Manchester Orchestra in een hokje plaatsen is net als het combineren van water en vuur: onmogelijk! De band rond Andy Hull beslaat het hele emotionele spectrum. Hun geluid is dynamisch en onvoorspelbaar, met rustige, akoestische passages die abrupt kunnen overgaan in explosieve, vervormde rock. Voeg daar de emotionele diepte, rauwe energie en lyrische complexiteit aan toe en je krijgt een cocktail die ertoe heeft geleid dat Manchester Orchestra een van de meest gewaardeerde indierockbands van deze tijd is. Deze titel werd in 2021 nog eens kracht bijgezet met het fantastische album The Million Masks Of God. De band evolueert voortdurend en verkent graag nieuwe horizonten. Ook nu krijgen we een andere kant van Manchester Orchestra te horen.
Het vaste schrijfproces werd overboord gegooid en er werd gekozen voor een nieuwe aanpak bij de totstandkoming van The Valley of Vision. De nummers werden niet fysiek gemaakt door de bandleden in dezelfde ruimte, maar ontstonden als een soort wetenschappelijk experiment, waarbij er vanuit de basis werd gewerkt en geleidelijk aan nieuwe elementen werden toegevoegd. De band was erg enthousiast over dit idee en zag het als een kans om te experimenteren met nieuwe manieren van muziek maken. Door bewust dingen anders te doen dan normaal, werden ze geïnspireerd om creatieve risico’s te nemen en nieuwe dingen uit te proberen. Het resultaat van deze aanpak is een ep die zowel vertrouwd als nieuw aanvoelt. De bekende sound van Manchester Orchestra is nog steeds aanwezig, maar er zijn ook nieuwe elementen toegevoegd die de plaat een frisse en unieke uitstraling geven.
“Capital Karma” begint met plechtige pianotoetsen, gespeeld door de bevriende muzikant Ethan Gruska. Zanger Andy Hull harmonieert met gastzangeres Caroline Swon en samen creëren ze een krachtig gevoel van verlangen. Het herhalende pianoritme en de subtiele vocale harmonieën creëren een sfeer van introspectie en melancholie. In het refrein zingen ze ‘All I wanna do is wait for you’, wat een gevoel van geduld en verlangen naar iets of iemand weergeeft. De opbouw is langzaam en culmineert in een emotionele climax waarin Hull de harmonie doorbreekt en de luisteraar raakt met zijn kenmerkende expressieve zangstijl.
“The Way” sluit naadloos aan op “Capital Karma” en heeft een meer open karakter dan de openingstrack. We horen de engelenstem van Hull die ons meeneemt op een emotionele reis, begeleid door de ritmische computerdrum van Tim Very. Hoewel de spanning in het nummer opbouwt, komt het nooit tot een echte ontploffing zoals we dat gewoon zijn van Manchester Orchestra. Toch is er iets magisch aan “The Way”, iets dat ons blijft boeien en ons meevoert op de golven van de subtiele, maar zorgvuldig geplaatste elektronische elementen. Het is alsof we drijven op een zee van emoties, voortgestuwd door de golfslag van de muziek. Hoewel we nooit helemaal weten waar we naartoe gaan, voelen we dat we op de juiste weg zijn.
De zachte pianoklanken van “Quietly” voeren ons mee door een oase van stilte. De rustgevende melodie omhult ons en doet ons zweven op een wolk van zacht geluid. De bijbehorende gelijknamige film, The Valley of Vision, maakt gebruik van 180 graden vr-technologie om ons volledig onder te dompelen in de visuele trektocht door de vallei van visioenen. Regisseur Isaac Deitz vergelijkt het met het downloaden van een droom rechtstreeks in jouw hoofd. De beelden en geluiden in de film vormen een perfecte match met de muziek, waardoor we nog dieper kunnen wegzakken in de betoverende wereld van de vallei.
Opvallend is dat de band zich op deze ep inhoudt en, buiten de slotakkoorden van de plaat, niet tot een explosieve ontlading komt zoals we dat van hen gewoon zijn. Toch blijft de kortspeler boeiend en saaiheid is nergens te bespeuren. Het viertal uit Atlanta, Georgia kiest ervoor om de hele tijd ingetogen te blijven, wat de luisteraar toestaat om volledig op te gaan in de subtiele klanken van de muziek. Het voelt als een rustig toevluchtsoord in een wereld waar alles voortdurend in beweging is. De composities van Manchester Orchestra zijn van een sublieme complexiteit die geen enkel gevoel onberoerd laat. Het is een kunstzinnige uitdrukking van diepere emoties, gevat in muzikale meesterwerken. Zo ook in “Lose You Again”, waarbij de piano subtiel aanwezig is en de akoestische gitaar voor het eerst op de voorgrond treedt. Het is een nummer dat zijn eenvoud omzet in een overweldigende schoonheid die niemand onverschillig laat.
Manchester Orchestra heeft op hun laatste twee albums met “The Silence” en “The Internet”, majestueuze slotakkoorden neergezet. “Rear View” heeft de eer om deze stijlvolle voorbeelden voort te zetten, als afsluiter en tevens langste nummer van de ep. De gestage opbouw van dit muzikale epos eindigt in een tumultueuze climax van anderhalve minuut aan het einde van deze zes nummers tellende ep. Het is het soort lied dat ons in vervoering brengt en waarbij we niet anders kunnen dan meegaan in de intensiteit van de muziek. De plaat werd mede geproduceerd door Andy en gitarist Robert McDowell, en bevat ook bijdragen van Catherine Marks, Dan Hannon, Jamie Martens en Kyle Metcalfe.
The Valley of Vision laat weer een ander gelaat zien van Manchester Orchestra. Eentje dat voornamelijk drijft op elektronische klanten, met veel meer ingetogen nummers dan we van hen gewend zijn. Toch is elk nummer stuk voor stuk een pareltje, met een sublieme complexiteit die ons emotioneel raakt. Het is bewonderenswaardig om te zien hoe ze blijven evolueren en steeds nieuwe muzikale hoogtepunten bereiken. Hoog tijd dat ze nog eens de oceaan oversteken en neerstrijken in België, want dat is ondertussen ook weeral van 2017 geleden.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Capital Karma”, ons favoriete nummer van The Valley of Vision, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
