© Jade DeRose
Niet elke band slaagt erin om doorheen de jaren relevant te blijven klinken, maar de Amerikaanse poprockgroep PVRIS brengt nu al meer dan een decennium muziek uit en blijft zich met elk album weer heruitvinden. Het levert hen steevast uitverkochte zalen en plaatsen op de grootste festivals op, en hun fanbase lijkt met elke release uit te breiden. De afgelopen maanden brachten ze in ieder geval drie gesmaakte singles uit, die de voorloper voor een nieuw project vormen en nu al voorgesteld worden op een uitgebreide Europese tour. Voor frontvrouw Lynn Gunn in de Antwerpse Kavka Zappa het podium opklom, spraken we haar in haar loge om zowel terug als vooruit te blikken.
PVRIS bestond vorig jaar 10 jaar. Hoe heb je dit decennium ervaren met alle veranderingen in de muziekindustrie?
Het is zeker zeer interessant geweest om het vriendelijk uit te drukken en het zoveel mogelijk te veralgemenen. Op dit moment, vooral sinds de pandemie en post-pandemie, zit ze zeker op een vreemde, maar tegelijkertijd ook een spannende plek. Alles is veranderd in hoe de achterkant van de muziekindustrie werkt. Toen we voor het eerst begonnen, waren er veel vastomlijnde regels en vaste mijlpalen of doelen die iedereen had. Ze hadden allemaal hetzelfde gewicht en hadden dezelfde impact. Ik denk dat de dingen nu veel minder gecentraliseerd zijn. Wat mensen voorrang geven of willen bereiken ziet er heel anders uit, wat leuk maar ook interessant is omdat je je doelen of hersenen op een bepaalde manier moet hervormen wat betreft je intenties. Dat is tegelijkertijd erg leuk en kan iets geweldigs zijn voor veel artiesten. Je moet echt evalueren wat voor jou belangrijk is. Het zal ook een echte test zijn van wat houdbaar is en wat niet. Je kunt zien welke dingen een culturele of subculturele impact hebben.
Hebben deze evoluties ook een impact gehad op jouw kijk op muziek? Is het voor jou anders om nu een liedje te schrijven dan tien jaar geleden?
Veel van deze evoluties hebben me eerlijk gezegd erg verdrietig gemaakt, maar het heeft me op een punt gebracht waar ik mijn intenties als artiest echt heb geconsolideerd en er echt naar streef om vooruit te blijven gaan, waarvoor ik dankbaar ben.
Hoe ik het schrijven van songs nu benader, komt altijd uit dezelfde hoek, namelijk dat ik dingen wil maken waar ik naar zou willen luisteren, dingen die opwindend aanvoelen. Mijn smaak verandert altijd naarmate ik ouder word, zoals bij iedereen. Het zal altijd weerspiegelen waar ik naar luister of waar ik in geïnteresseerd ben. De intentie achter het maken en de formule is ongeveer hetzelfde, maar er komen altijd invloeden binnen en buiten.
Hoe ik het schrijven van songs nu benader, komt altijd uit dezelfde hoek, namelijk dat ik dingen wil maken waar ik naar zou willen luisteren, dingen die opwindend aanvoelen.
Zelfs bij deze koude temperaturen staan de fans buiten in de rij. Inspireren de gesprekken met de fans jou?
Absoluut! Het is makkelijk om jezelf in een bubbel te plaatsen en vooral na de lockdown was het makkelijk om het gevoel te hebben dat kunst er niet toe deed of dat mijn baan als muzikant slechts een luxe of voorrecht was – wat ik wel denk, maar ik verloor zeker uit het oog dat muziek en kunst helend zijn en voor iedereen voedsel voor de ziel. Het is nog steeds van levensbelang. Het was heel gemakkelijk om te denken: “Waar ben ik mee bezig? Er zijn dokters, advocaten, verpleegsters, enz., mensen met jobs die er echt toe doen en mensen fysiek redden, met een meer zichtbaar doel. Maar ik denk dat ik de waarde van kunst en muziek onderschatte; iedereen heeft het nodig. Het is heel belangrijk om jezelf aan die interacties te herinneren waar je beseft dat de dingen die je maakt waardevol zijn en iemand helpen om er doorheen te komen.
Als we je recente muziek vergelijken met het eerste album, is deze veel meer beïnvloed door hiphop, naast een mix van pop en rock. Wat zijn je huidige invloeden?
