Interview Coely: ‘De echte Coely-stem heb ik pas gevonden tijdens corona’

© CPU – Chris Stessens

Nog maar net terug van Studio Brussels Snowcase en juist gerecupereerd van corona, bracht Coely afgelopen vrijdag haar tweede album uit. Het vereiste de nodige tijd van de Belgische hiphopqueen, maar nu komt ze met Alive, de opvolger van haar debuut Different Waters uit 2017: een plaat waarvan de titel eigenlijk al voor zich spreekt. Met haar strakke raps, zanglijnen en beats, bouwt ze een brug tussen hiphop, soul, pop en r&b. Op Alive is die variëteit meer dan ooit te horen. De Antwerpse schetst een portret van zichzelf, en nodigt ons uit om mee haar hoofd in te duiken. Enkele dagen voor de grote releasedag spraken we met de zangeres over haar gloednieuwe langspeler.

Hoe was het in de Alpen?

Heel leuk, het is daar dat ik corona heb opgelopen (lacht). Gelukkig ben ik ondertussen aan de beterhand. Buiten onze try-out in Diksmuide, was het de eerste keer dat we de full set inclusief nieuwe songs speelden. Het publiek respondeerde heel goed. Niemand reageerde bizar, iedereen danste de hele tijd op de nieuwe muziek. Dat deed veel deugd.

Neem ons eens even mee terug naar waar het zaadje voor Alive geplant is.

Na Different Waters hadden we nood aan een nieuw album. We waren al wat aan nieuwe muziek aan het werken, en na wat jammen en beats maken kwam de song “Alive” tot stand. De vibe van dat nummer voelde meteen heel goed. Het levenslustige, herboren gevoel zat er dik in en dat het een single moest worden, stond toen al vast. Nadat de rest van de tracks volgde, was het in het begin zoeken naar wat een geschikte titel zou zijn voor de plaat. Naarmate het album dan meer en meer vorm begon te krijgen, voelde het steeds juister om de plaat Alive te noemen. Bij die titel had ik meteen een ‘it does make sense’-gevoel.

Eigenlijk was de song “Alive” het onbewuste startpunt van de nieuwe langspeler. We hadden destijds niet gedacht dat het de albumtitel zou worden, maar onderweg is die titel naar voren gekomen en uiteindelijk vormt hij de perfecte overkoepeling voor de tien tracks. In strijd, in pijn en in negativiteit zit óók schoonheid, en dat doet mij leven. Dat zou ik niet beseffen als ik niet al die fases had doorgemaakt.

We leren een herboren artieste kennen op de plaat. Wat heeft Coely 2.0 vorm gegeven?

Het album was een beetje als therapie voor mij. Sowieso was Different Waters anders: wat ik toen meemaakte en hoe het leven toen ging, was heel verschillend. Nu was ik echt op zoek naar wie ik was, naar mijn echte zelf. Binnen mijn depressie moest ik mezelf beginnen blootstellen en openstellen naar mezelf en naar andere mensen toe. Eerlijkheid met mezelf en in het nu leven is heel belangrijk, dat hoor je ook op de plaat. De weg naar die verlossing, die zoektocht naar mezelf, was echt lang. Er ging enorm veel zelfreflectie mee gepaard. Het was een reis met mezelf met ups en downs. Nu zit ik op een relatief vlakke lijn, zonder diepe dalen en hoge pieken, en daar ben ik tevreden mee.

We horen heel wat verwijzingen naar die mentaal lastige periode: ‘Finding my strength again, had to dig deep down’ / ‘Never learned to act when I hurt’ / ‘I was about to 404, but in the end I hit refresh’. Hoe kijk je daarop terug?

Ik was op een bepaald moment gewoon verloren gelopen. Normaal ben ik altijd fun, maar ik realiseerde me dat die persoon verdwenen was. Je bent je ervan bewust dat er iets aan de hand is, je wilt eraan werken, en je moet jezelf uit die put halen. Die derde stap is kapot moeilijk, maar eens de eerste stap, bewustwording, gezet is, zal je je weg wel vinden. Ik ben nog altijd aan het genezen, al wordt het wel steeds makkelijker. Maar in die zoektocht mag ik mezelf niet meer verliezen. Ik moet genieten van het leven en tegelijkertijd op een positieve manier aan mezelf werken. De gematigde golf vinden, niet de extreme, want naar die ‘dig deep down’ wil ik nooit meer terug.

Op “False Gods” zing je over fake vrienden en jaloezie. Krijg jij daar als artieste veel mee te maken?

Vooral met mensen die jaloers zijn. Al is er een verschil tussen negatieve en positieve jaloezie. Negatieve jaloezie voel je gewoon; je moet niet naïef denken dat zoiets niet bestaat. “False Gods” is voor iedereen geschreven; we hebben allemaal fake vrienden. Zeker in de job die ik doe, vind ik het heel moeilijk om in te schatten wie oprecht is en wie niet. Hebben mensen je graag omdat ze dichter bij jou als artiest willen staan, of zien de mensen de persoon achter de artiest en vinden ze die leuk? Daarover heb ik heel hard zitten nadenken. Je bent voortdurend bang, omdat je niet goed weet of je moet investeren in een persoon of niet. Heel de tijd daarmee bezig zijn, maakt je ook depressief. Zelfs als ik er nu over babbel, merk ik: ‘wow, that’s a lot to deal with’. Maar ja, dat komt nu eenmaal bij deze job kijken en ik moet ermee leren leven. ‘I just have to be smart enough!’

