© CPU – Frauke Cludts
De Ierse Jessica Smyth, die we beter kennen als Biig Piig, bracht eerder dit jaar haar debuutalbum Bubblegum uit. Daarop hoorden we hoe de artieste de Engelse en Spaanse taal met elkaar verzoent en hoe ook de grenzen van genres plots bijzonder vaag worden. Met een zekere dromerigheid als rode draad tast ze de muzikale ruimte af om er vervolgens een geheel eigen stempel op te drukken. In de Rotonde van de Brusselse Botanique mocht Biig Piig haar album voorstellen en dat voor een hopeloos uitverkochte zaal.
Terwijl de zaal langzaam volliep, maakten we kennis met Gala Dragot. De naam van de jonge artieste dook voor het eerst op tijdens het welbekende programma The Voice Kids, maar inmiddels is ze vooral bekend door haar potentiële deelname aan Europa’s grootste liedjeswedstrijd. Ze startte de avond dan ook met “Contagious”, opgevolgd door “t’inquiète” en daarmee had ze meteen haar grootste wapens uit handen gegeven. Wat volgde waren een hoop liedjes die nog niet allemaal hun finale vorm kenden en dus kregen de aanwezigen een behoorlijk unieke set te horen. Dat het de allereerste keer was dat Gala een volledige set moest vullen werd al snel duidelijk, en ook de bindteksten misten hier en daar nog wat vlotheid. Waar het ergens nog jong en onervaren oogde, wist ze ons echter wel omver te blazen met haar muziek. De mysterieuze, duistere songs kwamen ondanks de minimale inkleding verrassend goed tot hun recht en zo ontdekten we dat de toekomst van de Belgische muziekscène verzekerd lijkt.
© CPU – Frauke Cludts
Iets over negen werd de estafettestaaf doorgegeven aan Biig Piig en daar liep het niet meteen van een leien dakje. De Ierse was amper te horen terwijl de drums en bas een poging deden om de rest te overstemmen. Dat bleek een nogal makkelijke uitdaging en zo gingen onder meer “This Is What They Meant” en “Don’t Turn Around” op in een nogal chaotische geluidsmuur. Het publiek nam aanvankelijk een nogal afwachtende houding aan, maar na een drietal nummers werd ook die overboord gegooid en besloot het gros van de aanwezigen dat ze vooral zin hadden in een gezellige vrijdagavond.
De muzikanten deden er alles aan om de wankele start om te zetten in een sterkere show en daar slaagden ze song na song steeds wat beter in. Gitaarsolo’s, maar ook saxofoon- en basgitaarsolo’s zorgden ervoor dat onze aandacht steevast op het podium gericht was. Bij momenten twijfelden we echter aan de oprechtheid en vooral aan het live-gegeven van zangeres Jessica Smyth. De reden? Na een paar liedjes werd de schreeuw vanuit het publiek om de zang luider te zetten steeds uitgesprokener, maar daarop kwam alleen een matig lachje als reactie. Het team van Biig Piig moest het echter wel begrepen hebben, want geleidelijk aan werd het beter en konden we eindelijk horen wat de Ierse allemaal aan het zingen was.
© CPU – Frauke Cludts
“Perdida” moest zich vanuit een mengelmoes aan geluiden opwerken tot een aangenaam klinkende song en mag daarom ook geprezen worden als de nobele redder van de avond. De dromerige sfeer die doorheen de muziek van Biig Piig verwerkt is kwam zo steeds meer tot zijn recht en ook de zangeres leek een portie energie gevonden te hebben. Stilaan voelde het geheel spontaner en dat mede door een sterk opgebouwde setlist. We kunnen Biig Piig namelijk op geen enkel moment verwijten dat haar show vaart miste, noch dat er onvoldoende rustpunten waren.
“American Beauty” deed de show in een stroomversnelling terechtkomen en toverde de ronde zaal van de Botanique steeds meer om in een nachtclub. Flitsende lichten, energieke choreografieën en een enthousiast publiek wisten het tij definitief te keren, waarna we konden genieten van Biig Piig op haar best. “Picking Up” toonde de atieste op volle kracht en wist vooral te overtuigen door de stevige break, maar ook het gedurfdere “Switch” moest niet onder doen voor het jonge geweld. Eenmaal iedereen aan hetzelfde zeil trok, leek het moment aangekomen om de avond af te ronden. “Feels Right” profileerde zich als bescheiden hitje en kreeg live een extra dimensie, waarna ook de interactie tussen de bandleden voor een ware live-ervaring zorgden. Een kort maar krachtig applaus bracht Biig Piig vervolgens voor een laatste keer terug om de Rotonde aan het dansen te brengen, waarna het weekend echt van start kon gaan.
© CPU – Frauke Cludts
Biig Piig leek moeite te hebben om haar motor te starten in Brussel, maar eenmaal op volle kracht was er geen ontkomen aan de Ierse. De songs krijgen live een extra omkadering en weten vriend en vijand aan het dansen te brengen. Helaas wist de valse start onze avond alvast met een donkere kleur te omkaderen, waarna de artieste dubbel zo hard haar best moest doen om de kritische zielen voor zich te winnen. Gelukkig leek het gros van de aanwezigen vooral het feestelijke, dansbare gedeelte van de avond in het achterhoofd te houden.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
