RHODES @ Ancienne Belgique (AB Club): Liefde geven en krijgen

Acht jaar liet RHODES op nieuwe muziek wachten nadat hij ons in 2015 charmeerde met het breekbare Wishes. De Brit trok met zijn eerste album de wereld rond met zelfs shows in China, alleen bleek de druk om het tweede album afgewerkt te krijgen iets te groot. Hij trok zich even terug en focuste op wat echt belangrijk is: mentaal welzijn en zijn gezinnetje. Gelukkig gaat het inmiddels al weer beter met RHODES en trekt hij samen met zijn band de baan op door Europa om zijn nieuwe album Friends Like These voor te stellen. In een knus gevulde Ancienne Belgique Club veroverde hij ons hart en gunde hij ons een inkijk in zijn ziel.

Om acht uur was het eerst en vooral aan Jen om in haar eentje het beste van zichzelf te geven. De West-Vlaamse speelt sinds kort in de band van Sylvie Kreusch en Jan Verstraeten. Dat weerhoudt Jente Neels echter niet om haar soloproject verder vorm te geven. Dat ze potentieel heeft om op lange termijn zelf de AB Club te vullen, hoorden we bij het eerste nummer meteen, ondanks de paar kleine schoonheidsfoutjes in het gitaarspel. De loepzuivere en toch heel krachtige stem bleef een half uur lang boeien en vooral verbazen. Op 10 maart komt ze met een nieuwe single die ze ons gisteren al in primeur liet horen. Solo kon ze overtuigen zonder gekke dingen te moeten doen en dat is op zich wel een behoorlijke prestatie.

De Club was stilaan volgelopen toen RHODES het podium beklom. De dreunende bassen van Folamour in de grote zaal beukten tegen de muren van de zaal, maar gelukkig overstemde de Brit het kabaal met “Close Your Eyes”. De eerder onverwachtse opener is wat ze in vakjargon een slowburner noemen en dat was live niet anders. Gestaag bouwde het op naar een kleine climax waar de rauwe stem van RHODES heerlijk door de boksen raspte. Je ogen sluiten en genieten was overigens een perfecte mantra voor de rest van de avond en dat deden we ook. Voor “No Words” nam hij plaats achter de piano en zo leek hij plots toch wat last te hebben van zenuwen. In het ingetogen nummer zat hij een paar keer mis met de timing. Waarom hij zo zenuwachtig was, klaarde hij later tijdens het concert op, maar daarover later meer. “Somebody” maakte de kleine foutjes van het vorige nummer meer dan goed en bleek acht jaar na release nog steeds even krachtig te zijn.

Voor een aantal nummers liet de songschrijver zich begeleiden door goede vriend Steve Weston. De met een Grammy genomineerde producer nam plaats achter een piano en een paar knoppen om enkele oudere nummers in een nieuw jasje te steken. “The Lakes” voelde zo heel fris dankzij de subtiele elektronische toevoegingen en paste op die manier zeer goed bij de nummers van het nieuwe album Friends Like These. Toch genoten we het meeste wanneer RHODES het op zijn eentje deed en de nummers in hun meest pure vorm bracht. “Even When It Hurts” raakte een gevoelige snaar, terwijl titeltrack “Friends Like These” een mooie ode was aan vriendschap. Voor hij dat laatstgenoemde goed en wel inzette, deelde hij het verhaal achter het nummer waardoor je ook echt begreep waarom het een van zijn meest dierbare nummers is.

Een zaal stil krijgen en houden is de laatste tijd verre van evident, zeker tijdens optredens waar het iets rustiger en intiemer aan toe gaat. Gelukkig was het publiek bijzonder attent en genoot het zonder al te veel geroezemoes van de muziek. Voor artiesten als RHODES een zeer fijne omgeving om in te spelen en daar was hij zichzelf bewust van. Hij bedankte het publiek in een van zijn laatste bindteksten voor het aandachtig luisteren en deelde mee dat het zijn favoriete show van zijn Europese tour is. De avond was voor hem op persoonlijk vlak speciaal en emotioneel, omdat zijn kleine zoon Louis voor de eerste keer op een van zijn optredens was. De nervositeit die hij in het begin nog had, was inmiddels helemaal verdwenen en je zag hem echt genieten. En dat deden we ook tijdens de beklijvende versie van zijn grootste succes “Let It All Go”.

De nieuwe nummers kwamen live net dat tikkeltje beter over dan op plaat en dat had te maken met de overgave waarmee je RHODES zijn nummers zag brengen. Bij “The Love I Give” startte hij zelfs een singalong en maakte op die manier samen met een vrij enthousiast zingend publiek een eerder onopvallend nummer toch noemenswaardig. In ruil voor een goed publiek te zijn, kregen we op het einde een paar publiekslievelingen die niet konden ontbreken. “Your Soul” werd zo een magisch moment met een opvallend uptempo einde en “You & I” kreeg de zaal volledig stil. Bij “You & I” werd de hand van Steven Weston nog eens hoorbaar met een subtiele, doch zeer gelaagde toevoeging achter zijn piano. Het bisnummer “Breathe” droeg RHODES op aan zijn zoon en zorgde kort na tienen voor vochtige ogen in de zaal.

RHODES luchtte zijn hart en het Belgische publiek was maar al te graag een luisterend oor. De Brit liet ons weten ooit in de grote zaal van de Ancienne Belgique te willen staan, een als je het ons vraagt mooi doel om naar te streven. Ons hoor je desondanks ook niet klagen als hij in intieme zalen blijft spelen en zo de band met zijn fans weer opbouwt na de lange pauze. Misschien lukt het hem wel met zijn aankomende derde album om een nog groter publiek aan te spreken, maar wij genieten in de tussentijd nog even na van zijn geslaagde show aan de Anspachlaan.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Close Your Eyes
No Words
Somebody
Satellite
The Lakes
Even When It Hurts
Friends Like These
Drink To This
Let It All Go
The Love I Give
I’m Not Ok
Your Soul
You & I

Breathe