© Erik Tanner
Het Canadese Preoccupations draait intussen tien jaar mee in het postpunkcircuit en leek wat verdwenen te zijn op de achtergrond. De naamsverandering van Viet Cong naar de huidige hielp niet mee aan de naamsbekendheid. Muzikaal gezien hebben de Fontaines D.C.’s van deze wereld Preoccupations ingehaald, maar dat weerhoudt Matt Flegel, Scott Munro, Daniel Christiansen en Mike Wallace niet om degelijke albums te blijven releasen. Arrangements verscheen vorig jaar in september en werd ingeleid door het poppy “Richochet“.
De New Material-tournee bracht het viertal tussen 2017 en 2018 naar De Kreun, Dour en Pukkelpop. Mede dankzij het coronavirus werd het daarna live erg stil. Moest Preoccupations toen in een stille dood rust gevonden hebben, bleef dat wellicht onopgemerkt. Desalniettemin waren we nieuwsgierig toen de AB Club-show werd aangekondigd. Preoccupations en zijn publiek zijn geen haar veranderd en zo werd het op deze herfstige zondagavond een paar graden warmer.
© Leffingeleuren Karen Vandenberghe (archief)
Onze nieuwsgierigheid raakte extra geprikkeld toen bekend werd dat CLAMM de supportact zou zijn. Care schopte het vorig jaar in ons persoonlijk eindelaarslijstje. Stilistisch flirt het trio uit Melbourne met ruwe punk zoals de stadsgenoten van Amyl and the Sniffers. De single “Bit Much” spreekt daarbij voor zich, maar ergens voelden we toch een soort van herboren mistrantoprie die de groep onderscheidt van andere punkbands. Ondanks dat de zaal aardig gevuld was, moesten we een academisch kwartier wachten op de jonge punkrockers. Zonder enige vorm van aankleding of bindteksten schoot het drietal venijnig uit de startblokken. Hoe snel de riffs en het drumspel ook waren, het publiek kwam duidelijk niet om het weekend al raggend uit te zwaaien. Dat zorgde er bij momenten een beetje voor dat CLAMM voor piet snot begon te spelen. Pas bij “Bit Much” begon er rechts achteraan de zaal een stoeierige moshpit, maar daar bleef het dan ook bij. Later op de avond werd duidelijk waarom de band niet van dat moment gebruikmaakte om de zaal te doen open barsten. De jongens speelden vanavond hun laatste show van de huidige tournee en kruipen de vlieger op richting Australië. We wensen hen alle rust van de wereld toe, want in het kielzog van The Chats en dergelijke heeft CLAMM voldoende potentieel om een blijvertje te worden.
Tegen beter weten in is Preoccupations een soort band geworden die steevast kwaliteitsvolle muziek maakt, maar diep vanbinnen ‘vergeten’ is om hits of memorabele nummers te schrijven. Zodoende voelde de negentig minuten durende set nogal langdradig aan. Desondanks verdient de band alle lof toe. Zanger Matt Flegel performde wat verloren in een brace en trommelde zijn broer Patrick op om de baspartijen voor zijn rekening te nemen. We zouden haast denken dat Patrick volwaardig bij de groep hoort, want de bassist ad interim viel op geen enkele schoonheidsfoutjes te betrappen. Zelfs niet wanneer hij met zijn ogen toe de ene lijn na de andere uit zijn instrument sloeg. Met “Fix Bayonets!” kwam het concert goed op gang en ook “Ricochet” hield ons in vervoering.
Vanaf dan kabbelde de show een beetje voort. Ook Preoccupations achtte het niet nodig om iets van podiumelementen mee te brengen. Zoals wel vaker het geval is bij postpunkbands loert eentonigheid om de hoek. Gelukkig hadden de Canadezen dat zelf ook goed door en werd regelmatig overgeschakeld naar de iets meer noisy nummers uit de begindagen. “Continental Shelf” was daarbij een gelukzalige trip down memory lane naar de periode dat de band zich nog vereenzelvigde met de communistische verzets- en guerrillagroep in Zuid-Vietnam. Het publiek bleef elke seconde respectvol luisteren, wat maakte dat het vijftal amper moeite moest doen om iets gekzinnigs te bedenken. De rauwe sound primeerde en wanneer een hoog oplaaiende geluidsgolf het eindpunt leek te zijn, was “March of Progress” net dat ene nummer teveel om gevat af te sluiten.
Kort samengevat heeft Preoccupations alle troeven in huis om mee te surfen op de hedendaagse postpunkrevival, maar koos ze er vanavond voor om moeilijk en slepend te doen. De band speelt vandaag in L’Entrepôt Arlon en op 23 februari in EKKO te Utrecht.
