Echo Beatty, het muzikale alter ego van de Antwerpse nachtegaal Annelies Van Dinter, draait al meer dan vijftien jaar mee in de Belgische muziekscene en toch laat ze nu pas haar eerste lp als soloartieste op ons los. Het was het wachten waard, want Vision Glitch is een bezwerende slow-burner die nietsvermoedend in onze oren en onder onze huid kruipt.
Annelies Van Dinter begon als tiener te drummen in punkbands en die spirit heeft ze nooit echt verloren. Opgroeien deed ze met Bob Dylan, Fleetwood Mac, Radiohead, Jeff Buckley en Led Zeppelin, maar al snel begon ze zelf liedjes te schrijven. Die belandden op zelfgeknutselde cd’s om haar inventieve slaapkameropnames op kleine shows te verkopen. Ondertussen heeft ze al doorheen Europa en de VS getoerd met bands als Bed Rugs, Trixie Whitley, Oko Yono en Styrofoam, maar ook met haar eigen Echo Beatty.
Wat in 2007 begon als een soloproject, werd later een band en nog later een duo met haar vriend Jochem Baelus. Samen maakten ze twee goed onthaalde albums – Tidal Motions en Nonetheless – maar een paar jaar geleden koos ze resoluut voor haar eigen pad. Dat leverde al de intrigerende ep Ode to the Attempt op, maar Vision Glitch is haar albumdebuut bij Unday Records (het label van o.a. Intergalactic Lovers, Het Zesde Metaal, The Bony King of Nowhere en Trixie Whitley).
Samen met muzikanten Louis Evrard, Thomas Jillings en Maximilian Dobbertin trok Van Dinter zich terug in een hutje in de bossen van Vielsalm (wie een weekendje weg wil, vindt de coördinaten in de credits van het album) en namen ze negen songs op ‘with a DIY attitude and a panoramic view’, dixit de bio bij de plaat. ‘Als ik muziek maak en uitvoer, zie ik vaak beelden voor me. Dikwijls zijn het weidse landschappen, filmisch en nogal Amerikaans, zoals Paris, Texas, The Rider of Bonnie and Clyde’, vertelde ze onlangs in een interview met De Standaard.
En Vision Glitch klinkt inderdaad als de hypnotiserende soundtrack bij een broeierige roadmovie. Openingsnummer en kersverse single “The silence” drijft op een pulserend bedje van krautrock en mondt uit in een vulkanische climax van drums en gitaren. De dagprogrammatie van Radio 1 of Studio Brussel gaat Echo Beatty hier niet mee halen (wegens veel te lang voor de playlists), maar als binnenkomer kan dit wel tellen. Voorlopers “Laying Low” en “Weeping Streets” liggen veel vlotter in het gehoor en doen beurtelings aan PJ Harvey en Trixie Whitley denken. In het etherische “Laying Low” schudt Echo Beatty de lockdown van zich af, besluit ze niet te hard te zijn voor zichzelf en zoekt ze nieuwe perspectieven. Die vindt ze in “Weeping Streets”, een magische song met een prachtig refrein en een korrelige gitaarsolo.
Annelies Van Dinter laat ook in bluesy songs als “Candor Candor”, “Just Because” en “Howl” horen wat een geweldige gitariste ze wel is. Ze heeft een heel expressieve en lyrische stijl die The War on Drugs-opperhoofd Adam Granduciel of Neil Young goedkeurend zou doen knikken. Vaak houdt ze zich in om dan plots uit te barsten in een onstuimige gitaarstorm. Luister bijvoorbeeld naar het heerlijke “Ghosts of Past Lovers”, waarin de melodie meermaals wordt gesaboteerd door een venijnige solo die de versterker hoorbaar in het rood jaagt.
“Myriad of (Im)possibilities” is niet alleen een geweldige titel, maar ook het prijsnummer van de plaat. Wij dachten eerst even dat we Beth Gibbons hoorden zingen, maar het is wel degelijk Annelies Van Dinter die ‘Been here before’ in ons oor hijgt. En ook muzikaal doet deze myriade van hemelse klanken denken aan de triphop van Portishead. Bedwelmend mooi.
Afsluiten doet Echo Beatty in schoonheid met het contemplatieve “What If”, waarin haar gitaarpartijen een prachtige dialoog met de drums van Louis Evrard en de soundscapes van Thomas Jillings en Maximilian Dobbertin aangaan om in de outro stilletjes uit te doven. De weg ligt open en Annelies Van Dinter ziet wel welke avonturen haar nog te wachten staan.
Veel blijkbaar, want net als zowat alle andere Belgische muzikanten duikt deze muzikale duizendpoot op in heel wat zijprojecten (Naga Ghost, Pruillip en TAKH). Wij hopen stiekem dat ze zich de komende tijd heel hard gaat focussen op Echo Beatty. Deze Belgische parel verdient een groot publiek en met een prachtplaat als Vision Glitch zou ze ook internationaal potten kunnen breken.
Wie Echo Beatty live aan het werk wil zien, kan op 6 april naar Trix in Antwerpen, op 19 april naar De Koer in Gent of op 10 mei naar Cactus in Brugge.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Weeping Streets”, ons favoriete nummer van Vision Glitch, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.