AlbumsRecensies

Emilíana Torrini & The Colorist Orchestra – Racing The Storm (★★★): Op zoek naar de storm

‘Rroong ka doong ka roo ka do ka doong doong’, klonk het in 2009 op heel wat radiostations dankzij “Jungle Drum” van de IJslandse Emilíana Torrini. Nu we er veertien jaar later op terugblikken, kunnen we eigenlijk niet anders dan vaststellen dat Torrini, zonder het negatief te willen laten overkomen, een onehitwonder is. Afgelopen week vertelde de zangeres in de Ancienne Belgique wel dat ze het liedje nog steeds leuk vindt om live te spelen en dat ze er veel plezier uit haalt. Dat optreden maakte deel uit van een nieuwe tournee met The Colorist Orchestra, waarbij ze hun nieuwe studioalbum voorstellen. Eerder sloegen de twee de handen al in elkaar voor een concertreeks waaruit er een livealbum voortkwam, maar deze keer maakten ze dus eerst een album en kropen ze dan terug het podium op.

Racing The Storm is het eerste studioalbum van Emilíana Torrini in tien jaar, maar voor The Colorist Orchestra is het slechts van 2021 geleden dat de groep nog een langspeler uitbracht. Toen werkten de muzikanten samen met Howe Gelb voor Not on the Map en daarvoor stond ze ook al op het podium met Gabriel Rios, Lisa Hannigan en nog enkele andere artiesten. De storm waarnaar in de titel verwezen wordt, verwijst eigenlijk niet naar één storm, maar onder meer naar corona en een storm die hen in IJsland letterlijk achterna zat terwijl ze richting de luchthaven reden.

Wie Racing The Storm beluistert, zal snel doorhebben dat het album zelf niet als een bevreesde storm klinkt; er heerst geen chaos of paniek. Het tegenovergestelde is wel waar: alles is mooi geordend en heel clean. De manier waarop de muziek opbouwt in bijvoorbeeld “You Left Me In Bloom” voelt zeer gemoedelijk aan en doordat het uit veel laagjes bestaat, heb je heel wat niveaus om dingen te ontdekken. Racing The Storm wordt bijgevolg een album dat anders klinkt met je koptelefoon tijdens het rustig drinken van een kop koffie, dan wanneer je de muziek lekker luid zet in je auto.

“Hilton” was live een van onze favoriete nummers en ook op de langspeler wordt het lied tot een goed einde gebracht. De herhaaldelijke ‘hey’ aan het begin trekt meteen de aandacht, maar stopt vooraleer het plat wordt. Het nummer voelt lekker lang aan en zo krijg je tijd om je er rustig in te nestelen. Vooral op het einde wordt het cool, want de laatste twee minuten worden geleid door repetitieve teksten die bezwerend werken met een mix van hoge en lage klanken. Er ontstaat hier een interessante samenvloeiing van geluiden en eigenlijk mengt de stem van Emilíana zich doorheen het album soms gewoon tussen de andere instrumenten.

De rustige liedjes balanceren een beetje tussen kalmerend en eentonig. Zo is “Dove” wel een gezellig liedje, maar zelfs met alle laagjes in de muziek, wordt het na een tijdje een beetje meer van hetzelfde. “Wedding”, een nummer dat vele jaren geleden ontstond in een van de dromen van Emilíana en pas later werd afgewerkt voor haar trouwfeest, klinkt heel intiem, maar komt niet helemaal tot zijn recht doordat het muzikaal iets te veel hetzelfde blijft. Er zijn een aantal nummer die dat tikkeltje meer, een extra twist of hook missen om het naar een hoger niveau te tillen. Het potentieel van de muziek is echter zeker hoorbaar en liedjes als “Wedding” blijven op zich zeker aangenaam om te luisteren.

Er zijn ook enkele pareltjes te vinden op Racing The Storm. “Right Here” is zo een nummer dat magie uitstraalt en zorgt voor een glimlach. Er hangt een feeërieke gloed rond het lied en het voelt als een klein gelukje. Ook in “The Illusion Curse” zit er wat meer schwung en het komt dan ook beter tot zijn recht dan die kalmere liedjes. De opborrelende percussie maakt er een spannend geheel van en hier wordt de stem van Emilíana Torrini gebruikt als zoet sausje over het geheel.

Racing The Storm is een mooie baby van Emilíana Torrini en The Colorist Orchestra met een reeks toffe en kleurrijke nummers. De ene keer is het wat ritmischer en de andere keer wat melodieuzer. Toch zijn er zeker ook constanten doorheen het album, zoals het kleurrijke karakter van de muziek van The Colorist Orchestra. De vele laagjes in de muziek zorgen ervoor dat je nieuwe dingen kan blijven ontdekken, maar soms missen de liedjes toch nog dat extraatje. Wie weet ontdekken we dat over een aantal maanden, wanneer de plaat eventjes heeft kunnen rijpen, want er zit weldegelijk veel in. Racing The Storm had soms een beetje extra storm kunnen gebruiken om er wat pit in te blazen, maar het blijft een goeie plaat.

Emilíana Torrini: Facebook / Instagram / Website
The Colorist Orchestra: Facebook / Instagram / Website 

Ontdek “Hilton”, ons favoriete nummer van Racing the Storm, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

1186 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Emilíana Torrini + The Colorist Orchestra @ Ancienne Belgique (AB): Kleurrijke en dynamische jungle

‘My heart is beating like a jungle drum’, het was een van de muzikale citaten uit 2009. De vrolijke hit was afkomstig…
AlbumsFeatured albumsRecensies

The Colorist Orchestra & Howe Gelb - Not on the Map (★★★★): Klasse zonder eind

The Colorist Orchestra is met reden het bekendste kamperpopcollectief van België. Nadat het in 2013 opgericht werd door Kobe Proesmans en Aarich…
AlbumsRecensies

Pom Poko – Cheater (★★★★): Overstuurde gitaren en kawaii zang

Het Noorse Pom Poko – vernoemd naar een Studio Ghibli-animatiefilm – verscheen in 2019 op het toneel. De band kleurde op hun…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.