© CPU – Jan Van Hecke
In het Leuvense Depot vond voor de eerste keer een restrictieloos COOL Festival plaats, een veilige thuishaven voor al wat jazz, blues, funk en soul betreft. In 2021 hadden we al een fijne tijd op dit klein maar fijne evenement. Vorig jaar werd het festival gecanceld; dit jaar krijgen we een vierdaagse op ons bord, met onder andere Oscar Jerome, Wu-Lu en Come on Feet als headliners op het menu. Op donderdagavond, de eerste dag van de jazz- en meer-dagen, gingen wij eens kijken hoe de line-up van uitsluitend straffe vrouwen met even straffe stemmen er in het echt uit zou zien.
Een steenworp na het avondeten moesten we al op post staan om een van de best kept secrets van Brussel te komen beluisteren. Jonge filmstudente STACE scheurde zich tijdens de eerste lockdown los van RUMPUS, de band waar ze zangeres en tekstschrijver was, en daar plukten wij vanavond de vruchten van. Met een stem die ballen heeft, maar toch ontzettend zacht kan zijn en liedjes die van poppy tot jazzy gaan, maar vaak sterk zijn in hun soberheid, is Stacy Claire zich razendsnel aan het opwerken in de Belgische muziekscene. Vorige week zagen we haar ook al op We Are Open, het Belgisch showcasefestival in de Trix. De mini Lianne La Havas heeft nog niet veel officiële releases op haar conto staan, maar àls ze buitenkomt, zijn de reviews overal lovend, zo ook die van ons. Wij waren fan van stem en stijl, en zijn ervan overtuigd dat de Brusselse de komende jaren alleen maar meer en meer geprogrammeerd zal worden.
muva of Earth uit Londen stond als tweede op de lijst. Ze bracht een viertal ingetogen, uitgesponnen, opgepoetste soul-liedjes en wurmde haar stem steeds als een acrobaat over en onder de zachte lijnen van haar band. Ze droeg een felblauw prinsessenkleed, nam af en toe plaats achter een majestueuze harp en ook haar muziek was statig en tot in de puntjes uitgewerkt. Wij hadden op dit festival stiekem gehoopt op muziek die vol zou staan met speelsheid en speelplezier, maar dat was bij muva of Earth iets minder het geval. Haar set was mooi, zonder meer.
© CPU – Jan Van Hecke
Een mooie stem zonder meer, dat is oke, maar Lady Blackbird had mèèr. Als hoofdact van deze kleinschalige festivaldag stond ze rond tien uur geprogrammeerd en zou ze meer dan een uur mogen spelen, en terecht. Haar minstens even acrobatische stem was standvastiger en minder zoekend dan die van muva of Earth, en ze gebruikte het om ons instant rond haar vinger te draaien. Tijdens haar paringsdans met het statief waren wij het die overstag gingen – de micro bleef schoontjes staan. Vrouwe Blackbird had een rinkelende band bij die een perfect evenwicht wist te houden tussen het ondersteunen van hun zangeres en het vieren van hun eigen moments de gloire. Toetsenist, bassist en gitarist waren samen een cadeau om op het podium te hebben, ook waneer de zangeres het podium minutenlang verliet.
De soulzangeres uit Los Angeles bracht onlangs een nieuwe single uit, “Woman”, en die klonk geweldig live. Een traag nummer met een sterke tekst, met verve gebracht. Een cover van de Beatles’ “Come Together” kwam net voor de bis, en was een absoluut hoogtepunt dat voor de speelsheid zorgde die we daarvoor even hadden zitten zoeken. Ook de grootste jazz-puristen zongen en zwierden luidkeels mee op dit nummer. We zagen Lady Blackbird al vorige zomer op Gent Jazz, en ook toen gaf ze een wervelende show, maar hier in het Depot kon ze een set spelen die nog zo veel intiemer en glorieuzer was. Als we vanavond al onze eieren in één mand hadden moeten leggen, was het zonder twijfel die van Lady Blackbird geweest.
© CPU – Jan Van Hecke
Het Depot moest last-minute een vervanger inroepen voor dj Kwak, die in de bar de gaten tussen netgenoemde sets zou moeten opvullen. Hoewel er al bakken gerenommeerde artiesten het podium van de bar bezetten, leek het alsof het Depot hier eerder voor opvulling had gekozen. De deuntjes kwamen zo spijtig niet boven het geroezemoes van de bar uit. Bij momenten was de afspeellijst tussen artiesten in de grote zaal eleganter opgesteld dan de set van de geprogrammeerde dj. Mocht de organisatie de dj-act daadwerkelijk op het hoofdpodium gezet hebben, weg van de ongemakkelijkheid van de bar, was het misschien een heel andere set geweest. Nu was het eerder ruggegraatloze muziek die niet luid genoeg stond om zelfs maar duidelijk gehoord te kunnen worden – we hadden tijdens de soundchecks op het grote podium dus liever wat kleinere bands op het extra podium gezien.
Het ging er soms koeltjes, soms warmpjes aan toe tijdens het COOL Festival. De temperatuur liep aanzienlijk op tijdens het ongelofelijk fijne optreden van Lady Blackbird, maar stond lager bij de tweede act, zonder ooit onder nul te gaan. Wel vonden we het jammer dat er geen beginnende of kleinere artiesten te zien waren bij de bar; dat zou voor een leuke ongedwongen festivalsfeer gezorgd hebben die nu een beetje zoek was. Het was altijd wachten – buiten tussen de rokers of pratend aan de bar – tot het aanvangen van de volgende artiest. Laten we hopen dat COOL Festival kan blijven groeien, op netgenoemde of andere manier, en dan blijven wij zeker terugkomen.
De komende dagen staat er nog heel wat moois op het programma in het Depot. Tickets zijn nog steeds verkrijgbaar.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