Ik denk dat zoveel hip-hop producers en artiesten genieën zijn. Dat is waar ik echt van hou en naar luister. De productie is altijd ongelooflijk innovatief, creatief, op dreef en bewegend en breekt de regels veel meer dan rock dat doet naar mijn mening. Dat is wat me echt inspireert. Ik hou van die aanpak wat betreft songwriting en het proberen dingen te maken die zo energiek en memorabel mogelijk zijn, maar ook gewoon heel interessant en bescheiden. Ik hou ook van veel van hyperpop en het etherische materiaal in de wereld van Shygirl, Oklou, Eartheater, Arca, Caroline Polachek, of Sega Bodega enz., wat een hele andere wereld van productie is die ook zo vernieuwend en opwindend is.
Je hebt tot nu toe een paar albums uitgebracht. Is er een specifiek nummer waar je het meest trots op bent of dat PVRIS het meest samenvat?
Er is veel dynamiek in de catalogus, maar recentelijk zou ik zeggen dat “ANIMAL” en “ANYWHERE BUT HERE” het beste laten zien waar PVRIS is geweest, maar ook waar het naartoe gaat. Er is een mooie balans tussen organisch en elektronisch, die er altijd is geweest, maar we hebben er op verschillende manieren mee gespeeld. Deze nummers waren een leuke manier om die dynamiek te tonen. Ik weet dat je er maar één vroeg, maar ik zeg ze allebei.
“GODDESS” is net uitgekomen en gaat over vrouwelijkheid. Wat is de algemene emotie waarmee het nummer begon?
Het aanvankelijke gevoel is een beetje ironisch, maar het is logisch dat het dit is geworden, maar het aanvankelijke gevoel was frustratie en het gevoel niet waardig of goddelijk te zijn of iets wat het nummer opheft en viert. Het begon als een soort grap, als een hype-up liedje tussen mij, de producer JT Daly, en de medeschrijver in de kamer. Halverwege ons werk hadden we zoiets van: “Wacht, dit is eigenlijk geweldig.” Het begon als een soort depressie en frustratie en veranderde in een feest. Het was een leuke ommekeer.
Door de jaren heen heb je op allerlei podia en in verschillende settings opgetreden. Is er een specifieke omgeving die jullie het liefst hebben?
Ik hou zeker van clubshows, maar ik denk dat we lang genoeg hebben opgetreden om alle mogelijke settings waarin je kunt spelen te ervaren en te leren hoe je dat comfortabel maakt en laat werken. Het is gewoon een kwestie van een andere hoed opzetten voor die dag. Er is een kleine-club-hoed, er is een opening-slot-hoed en er is de playing-a-5k-venue-hoed. Met hoed bedoel ik het brein voor die dag en hoe je het optreden gaat benaderen. Ik denk dat ik het gewoon leuk vind om overal op te treden. Voor een tijdje moesten we dat leren, wat erg stressvol was, maar nu zijn we lang genoeg bezig om te weten hoe we elke setting benaderen om het leuk en net zo spannend te maken.
Met veel muziek uit, heb je veel keuzes om een setlist te maken. Hoe hebben jullie deze show aangepakt?
Deze setlist was echt leuk omdat de meeste mensen die naar de shows komen natuurlijk bekend zijn met PVRIS. We willen er altijd voor zorgen dat elk tijdperk aan bod komt, maar ik denk dat iedereen die komt redelijk wat weet van elk album. We moeten uitzoeken wat echt leuk is om te spelen en wat voor ons plezierig is.
Voordat we na de pandemie begonnen te toeren, voelde het eng om te weten dat live shows misschien nooit meer hetzelfde zouden zijn.
Jullie hebben net opgetreden in het VK en zullen verder reizen door Europa.
Hoe was de tour tot nu toe? Voelt het anders in vergelijking met de tournee van voor covid?
Het voelt zeker anders, maar op een goede manier. Tijdens covid was iedereen denk ik niet zeker of we ooit nog konden toeren of het op dezelfde manier konden doen als vroeger. Voordat we na de pandemie begonnen te toeren, voelde het eng om te weten dat live shows misschien nooit meer hetzelfde zouden zijn, maar ik zou zeggen dat ze redelijk vergelijkbaar zijn en goed aanvoelen. Zowel van onze kant als van degenen die naar de show komen, is iedereen gewoon blij om weer bij elkaar te zijn.
We keken al terug in de tijd, maar laten we vooruit kijken. Waar zie je PVRIS over vijf jaar?
In de kern zou ik graag geïnspireerd blijven, en gelukkig, en in stand houden wat we tot nu toe hebben opgebouwd. Bovendien zou het geweldig zijn om te blijven groeien en ons publiek en onze luisteraars te blijven uitbreiden en met meer mensen samen te werken, te blijven bouwen en dit hopelijk nog steeds doen.
We hebben het gevoel dat de afgelopen drie single releases opbouwen naar een nieuw project. Wat kunnen we de komende maanden van PVRIS verwachten?
De komende paar maanden? Over hoeveel maanden hebben we het?
Laten we zeggen zes maanden.
Er zal zeker veel nieuwe muziek komen.
