Coco & Clair Clair, ofwel Taylor Nave en Claire Toothill, bewandelen de spannende grens tussen hiphop en dreampop. Thuisstad Atlanta ging al lang plat voor het duo en ook de rest van de wereld moet stilaan geloven aan het geweld van de Amerikanen. In de Rotonde van de Brusselse Botanique mogen ze aan het Belgisch publiek voorstellen wat ze begrijpen onder demon-glamrock, het zelfverklaarde genre waarvan ze uiteraard de pioniers zijn.
Voor Coco & Clair Clair het podium betreden, is het aan Raven Artson – ofwel de dj van de sterren van de avond – om een poging te doen de aanwezigen voor zich te winnen. In theorie is dat een audiovisueel project, maar gezien de setting houdt de Amerikaan het bij een bijzonder eenvoudige opstelling waarbij hij zingt over een vooraf opgenomen tape. De door effecten getransformeerde stem weet de zaal meteen in de juiste sfeer te brengen, al Artson lijkt zelf er aanvankelijk niet bijster veel zin in te hebben. De eerste tien minuten zingt hij dan ook met zijn ogen gesloten, wat een onzichtbare muur vormt tussen de artiest en het publiek. In de tweede helft van zijn set breekt het echter open en lijkt de Amerikaan zich plots te realiseren dat hij een bijna volle zaal voor zich heeft. De bovenkleding gaat uit, de ogen open en de dansvloer wordt geactiveerd. Voor we het goed en wel beseffen, bevinden we ons in een club waar de Y2K-stijl zegeviert.
Om kwart over negen doven de lichten van de Rotonde voor een tweede maal en deze keer is het voor het hoofdgerecht van de avond. Coco & Clair Clair maken hun entree en bijna onmiddellijk voelen we het kwik in de zaal met een aantal graden stijgen. “Be With U” moet de avond op gang trekken en mist zijn doel niet. De aanwezigen zijn duidelijk klaar om helemaal los te gaan en dat zullen de Amerikanen geweten hebben. De afwisseling tussen de sterke bars van Coco en de zachte, dromerige vocalen van Clair Clair zorgen voor een interessante dynamiek die live nog beter tot zijn recht komt.
De twee steken af en toe de draak met de huidige internetgeneratie, maar halen er ook eindeloos veel inspiratie uit. Het resultaat: een quirky show vol popreferenties – Shakira, Doja Cat, Michael Jackson en Britney Spears, ze kwamen allemaal aan bod – die bij momenten aanvoelt als een theaterspel, om dan weer open te barsten in een veelbelovende, experimentele popshow. We willen best geloven dat Nave en Toothill een soort rollenspel spelen, maar meer dan eens breekt de spontaniteit doorheen de façade en zien we vooral twee vrouwen die heel veel zin hebben om op een podium te staan.
De eerder ingetogen houding van Clair Clair wordt gecompenseerd door de uiterst extraverte Toothill, ofwel Coco, en dat zorgt bij momenten voor leuke interacties. Zo lijkt het publiek een woord te zeggen hebben in de setlist, maar wanneer “Water” naar boven komt, besluiten de twee het toch maar bij hun oorspronkelijke plan te houden. Al werd het publiek op andere momenten op zijn wenken bediend: een spontaan karaokemoment, Claire die een poging doet tot het zingen van “Water” tussen twee songs door of enkele fans die een BeReal wilden maken en het geluk hadden dat een van de twee zangeressen gewillig de telefoon meenam.
De experimentele popmuziek van Coco & Clair Clair krijgt live nog een extra dimensie, wat voor een totaalervaring zorgt. De twee bespelen duidelijk de internetgeneratie en proberen het allemaal niet te serieus te nemen. Een dikke vette knipoog naar een highschool-crush of naar het uiterst populaire spel The Sims, het zijn maar enkele van de elementen die ervoor zorgen dat de muziek van het duo aansluiting vindt bij een heel specifieke leeftijdsgroep. Als we dan toch een kritische noot moeten vermelden, dan is het dat de twee het na veertig minuten voor bekeken houden. Wat ons betreft is er zeker nog marge voor een paar extra songs en ook de rest van de aanwezigen deelt deze mening ongetwijfeld. Zo getuige de trage uitloop en het vele getreuzel rond de merchtafel.
In de Botanique speelden Coco & Clair Clair hun eerste Belgische show ooit en de derde show van hun Europese tour. Een door en door Amerikaanse show vol attitude waarin de menselijkheid in overvloed doorsijpelde. We kunnen zonder twijfel spreken van een geslaagde passage en raakten inmiddels verslaafd aan de muzikale drug die de twee op de zaal afvuurden. We moeten het dan ook gezegd hebben, maar ze zouden niet misstaan op de line-up van een festival als Core of Pukkelpop.
Be With U
Bad Lil Vibe
TBTF
Crushcrushcrush
Wishy Washy
Love Me
U + Me
Pretty
The Hills
Cherub
Pop Star
Sims 2