Je bent voortdurend bang, omdat je niet weet of je moet investeren in iemand of niet

Ondanks die onzekerheden en moeilijke periodes die je meemaakte, heerst er in het algemeen een positieve boventoon doorheen Alive. Was dat een bewuste keuze?

Ik ben zo. Je komt in de Alive-experience terecht en leert mij kennen als speelse, leuke en sociale persoon. De plaat is letterlijk een weerspiegeling van wie ik ben; je komt binnen in mijn hoofd. “Run Away” staat voor de down-momenten, waarmee ik soms ook te kampen krijg. Soms zit je de hele tijd in een spanning, waarna je mentale welzijnslijn ineens een duik neemt. Dat is wat ik heb meegemaakt. Alive is vooral een album naar mijzelf toe, een zelfreflectie, maar evengoed ook naar jou als luisteraar toe. “Run Away” is een moeilijke, maar mooie song, waarbij het klopte om hem als laatste op de tracklist te zetten: het is allemaal goed nu, maar vergeet niet dat het ook soms zo kan gaan.

Zijn er dingen die je anders aanpakte dan vroeger?

Als we direct horen dat een idee geen track vormt: gewoon loslaten. Als we te lang twijfelen over een beat of niet meteen een tekst vinden: loslaten. Altijd naar je eerste instinct luisteren, om niet te lang aan een track te blijven frutselen. Als ik terugkijk op mijn discografie, hebben we veel songs waarvan ik nu denk: daar is echt te veel tijd in gestopt. “Don’t Care” komt bijvoorbeeld van heel ver: voordat het een hard en stevig nummer was, had het een soulsample als beat en een ander refrein, dat ikzelf niet eens zong. Die aanpassing is gelukkig wel goed uitgedraaid, maar het was echt een compleet andere track. Het leuke aan muziek is om die verschillende fases te doorlopen, om op zoek te gaan naar de juiste sound.

Wij hebben veel songs waarvan ik nu denk: daar is echt te veel tijd in gestopt

Verder stellen we onszelf voortdurend de vraag: ‘Wat is er nog meer out there?’ We zijn de hele tijd à la recherche. Ikzelf heb mijn echte stem pas gevonden tijdens corona. Niet de stem van Rihanna of Beyoncé. Nee, de stem van Coely, en die kan je horen op het album. Je denkt niet meer aan andere artiesten als je mij nu hoort zingen. Ik ben heel blij dat ik die ware identiteit gevonden heb.

Dat wil zeggen dat je je debuutplaat Different Waters, die dateert van zes jaar geleden, nog niet helemaal met die eigen stem maakte. Op welke manier onderscheidt Alive zich van dat debuut?

Deze plaat is veel matuurder, zowel qua beats als qua manier van rappen en zingen. Alles wat op de eerste plaat te horen was, hoor je ook nu terug, maar dan ontwikkelder. Op Different Waters zing ik over hoe ik toen was, maar sindsdien is er veel veranderd: ik groeide, kreeg nieuwe ideeën, ontwikkelde andere interesses … Dus automatisch verandert het album mee. Samen met mijn team (Coely en haar drie producers, red.) besliste ik wat wel en niet meer kon. We hebben onze talenten samengevoegd en dat is letterlijk wat het album is.

Mijn sterkte ligt in het bijeenbrengen van alle muzikale invloeden waarmee ik opgroeide

Een heel divers album uiteindelijk: de rockinvloeden op “Kaos”, Albi X die in het Lingala zingt, de piano op “Run Away”, badass rap op “Mayor” en een popsong als “Love High”. Wilde je met opzet zo’n divers album uitbrengen?

Ik groeide met alles tegelijk op: rock, soul, pop, hiphop, r&b … Ik was constant aan het zoeken welk genre ik wilde maken, maar eigenlijk ligt mijn sterkte net in het bijeenbrengen van al die invloeden. Met de nieuwe plaat is van alles en nog wat ineen vermengd. Als je op elk detail let, ga je superveel verschillende stijlen horen in één nummer. Dat is wat Coely maakt: het speelse en exotische “Nightcall”, daartegenover “False Gods” dat hardcore hiphop is, harde drums en Afrikaanse invloeden op “Mayor” … Je hoort er van alles in terug. Dat is de magie van Coely, en vooral ook van mijn producers. (lacht)

Hoe ga je de albumrelease vieren?

Het is sowieso een heel rare week. Ik denk dat ik gewoon even op mijn effen ga komen en even ga terugblikken op wat we juist gedaan hebben. Het laten bezinken en het moment bewust meemaken. Volgende week komt de releaseshow in de AB er al aan, en er is nog veel werk. De repetities staan al vast, maar de puntjes moeten nog op de i gezet worden.

Alive is nu uit. Deze zaterdag (25 maart) presenteert Coely haar plaat in de Ancienne Belgique. Volgende week kan haar thuisstad kennismaken met het album, meer bepaald op 31 maart in De Roma, en ook onze noorderburen worden niet overgeslagen. Zij kunnen op 8 april terecht op Paaspop of de dag nadien in Paradiso. Op 26 mei vormt Gladiolen het toneel voor een Coely-optreden, op 15 juli is Dour aan de beurt.

Facebook / Instagram / Website