selfcritic” krijgen we een voorproefje van zijn komende ep en stijgt stilaan het aantal woorden per seconde. Een aanstekelijke opwarmer en mocht zijn muzikale carrière het niet worden, zit er nog altijd potentieel in een loopbaan als professionele danser voor Madd9.

Na een ongemakkelijke stilte van een paar minuten waarbij de lichten uit waren maar er nog niets gebeurde op het podium, introduceert zanger Yann Gaudeuille ons tot de Alive-experience. Na zijn deel van “False Gods” wordt hij ingewisseld door de ster van de avond, die hartelijk verwelkomd wordt in onze hoofdstad. ‘Now they gon’ hate me’, zingt Coely, maar al vanaf de eerste seconde is het duidelijk dat het publiek van haar houdt. Hoewel de thuismatch in De Roma pas volgende week plaatsvindt, voelt de enthousiaste zangeres zich meteen op haar gemak in Brussel en zorgt ze voor nog meer zon in de zaal. ‘It’s been ten years but guess what? I’m back’, roept ze met een gezonde dosis arrogantie. Nog geen seconde later zet de band “Run It Up” in en voegt Albi X zich bij het feestje. Door zijn overtollige enthousiasme transformeren zijn vocale toevoegingen tot onverstaanbaar geroep, maar voor de kernbom aan energie die hij dropt, kunnen we enkel maar bewondering hebben.

Wanneer exotische, warme geluiden onze oren bereiken, weten we dat het tijd is voor “Nightcall”. Coely balanceert op het dunne koord tussen zingen en rappen, en spoort haar toeschouwers aan om te dansen. Zo speuren we in de uithoeken van de zaal ook wat beweging en is het feestje nu echt begonnen. Wat van hieraf aan volgt, is een dansbare opeenvolging van hits (in wording), te beginnen met “Love High”. Op het meest poppy nummer van Coely’s recentste kindje zet ze haar keelgat zo wagenwijd open, dat ze zich in de Club hierboven moeten hebben afgevraagd vanwaar die schreeuw in godsnaam kwam. Met nog wat extra uithalen mag Brussel het weten: de queen van de Belgische hiphop is back, en ze is alive and kicking.

Dan haalt Coely haar Congolese roots boven en verschijnt Shaka Shams ten tonele. Over racisme is al veel gezongen, maar zij belichten de problematiek van een andere kant; hoe trots je wel mag zijn op je zwarte huidskleur. Zo zijn alle featurings van Alive al eens gepasseerd en denken we dat we alle special guests wel gezien hebben, tot DVTCH NORRIS uit de coulissen komt gekropen. Op Alive staat hij onder zijn echte naam, Fahad Seriki, op “Mayor”, en hij dopt het samen met de band in een rap-rocksausje. Natuurlijk was dat niet de enige reden waarom de Antwerpse rapper mee afzakte naar Brussel. We voelen “Don’t Care”, dat uiteraard niet kan ontbreken in een Coely-show, al aankomen. Terwijl de karakteriserende drums de song live nog net iets beter tot zijn recht doen komen, tovert de zangeres met haar dansmoves een glimlach op ons gezicht.

Meer en meer hebben we door dat we naar een echte popshow aan het kijken zijn, waar de Antwerpse altijd op het juiste moment op de juiste plaats in de spotlights staat. Een paar keer neemt ook de gitarist die plek even in en toont hij zijn meerwaarde. Aan Yann Gaudeuille dreigt Coely haar plek in de schijnwerpers zelfs bijna te verliezen, want op “Kiss Of Life”, die andere samenwerking op Alive, imponeert hij met zijn heerlijke stem. Na een ingetogen versie van “Kaos” zit de reguliere set erop, maar daar nemen de fans in de zaal geen vrede mee. Nu is ons moment gekomen om te zingen, moeten ze gedacht hebben, waarna ‘We want more’ opgevolgd wordt door ‘Coely, Coely, Coely’.

De zangeres kon het onmogelijk niet gehoord hebben, dus keert ze terug voor een akoestische interpretatie van het trieste “Run Away”: een nummer dat gaat over de depressie die een tijdje terug doormaakte en waarbij een kippenvelmomentje ons doet beseffen hoe relatief vrolijke liveshows als deze wel niet zijn. Prachtig gebracht, daar niet van, maar het voelt niet als een correcte afsluiter voor de show van vanavond. Gelukkig denkt Coely hetzelfde en volgt die ene hit die we nog niet hadden gehad: met een uitgesponnen versie van “Celebrate” krijgen we een gepaste viering van deze prachtige avond en wandelen we zeer tevreden over de Anspachlaan terug naar huis.

Coely nam ons anderhalf uur mee op reis door haar persoonlijke klassiekers en uiteraard ook al haar tien nieuwe albumtracks. Onze verwachtingen voor de Alive-experience waren hooggespannen, de voldoening achteraf was dat nog meer, en daarvoor werden Coely en band uitgebreid bedankt. DVTCH NORRIS vertelde dat het voelde alsof de groep vanavond een NBA-finale speelde. Het traantje dat over Coely’s wang rolde, was er dan ook eentje van de overwinning in de breedste betekenis.

Volgende week presenteert Coely haar album in thuisstad Antwerpen, meer bepaald op 31 maart in De Roma. Ook onze noorderburen worden niet overgeslagen: zij kunnen op 8 april terecht op Paaspop of de dag nadien in Paradiso. Op 26 mei vormt Gladiolen het toneel voor een Coely-optreden, op 15 juli is Dour aan de beurt.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

False Gods
My Tomorrow
Run It Up
Regulator
Nightcall
Love High
Can’t Get Away
Fruit Of Bantu
Alive
Mayor
Don’t Care
Magic Carpet
The Rise
Kiss Of Life
Kaos

Run Away
Celebrate